Tom, Rozdzial

 1  I,1  |               No! zdrowie waćpanny! Dobre to wino, a u mnie szabla
 2  I,3  |             drugiej nie znaleźć. Co dobre; to ona wraz pochwali, a
 3  I,5  |            co mogło poruszyć w nim, dobre zresztą natury, serce. Zakochał
 4  I,5  |             i pić bylibyśmy dali za dobre słowo, ale oni chcieli słoniny,
 5  I,7  |        Terkę, i gry na lutni. Mając dobre serca, tkliwie opiekowały
 6  I,8  |      szlachcianka, starego córka, i dobre słowo rzekła. Takiej ja
 7  I,8  |            wszystkim dać inne.~- To dobre konie, znam ja je z dawna,
 8  I,10 |          Dziękuję, panie bracie, za dobre słowo!... Wina tego, kto
 9  I,10 |         mamy, jeno nasze wiwatówki, dobre do pukania w czasie uczt.~-
10  I,11 |          dzieciska..." - i usnął na dobre.~Spał dość długo, ale po
11  I,12 |           mi dał ją spotkać!... Ej, dobre to były dawne łubniańskie
12  I,13 |            szła... Ale bogdaj słowo dobre od ciebie usłyszę, bogdaj
13  I,14 |        wszystkie sposoby do tego mi dobre... Rzym w chwilach klęski
14  I,16 |          pan. Boże, daj mu wszystko dobre!... Mówię, co myślę.~- Jedź
15  I,17 |  Rzeczywiście, wyrachowanie to było dobre, a jako pierwszy przykład
16  I,18 |             Michała, który mówił:~- Dobre pachołki! Nie wiem, jaka
17  I,23 |            było ciężko, póki nowiny dobre nie przyszły... Tak mnie
18  I,23 |           że wczorajsze wieści były dobre, ale nie tak dobre, jakem
19  I,23 |             były dobre, ale nie tak dobre, jakem szlachcie powiedział,
20  I,23 |       powiedział, a nawet i nie tak dobre, jakem sam zrazu myślał.
21  I,25 |      skromność" szwedzką, karność i dobre obchodzenie się z mieszkańcami.
22  I,25 |        roztasować się w karczmie na dobre.~Na drugi dzień przekonał
23 II,1  |            się zupełnie i zasnął na dobre. Soroka też począł drzemać,
24 II,4  |          zaprzężona w cztery konie, dobre, pruskie, o grubych kościach
25 II,4  |             personat obraził się na dobre i rzekł:~- Głupi, kto waćpana
26 II,5  |        Skrzetuski.~- Prawda jest... Dobre racje daje! - odpowiedział
27 II,5  | odpowiedział Wołodyjowski.~- Co to, dobre? święte racje! - zawołał
28 II,5  |            Ja w tym !~- Wszystko to dobre - rzekł Wołodyjowski - ale
29 II,6  |        wszystko tłumaczyli sobie na dobre, bo widząc jego zmieszanie
30 II,9  |          zauważył, że wszyscy mieli dobre niemieckie rusznice, które
31 II,14 |             się trzymać, i uzyskali dobre warunki. Jakoż wieść przygnębiła
32 II,15 |       spoczynek. Pospali się tam na dobre. Można by ich zejść jak
33 II,19 |         uczyni to także z pewnością dobre wrażenie.~- Najlepsze wrażenie
34 II,21 |            tylko tym sposobem złe w dobre, zmartwienia w pociechy,
35 II,24 |          urwisk, uznawali często za dobre takie drogi, na których
36 II,26 |       królewskiej mości da wszystko dobre za takową kompasję! - mówił
37 II,26 |      podchodził. Twoje nawrócenie i dobre uczynki poczęły się od tego,
38 II,27 |        Zewsząd opamiętanie, zewsząd dobre wieści - rzekł król. - Chwała
39 II,34 |          Chowańskiego zagarnęli. ~- Dobre były czasy, gdyśmy skarbczyk
40 III,2 |      futrowania lepiej nie połączy. Dobre panisko... Hm!... Gdyby
41 III,11|         oblężenie rozpocznie się na dobre. Wszyscy znakomitsi oficerowie
42 III,18|              Co złe, to na lewo, co dobre, na prawo... a sama też
43 III,21|             a mając od natury serce dobre, skoczyła zaraz ku niej,
44 III,21|             nasłana?... chyba przez dobre duchy!... A wykrętne to
45 III,28|         wyśpiewał, więc mając serce dobre, podeszła ku pannie Billewiczównie
46 III,29|           poczytują to, co dla nich dobre, za złe i winę to, co im
47 III,29|             sam zakwaterował się na dobre w Wołmontowiczach, ale poruszył
48 III,30|             w którym zapisują złe i dobre uczynki ludzkie, przemazano