Tom, Rozdzial

 1  I,1  |        dziaduś żołnierzem był, ale dziękuję za dobrą chęć! - odrzekła
 2  I,4  |       poznałam się na tym. Dobrze! dziękuję wam, ojcowie, żeście mi
 3  I,7  |            się pierwsza użaliła.~- Dziękuję waćpannie. Kiedy tak, to
 4  I,7  |          oprzytomniała zupełnie.~- Dziękuję waści! - rzekła pospiesznie
 5  I,7  |        Żyje?...~- Żyje.~- Dobrze I Dziękuję waści...~I chwiejnym jeszcze
 6  I,7  |           do siebie:~- Zali mi ona dziękuje za to, że Kmicic ranny,
 7  I,8  |           spod ziemi wykopać. Bogu dziękuję, że mi ta robota przyszła,
 8  I,9  |           wychudłą dłoń i rzekł:~- Dziękuję waszmości za odwiedziny.
 9  I,10 |           co się niżej kłaniają.~- Dziękuję, panie bracie, za dobre
10  I,12 |      gotowiśmy przy nim wytrwać.~- Dziękuję waszmościom w imieniu pana
11  I,12 |            w imieniu pana hetmana, dziękuję waszmościom, ale już się
12  I,13 | rosieńskiego Billewicza i rzekł:~- Dziękuję ci, stary przyjacielu, żeś
13  I,16 |     spokoju posiedzą, to lepiej.~- Dziękuję waszej książęcej mości,
14  I,17 |       nieco - towarzysze najmilsi! dziękuję wam za afekt!... Straszna
15  I,21 |            zważaj, nie na słowa.~- Dziękuję za radę... Odtąd pilnie
16  I,22 |    czerwoną jak szmat purpurowy.~- Dziękuję wam, panowie bracia!... -
17  I,24 |       Zdrowie! - odrzekł Kmicic. - Dziękuję z serca!~- Do dna! do dna!
18  I,25 |            wiedzieć o wszystkim.~- Dziękuję za ufność... Ale wasza książęca
19  I,25 |              Kmicic wstał nagle.~- Dziękuję waszej książęcej mości,
20 II,3  |          ażebyś szkody nie miał.~- Dziękuję waszej miłości za poratowanie.~-
21 II,4  |      podróżni jako i wasza mość.~- Dziękuję za konfidencję. A co za
22 II,4  |        rannych i jedź do diabła!~- Dziękuję pokornie jegomości - rzekł
23 II,4  |           go skwapliwie i rzekł:~- Dziękuję pokornie jegomości.~W godzinę
24 II,6  |           wola waszmościów spełni. Dziękuję z serca, panowie bracia,
25 II,6  |            wojsko Duchowi Świętemu dziękuje, że je natchnął do obrania
26 II,6  |         się jeno vacans otworzy.~- Dziękuję pokornie waszej wielmożności... -
27 II,8  |          rozkoszy i szczęściu...~- Dziękuję waszej książęcej mości -
28 II,8  |       widzę tylko miłego gościa.~- Dziękuję waszej książęcej mości -
29 II,8  |     odpowiedział miecznik.~- To ja dziękuję waszmości. Trąćmy się i
30 II,9  |           owe pieniądze odwozić.~- Dziękuję za radę - odrzekł pan Andrzej -
31 II,11 |     spełnione - rzekł do barona.~- Dziękuję - odpowiedział Lisola.~I
32 II,18 |       zdołały wymówić:~- To wy?... Dziękuję...~- To my! -Odrzekł straszny
33 II,19 |          Bóg śmierć zapisze, niech dziękuje, że przedtem nabożeństwa
34 II,19 |      hrabio, jednak za tę ostatnią dziękuję i wdzięczność zachowam.~
35 II,23 |            zdrada tak przemawia.~- Dziękuję waszej królewskiej mości! -
36 II,33 |          rzekł pan Wołodyjowski.~- Dziękuję waszmościom za życzliwe
37 II,34 |            ci się żywnie podoba!~- Dziękuję, miłościwy panie! ojcze
38 II,36 |            postanowienie, rzekł:~- Dziękuję i ostaję, a Tatarów naprzód
39 III,2 |        Zamościa!~- Panie starosto, dziękuję za łaskę, ale tego wasza
40 III,16|            piórami od kapelusza.~- Dziękuję, panie kawalerze - rzekła
41 III,16|   Billewiczówna zacisnęła wargi.~- Dziękuję - rzekła.~I po chwili została
42 III,18|     możecie jechać, choćby dziś.~- Dziękuję waszej książęcej mości -
43 III,18|             Mieczniku dobrodzieju! dziękuję z serca, dziękuję! Pójdź
44 III,18|     dobrodzieju! dziękuję z serca, dziękuję! Pójdź w moje objęcia, stryjcu,
45 III,18|         stanąć? - Przed wieczorem! Dziękuję waszej książęcej mości za
46 III,22|   Billewiczów, jak psa, poterał.~- Dziękuję waćpanu za ostrzeżenie -
47 III,22|    Kmicicowej bęben mógł zrobić!~- Dziękuję ci, Bogusiu. Mniej po twojej
48 III,27|           poprzestaję na słowie.~- Dziękuję ci, panie kawalerze! - odrzekł