Tom, Rozdzial

 1  I,4  |            zaraz krakać przeraźliwie; tysiące głosów odpowiedziało mu
 2  I,6  |             nie zajętych chroniły się tysiące zbiegów, tak ze szlachty,
 3  I,10 |            pod Kircholmem, gdzie trzy tysiące jazdy pod Chodkiewiczem
 4  I,14 |               Porwij się samotrzeć na tysiące i nie giń!... i nie giń,
 5  I,14 |               się porwać samotrzeć na tysiące, to się porwę!~- Słuchaj
 6  I,19 |              Pontusowi, aby mi ze dwa tysiące jazdy przysłał pod rękę,
 7 II,3  | przedsięwzięciu pana Kmicica, i zaraz tysiące przypuszczeń poczęło mu
 8 II,4  |               z rąk Józwy, rozsypując tysiące skier po drodze.~- Jezus
 9 II,6  |              jedni mówili, że ze trzy tysiące, drudzy, że pięć albo i
10 II,10 |       Radziejowski. Nie mniej nad dwa tysiące żołnierza stało we właściwym
11 II,10 |           Kircholmem, gdzieśmy w trzy tysiące husarii ośmnaście tysięcy
12 II,11 |             na poparcie słów błyskało tysiące szabel.~Jednocześnie zaś
13 II,11 |             jedziesz, bo choć u niego tysiące spraw na głowie, przecie
14 II,12 |              upadał i popychany przez tysiące, czuł w sobie siłę za tysiące,
15 II,12 |         tysiące, czuł w sobie siłę za tysiące, i z tą siłą parł naprzód,
16 II,13 |            Choćby tu przyszły poganów tysiące,~Choćby na smokach wojska
17 II,16 |             jeszcze uderzyć na te dwa tysiące Polaków, którzy są w naszym
18 II,19 |            Kmicic krzyknie, a setki i tysiące go otoczą, zwłaszcza po
19 II,25 |              wojsko, szlachta, lud, i tysiące czapek wyleciało w powietrze,
20 II,29 |          przepychem, który na ucztach tysiące szlachty przyjmował, który
21 II,39 |                  Jest jazdy na cztery tysiące prócz piechoty i armat.
22 II,42 |              umknął się, poszedł trzy tysiące kroków i wraz ku nim zawrócił.~
23 III,1 |             zmiarkować, ale ze cztery tysiące ludzi sam widziałem, a za
24 III,4 |        Kanneberga! - poczęło krzyczeć tysiące głosów.~- W pień niemal
25 III,9 |             mostowi, a teraz gdy trzy tysiące jazdy szło jej w bok całym
26 III,9 |              ludzi, rzucił broń, trzy tysiące wyborowego żołnierza, muszkieterów
27 III,11|              Za murami siedziało trzy tysiące wyćwiczonego żołnierza,
28 III,12|             Pan Kmicic uderzył we dwa tysiące na ziemny fort, który Polacy
29 III,12|               rozlegał się tak, jakby tysiące chłopów biło cepami w klepisko.~-
30 III,13|             Pan Kmicic uderzył we dwa tysiące na ziemny fort, który Polacy
31 III,13|               rozlegał się tak, jakby tysiące chłopów biło cepami w klepisko.~-
32 III,15|             jęków ludzkich i krzyków. Tysiące siekier, oskardów, ratyszcz
33 III,15|              ratyszcz waliło w bramę; tysiące ramion męskich parło i targało
34 III,15|                Vivat Zagłoba! - ryczą tysiące gardzieli.~Lecz straszliwy
35 III,15|              to prawił pan Zagłoba, a tysiące słuchały go i gniew podnosił
36 III,23|               błahe przewinienie trzy tysiące rózg, po których pochowano
37 III,24|            Radziwiłł. Było z nimi dwa tysiące wybornej piechoty, a drugie
38 III,24|              wynosiła przeszło cztery tysiące ludzi, zatem mogła stawić
39 III,25|            Radziwiłł. Było z nimi dwa tysiące wybornej piechoty, a drugie
40 III,25|              wynosiła przeszło cztery tysiące ludzi, zatem mogła stawić
41 III,26|             dowiedziawszy się, iż dwa tysiące rajtarii wraca z Krakowa,
42 III,27|              na pomoc pod Prostki dwa tysiące wyborowej pomorskiej piechoty,
43 III,27|            się spod kopyt jego konia. Tysiące dzikich wojowników, pochylonych
44 III,27|               się komenda: Feuer! - i tysiące ramion, zbrojnych w pistolety,
45 III,27|             sobą, prawie nad głowami, tysiące końskich kopyt, rozwartych
46 III,29|               jak na dłoni. Idzie ich tysiące! Ziemia zdaje się uciekać
47 III,29|            łamią, roznoszą. Rzekłbyś: tysiące chłopów stanęło do młocki