Tom, Rozdzial

 1  I,2  |             z jednym wąsem krótszym, drugim dłuższym, porucznik i przyjaciel
 2  I,7  |             że choćby mieli jeden na drugim paść, już on im nie ujdzie
 3  I,8  |            górze pan Charłamp z kimś drugim jedzie.~- Gdzie?~- A ot,
 4  I,10 |           najazd póty, póki jeden na drugim nie padniem!~- Chwalebna
 5  I,10 |        wrzawa, że słychać ją było na drugim brzegu Noteci. Powstała
 6  I,11 |           się, jak okiem dojrzeć, po drugim brzegu. Godzina była druga
 7  I,18 |      zakrzyknął pan Wołodyjowski.~Po drugim strzale oficer zawrócił
 8  I,19 |          głównie Wołodyjowski z onym drugim przybłędą, wyrwali się w
 9  I,22 |              że województwa jedno po drugim odstępują prawego pana i
10  I,25 |         wypadały z jego ust jedno po drugim. Kilka razy wspomniał także
11 II,1  |          Soroka opatrywał jednego po drugim okiem znawcy i głową kręcił,
12 II,2  |            wybierając, abyście jedni drugim na pomoc iść mogli. Hetman
13 II,6  |             był nadszedł, jednego po drugim jako siedleckie obwarzanki.~-
14 II,11 |           sobie Kmicica siedzącego w drugim końcu izby i podszedłszy
15 II,14 |          pociski zaś padały jeden za drugim tak celnie, że Westlandczycy
16 II,16 |            więc płynąć dnie jeden za drugim, w których nie milczały
17 II,16 |              ludzie prędzej jeden na drugim w takim razie padną, niż
18 II,18 |           chyżością powrócił nazad z drugim jeszcze towarzyszem, Obaj
19 II,19 |    zamordowan! - powtarzali jeden za drugim.~- Kuklinowski zabit!~-
20 II,20 |            lamentowali i jeden przed drugim narzekał: "Dość nam tej
21 II,20 |            natychmiast zapalał się w drugim. Burza straszliwa zawisła
22 II,26 |             Wyroki zapadały jeden po drugim, alem sobie z tego nic nie
23 II,29 |             między jednym oddechem a drugim:~- To Radziejowski... Ja
24 II,34 |           prosić, ale tu się jedno z drugim schodzi. Przyszła pora Szwedów
25 II,36 |             Kmicic spełniał jeden za drugim. Lecz gdy nadeszła pora
26 II,41 |        leżący poziomo i przymocowany drugim końcem do grubego pnia drzewa.~
27 III,2 | postanowieniem zmartwił, tyle byś go drugim ucieszył.~- Dajże parol,
28 III,4 |            uszu Szwedów stojących na drugim brzegu.~A tymczasem jeszcze
29 III,4 |             rad był z siebie.~Zaś na drugim brzegu, między Szwedami,
30 III,5 |         samem ich siedmiu jednego po drugim rozciągnął. On zaś ode mnie
31 III,6 |               i tak pędzili jeden za drugim. Drzewa, kamienie, łozy
32 III,6 |            drugiego; często jeden na drugim... Niektórzy trzymali się
33 III,7 |          afekt.~- Jedno przyjdzie za drugim - rzekł pan Michał - choćbyś
34 III,8 |             Łódź pomknęła szybko, na drugim brzegu uczynił się zaraz
35 III,8 |              Andrzeja.~- Król jest w drugim końcu obozu - rzekł. - Zechciejcie
36 III,8 |             na brzegu, wrócił wraz z drugim, znaczniejszym, i z żołnierzami
37 III,8 |            już rozciągnął jednego po drugim, a żaden nie mógł wstać
38 III,9 |         pułki formowały się jeden za drugim w oczach polskich żołnierzy
39 III,9 |       zachęty brzmiały przy jednym i drugim naczółku. Uwaga obu wojsk
40 III,12|             ordynku; między jednym a drugim wojskiem zostało na sto
41 III,13|             ordynku; między jednym a drugim wojskiem zostało na sto
42 III,27|        światłem, ale wedle rzeki, na drugim niskim brzegu, leżała jeszcze
43 III,27|        zamiast wpaść w rzekę, aby na drugim jej brzegu szukać ocalenia,
44 III,27|        płotem ku nieprzyjacielowi.~W drugim szeregu muszkietnicy wyciągnęli
45 III,27|            Muszkiety zagrzechotały w drugim i trzecim szeregu czworoboku.
46 III,27|            Wołodyjowski uporał się z drugim czworobokiem.~Wszelako inne "
47 III,28|              Birże oblegli, które za drugim razem zmuszone były poddać
48 III,29|         zawołał:~- Padniemy jeden na drugim! Nie pożałujem krwi za wiarę