Tom, Rozdzial
1 I,2 | wyganiaj!~- Dajcie spokój! - powtarzał Kmicic.~- Nie wyganiaj!
2 I,5 | trupy.~- Pobici! pobici! - powtarzał chrapliwym głosem.~Oni rzucili
3 I,10 | do senatora rzymskiego, i powtarzał co chwila wielkie słowa:~-
4 I,13 | przemówię do niej!..." - powtarzał sobie w myśli... I szukał,
5 I,13 | jeszcze większy ból zadać, powtarzał w duchu:~"Dobrze ci tak,
6 I,17 | prawie mówić nie mógł, jeno powtarzał: "Do ostatniego tchu! do
7 I,17 | przerażone i każdy pojedynczo powtarzał, że Szwedzi tuż, tuż, ale
8 I,20 | w Kiejdanach.~- A co? - powtarzał za każdą przerwą pan Zagłoba.~
9 I,21 | ani miłosierdzia prosić! - powtarzał sobie po tysiąc razy.~A
10 I,24 | niepokój ogarnął pana Andrzeja. Powtarzał sobie: "Jadę! jadę!" Wyobraźnia
11 I,25 | wierze względem Radziwiłła i powtarzał sobie w duszy:~"Takiemu
12 II,2 | włos z głowy nie spadnie - powtarzał sobie z gorączkową jakąś
13 II,6 | desperacji w ścianę trykał i powtarzał: "Nikt inny tego nie uczynił,
14 II,6 | Lipnicki?"~Nie może być! - powtarzał sobie pan Zagłoba obcierając
15 II,7 | chwytał się za skronie i powtarzał przyduszonym głosem:~- Gorzeję!
16 II,10 | Desperacja! desperacja - powtarzał w uniesieniu.~A pan Szczebrzycki
17 II,10 | Oleńka mu wiary dochowa? - powtarzał Kmicic.~Pannie nagle łzy
18 II,10 | puścił i całując jej stopy, powtarzał:~- Jam także grzeszny Andrzej,
19 II,11 | tę ziemię zamieszkują - powtarzał za Wrzeszczowiczem pan Kmicic -
20 II,11 | ramiona i patrząc mu w oczy, powtarzał: "Za późno! co szwedzkie,
21 II,16 | umyślnie niby się drażniąc, powtarzał:~- Bić Szwedów! bić! bić!
22 II,16 | szaty na sobie i łamiąc ręce powtarzał do pana Piotra Czarnieckiego:~-
23 II,17 | wypoczęty, i tu, i owdzie powtarzał:~- Dzieci! Jeszcze Najświętsza
24 II,19 | com od rana do wieczora powtarzał, lecz pan Sadowski pogroził
25 II,20 | posłowi Lisoli Wrzeszczowicz, powtarzał sam król i wszyscy jenerałowie
26 II,21 | nasz pan nieszczęsny! - powtarzał sobie, jakby ustami chciał
27 II,21 | się co chwila od posiłku i powtarzał:~- Słuchajcie, wasze moście!
28 II,24 | kiedy mu na kark spadniem! - powtarzał ciągle.~A nuncjusz odpowiadał:~-
29 II,24 | Jeszcze choć jednego!" - powtarzał sobie i puszczał płytkie
30 II,28 | powtarzać to, co zawsze powtarzał, gdy ktoś o Anusi wspomniał:~-
31 II,28 | wołać.~- Anusia! Anusia! - powtarzał rozmarzony pan Wołodyjowski. -
32 II,29 | Bogusławie! Bogusławie! - powtarzał książę chodząc po tykocińskich
33 II,32 | incomparabilis! vir incomparabilis! - powtarzał. - A jestże on tu z tobą?~-
34 II,33 | bij! kto w Boga wierzy! - powtarzał.~Nagle zerwał się z miejsca. -
35 II,34 | chanowe, w których ten ostatni powtarzał obietnicę ruszenia w sto
36 II,35 | starość z głodu w ułusie! - powtarzał.~Kmicic zaś od czasu do
37 II,40 | pokładą. Powiem waści, co powtarzał Chmielnicki: "szkoda howoryty!"~-
38 III,1 | Nie masz Czarnieckiego!~Powtarzał to jeden drugiemu, jakby
39 III,4 | oficerów szwedzkich.~Sam król powtarzał jeszcze, że do Lwowa idzie,
40 III,6 | biorąc się w boki, z dumą powtarzał do rycerstwa:~- Ha, zbój!
41 III,8 | był weselszy i coraz to powtarzał: "Udał mi się ten towarzysz!"
42 III,14| dlaczego się to stało, nie będę powtarzał, bo różni różnie mówili,
43 III,16| rachuby, częścią z uniesienia, powtarzał nieraz, co swego czasu mówił
44 III,17| choćby regiment Sakowiczów powtarzał mi przez cały dzień: "O
45 III,23| szła przez wsie, bo chłop powtarzał ją chłopu; szła przez pola,
46 III,26| poproszę.~- Prostki! Prostki! - powtarzał jakby w gorączce Kmicic. -
47 III,32| więc wstępując na ganek, powtarzał tylko przerywanym głosem:~-
|