Tom, Rozdzial

 1  I,1  |      Oleńka spoglądała nań z boku, rada, że je i pije, potem zaś,
 2  I,4  |    wszystkim winnych.~Szlachta zaś rada była, widząc swoją pułkownikównę
 3  I,10 |            w ogólnym gwarze obozu.~Rada wojenna istotnie miała miejsce
 4  I,10 |     prezydował. Była to szczególna rada! Brali w niej udział sami
 5  I,10 |          na ten termin wystawił. I rada wojenna zgodziła się na
 6  I,10 |             Tak jest! to najlepsza rada! - zawołały inne głosy.~
 7  I,10 |         wiem, jeżeli to dobra była rada posyłać go jako trębacza
 8  I,11 |     świecie wojownik szedł za moją radą i zawsze na tym wygrywał.~-
 9  I,11 |          rzekł Jan. - Najlepsza to rada. Po staremu, kupą z Michałem
10  I,16 |         malują, a trzeciego będzie rada. Jakżeście się wczoraj rozstali?~-
11  I,17 |      odrzekł Oskierko. - Ale dobra rada, żeby do niego iść, i lepszej
12  I,17 |        oczy na towarzyszów.~- Moja rada jest, że jeśli się zdarzy,
13  I,18 | Rzeczpospolita?~- Grzeczna to jest rada i pewnie zwycięstwa warta,
14  I,25 |       trzeba..."~- Znowu spóźniona rada, bo działa idą już ze mną! -
15 II,2  |         przecie znalazła się jakaś rada, jakoweś wyjście, jakaś
16 II,6  |             nie zwierzchnik! Waszą radą też nie pogardzę, choć własny
17 II,6  |            do czego, to go będziem radą wspomagali, bo się na wojnie
18 II,8  |        zginęła, gdybyś był za moją radą poszedł; ale przecie, czcąc
19 II,12 |          mieszkających, którzy nas radą w tych okrutnych czasach
20 II,13 |        ciałach, żeście słodką moją radą wzgardzili."~Pamięć niedawnych
21 II,13 |     ojcowie ukazali się znów przed radą. Głowy ich były zwieszone
22 II,16 |       wojsko całe. Działa umilkły; rada zebrana nie wiedziała, co
23 II,16 |         owoż wejdź pan, bo tam już rada oczekuje.~To rzekłszy wskazał
24 II,19 |        wszystko, sądzę, że podobna rada zgodniejszą jest z honorem
25 II,19 |       waszmość słuszność, to dobra rada! - rzekł Miller.~- Gdy wieść
26 II,19 |           Sadowski.~Lecz Millerowi rada podobała się, bo w samej
27 II,22 |       Babinicz zostanie, i za jego radą pójdziemy, bo nam do serca
28 II,22 |            to są niezbite racje, a rada była i jest dobra. ~Tyzenhauz
29 II,23 |        okazało się, jak dobrą była rada Kmicica, aby jechać osobno.~
30 II,26 |                 I poszedłeś za jej radą?~- Gdzie tam, miłościwy
31 II,36 |        chociażem nie wiedział, czy rada będziesz...~Anusia, zamiast
32 III,6 |          dzieło porzucić.~- Trudna rada! - Muszę jeno pasa mocniej
33 III,14|          poszedł pan Andrzej za tą radą, tym bardziej że i Hasslinga
34 III,16|            owo widziadło, gdyby za radą Sakowicza poszedł. Sam starosta
35 III,16|    ciemność, ten światło, w którym rada się kąpie każda dusza stroskana.
36 III,16|       dotychczas nie chciał iść za radą Sakowicza - dodał Ketling -
37 III,17|          książęcej wysokości dobrą radą przysłużyć - rzekł Paterson.~-
38 III,17|            gotówką.~- Warta jej ta rada. Nie dawniej jak wczoraj
39 III,17|            w ostateczności za moją rada?~- Chyba pójdę! Niech zaraza
40 III,19|       tyk-tak gdańskiego zegara.~- Rada była głupia i pomysł głupi -
41 III,19|               Boś podrwił głową.~- Rada była roztropna, ale jeśli
42 III,19|         się inaczej, idąc w tym za radą panienki, która była zdania,
43 III,23|           dziewczyną, była przecie rada, że nie ku Oleńce idą owe
44 III,23|      strzeliste, ale ku niej; była rada i ze względu na Babinicza,
45 III,23|           Taurogi, jeszcze by była rada. Rozumowała sobie przy tym,
46 III,27|            wszystkim szedł za jego radą i dlatego wielką bitwę wygrał.
47 III,28|    przywiedzion mógł być straszny.~Rada jednak była sama w sobie