Tom, Rozdzial

 1  I,1  |   Bogdajże cię, mój królu złoty! Com ja winien, kiedy natura
 2  I,5  |     Oleńka! Dla Boga, nie płacz! Com ci winien? Uczynię wszystko,
 3  I,9  |        mruknął pan Michał. - Ot, com najlepszego sprawił!...~
 4  I,11 |          Stanisław - ale po tym, com widział, takiego do pospolitego
 5  I,13 |         Kmicic. - Co ja miałem i com ja utracił! Jaka ona była
 6  I,13 |       Boże!... Boże!... Boże!... com ja uczynił?..~Wtem głos
 7  I,15 |   Zagłoba. - Wiecie, waćpanowie, com w nocy obmyślił? Oto pewnie
 8  I,17 | posłuchać cierpliwie, to powiem, com sobie przez drogę obmyślił.
 9  I,20 |         hetmańskich? Pamiętacie, com przy Rochu Kowalskim znalazł?~-
10  I,21 |         moja wina; powiedziałem, com myślał.~- Niechże tego więcej
11  I,23 |     Czemu mam wierzyć? Czy temu, com wonczas słyszał, czy temu,
12  I,23 |    ojczyzny, niczego więcej. To, com mówił, są supozycje, które
13  I,24 |          to była bestyjka... Ale com jej chciał w oczy bliżej
14  I,26 |      powiem: "Nie wiedziałem, na com przysięgał, a gdym zmiarkował,
15  I,26 |         się ze Szwedem połączył. Com ja wtedy przecierpiał, com
16  I,26 |       Com ja wtedy przecierpiał, com przeszedł, Bóg mi policzy!
17  I,26 |             zauważył Bogusław.~- Com stracił w tej służbie, n
18 II,4  |         za co moje ma przepadać? Com ja zawinił? Jeżeli nie może
19 II,12 |         z mieniącą się twarzą:~- Com słyszał, powtarzam jeszcze
20 II,13 |       kłótni poniechać - rzekł - com ci winien? Zapomniałem ja
21 II,19 |  Postrach i zawsze postrach, oto com od rana do wieczora powtarzał,
22 II,19 |           rzekł Zbrożek - bo to, com widział, imaginację przechodzi...~-
23 II,26 |         piekielna na mnie za to, com mu uczynił.~- Cóżeś mu uczynił?~-
24 II,26 |         żołnierzy poszarpano, za com miasto z dymem puścił...~-
25 II,26 |  chciałem w zdradzie rąk maczać. Com wycierpiał, miłościwy panie,
26 II,26 |         miły jako syn rodzony... Com ci mówił? Żeś zgrzeszył
27 II,26 |       chociażem nie wiedział, na com przysięgał, przecie przysięga
28 II,28 |    patrzy, bym nie odebrał tego, com dał.~- Jeno po napiciu się
29 II,36 |      życie.~- Daruj, rycerzu!... Com ja ci winna?... Daruj! Oszczędź!...~-
30 II,36 |         bądź! - huknął Kmicic.~- Com ci zawiniła?~- Możeś i sama
31 III,5 |          kiedy, żeby chybiło to, com własną głową zamyślił? Gadaj!
32 III,6 |          On? Łykał tak wszystko, com mu do gęby wkładał, jak
33 III,11|        tchu do króla i powiadam, com słyszał, a tu ksiądz prymas
34 III,12|         jak wściekły chrabąszcz! Com ci winien? Na Bogusławie
35 III,12|          nie strawę przysyłają!" Com miał robić, miłościwy panie!
36 III,13|         jak wściekły chrabąszcz! Com ci winien? Na Bogusławie
37 III,13|          nie strawę przysyłają!" Com miał robić, miłościwy panie!
38 III,18|   wybaczaj!... Ot! powiedziałem, com myślał!~Bogusław przemógł
39 III,18|          krewnemu, powtarzam, że com o pokoju i o jego kondycjach
40 III,18|      wiechciami z nóg zlecą... A com mu powiedział: "stryjcu",
41 III,19|    Wpadłem do niej jak oszalały. Com mówił, nie pamiętam... ale
42 III,19|       tam pan twój leży" - tylko com jej głowy nie ukręcił jako
43 III,26|     rzekł - tuszę też, że za to, com tu w Prusach dokazywał,
44 III,27|       karano, jeśli on zginie... com miał, nieszczęsny, czynić?
45 III,27|       jej życie za jego życie... Com miał czynić?... na krzyż
46 III,27|           na krzyż Chrystusów... Com miał czynić?~Tu zaczął targać
47 III,27|             Patrz, Michale! oto, com zyskał. To rozkaz do Sakowicza,
48 III,30|   kompanii zaprosić, ale po tym, com usłyszał, wolę poszukać