Tom, Rozdzial

 1  I,5  |          go ku twarzom leżących.~Włosy powstały mu na głowie, tak
 2  I,5  |          Kmicic chwytając się za włosy.~- Bu-try-my... - ozwał
 3  I,5  |        pot wystąpił mu na czoło, włosy zjeżyły się na głowie i
 4  I,7  |      dziewczęta i rumiane, miały włosy jak len, oczy jak niezabudki,
 5  I,7  |         skrzyni strząsnęła w tył włosy i spytała :~- Kto waćpan
 6  I,9  |       cierpimy!" To mówię waści, włosy mi na głowie powstawały;
 7  I,10 |       słynnego zbarażczyka Jana, włosy rwał na głowie, bo i jego
 8  I,10 |     spazmatycznym płaczem i rwać włosy jak człowiek, który rozum
 9  I,13 |      czarne, białe czoło i jasne włosy. To ona!~Kmicic dech wstrzymuje,
10  I,13 |      porwawszy się obu rękoma za włosy, począł wołać rozpaczliwym
11  I,13 |      chwycił się nagle rękoma za włosy: ~- Przeklętym na wieki!...
12  I,24 |      strojny, jakoby na ucztę, i włosy mu żelazkami przypiekali,
13  I,24 |       korytarzu jakoby go coś za włosy chwyciło...~Owładnęła go
14  I,25 |         rozczesywał w zamyśleniu włosy grzywki nad czołem, na koniec,
15  I,25 |     pisze jednocześnie, iż aż mu włosy na głowie powstają, że się
16  I,25 |        dłońmi przyklepywał mokre włosy, po czym zakrzyknął:~- Jeszcze!~
17  I,26 |         jakoby na dłoni wypisał! Włosy mi na łbie dębem stawały,
18 II,1  | uczyniłem? - pytał sam siebie.~I włosy powstały mu na głowie.~-
19 II,9  |     znęcano się tak okropnie, że włosy w czuprynie dębem na samą
20 II,9  |           Wreszcie porwał się za włosy i wybiegł powtarzając jak
21 II,10 |    prawdy?~Kmicic szarpać począł włosy w czuprynie.~- Desperacja!
22 II,13 |         ciąganych po majdanie za włosy. A przy krwawych blaskach
23 II,14 |      chłopstwo. Wyciągano ich za włosy z chałup i po prostu zarzynano
24 II,15 |        pilnie, że aż długie jego włosy leżały na białych kartach.
25 II,16 |       straszliwy gniew zjeżył mu włosy pod peruką. Przez chwilę
26 II,16 |  zapierała oddech w piersi. Darł włosy w czuprynie, szaty na sobie
27 II,16 |         przyprószył siwizną jego włosy, twarz miał zwiędłą, zuchwałą
28 II,17 |    modlić. Ale niepokój podnosił włosy na głowie dwom rycerzom
29 II,19 |          Miller chwytając się za włosy peruki - na koń!~Po chwili
30 II,25 |  kielichem filigrany złote, jako włosy cienkie, powyginane dziwnym
31 II,35 |      czarne, jak skrzydło kruka, włosy spadały mu aż na ramiona.
32 II,35 |         po ojcu tylko owe krucze włosy i smagłość cery.~Ci, którzy
33 III,2 |     odgarniając, wedle zwyczaju, włosy za uszy:~- Zaofiaruję mu
34 III,6 |       jastrzębi; chwytano się za włosy, wąsy, gryziono zębami;
35 III,6 |        Niektórzy trzymali się za włosy, niektórzy poumierali gryząc
36 III,12|        życzliwość swemu królowi. Włosy powstawały od opowiadań
37 III,13|        życzliwość swemu królowi. Włosy powstawały od opowiadań
38 III,14|        mówiąc odrzucał swe złote włosy w tył i oczy błękitne wznosił
39 III,15|        wywłóczyli je za nogi, za włosy i wyrzucali przez okna.
40 III,15|         gniew podnosił szlachcie włosy na czuprynach, on zaś jechał
41 III,16|          chwytał się Bogusław za włosy, wołając: ~- Gorzeję, Sakowicz,
42 III,19|         za strach! Teraz jeszcze włosy wstają mi na głowie... I
43 III,26|        się rozwieją?!~Pan Kmicic włosy z czupryny darł i ręce łamał,
44 III,26| Bogusława tak, że aż słuchającym włosy w czuprynach stawały. Książę
45 III,28|     zagarniając gorączkowo w tył włosy, które opadły jej na skronie,
46 III,30|     nagle sumienie porwało go za włosy i zatrzęsło nim, aż krzyknął,
47 III,30|        Kmicicowi strach podniósł włosy na głowie i całe jego ciało