Tom, Rozdzial

 1  I,3  |  jaśniejszą. Wyszli na ganek.~- To tymi saniami pojedziem? - pytała
 2  I,4  |         wiele.~- Wolałbym się ja z tymi oto dziewczętami poprobować! -
 3  I,9  |       leżał, co wieczora wchodzili tymi oto drzwiami z tamtej izby...
 4  I,10 |      upewniasz mnie - rzekł - że z tymi siłami można złamać wojska
 5  I,10 |       gawędził łamaną niemczyzną z tymi ze szlachty, którzy ten
 6  I,12 |       którzy się garnęli, a między tymi, których przyjąłem, nie
 7  I,12 |         jeno wojna, jak rzekłem, z tymi i z owymi. Wojsk coraz więcej
 8  I,12 | rozprawiano tłumnie, widocznie nad tymi samymi nowinami, które rycerzom
 9  I,12 |           żona dla ciebie pomiędzy tymi szlachciankami jedzie -
10  I,13 |           największy magnat między tymi magnatami, bo największego
11  I,14 |     rozwaga przypomniała mu, że za tymi buntownikami stoi wojsko,
12  I,16 |       Czynię cię regimentarzem nad tymi dwiema chorągwiami i nad
13  I,19 |         kąt tłuc...~- A kto ma nad tymi chorągwiami regimentować?
14  I,21 |         Nie zmilczę, bom tam przed tymi ludźmi oczami za waszą książęcą
15  I,22 |      chwiać jak falą. I upajał się tymi wyrazami, i sam siebie oszukiwał
16  I,25 |           zrobić, to politykować z tymi buntownikami, jak i oni
17  I,25 |            nich łuby i sepety. Nad tymi czuwał człowiek cały czarno
18 II,2  |        hultaje, nie szlachta. Co z tymi końmi czynicie?~- Ociec
19 II,5  |           jednego człowieka między tymi ludźmi nie masz, który by
20 II,6  |            i nie było nawet między tymi ochotnikami ani jednego,
21 II,11 |           jechał, żeby uciec przed tymi wróżbami, żeby wreszcie
22 II,13 |          czas jakiś, jakby chcieli tymi mosiężnymi dźwiękami wypowiedzieć
23 II,14 |       rzekł:~- Chodźże do niej i z tymi łzami, póki nie obeschną.
24 II,15 |    utworzone z mgły i ciemności, a tymi korytarzami nadlatywały
25 II,15 |          za słuszność? Sadowski za tymi mnichami przemawia, jak
26 II,16 |          ocalić - zmiłujże się nad tymi, którzy zdrój łaski Twej
27 II,17 |          dość, że pozwolił.~Owóż z tymi kwarcianymi przybył pewien
28 II,21 |            rozbawiony. - Sam zaś z tymi żołnierzami tu przybyłeś?
29 II,21 |         ksiądz Wydżga.~Podniesiona tymi słowy królowa wstała z krzesła
30 II,22 |   wszystkie umysły były nadzwyczaj tymi wieściami zajęte i zaraz
31 II,23 |         panie, wielu, nawet między tymi, którzy na innych podejrzenia
32 II,23 |         uczyniło mu się źle między tymi ludźmi.~Nawet król, chociaż
33 II,23 |         przejechał?~- Przejechał z tymi dragonami, którzy się o
34 II,25 |           mość osobą własną między tymi ludźmi znajduje, i baliśmy
35 II,27 |           widzę, rozpoczął się nad tymi, którzy tę ojczyznę do upadku
36 II,29 |    miłościwy nie wierz, albowiem z tymi ja tylko za jedno trzymam,
37 II,32 |            pospólstwo dokazywało z tymi papierami, dość, że wiatr
38 II,33 |           paść, aby mi komendę nad tymi ludźmi powierzył! ~
39 II,34 |          miłościwy ojcze, abym nad tymi ordyńcami komendę mógł objąć
40 III,1 |          Jenerałowie uradowali się tymi słowy. Upojone zwycięstwem
41 III,4 |          się połączył!~Były między tymi "awizami klęski i śmierci"
42 III,7 |            go dosięgniem.~- Byle z tymi Szwedami prędzej skończyć,
43 III,9 |           bez żadnej wątpliwości z tymi ludźmi rozniesie na szablach
44 III,9 |        długie włócznie. Włóczniami tymi pokryty był cały majdan.
45 III,15|         całe okolice rozbrzmiewały tymi słowami, tam lud witał go
46 III,16|           wszystkimi ludźmi! przed tymi nawet, którzy w mojej ojczyźnie
47 III,16|           panem Wołodyjowskim, toż tymi lasami można aż hen! do