Tom, Rozdzial

 1  I,4  |        oczy.~- Pan Kmicic chce jak najprędzej...~- Ot, co! jeszcze by
 2  I,5  |            spalić, byle do cię jak najprędzej lecieć. Niechże ich tam
 3  I,8  | wierzyciela, który chce, by mu jak najprędzej i z lichwą dług spłacono?~-
 4  I,10 |            tłumy rozpierał, by jak najprędzej znaleźć się poza obozem
 5  I,12 |        Dajże Boże wojnę, wojnę jak najprędzej, w której człowiek w domysłach
 6  I,13 |        taka moja wola, abyście się najprędzej pobrali, i nie będzie ci
 7  I,13 |             Dajże Boże dziewce jak najprędzej! - zawołał pan miecznik.~-
 8  I,15 |          twój, Boże, daj jeno karę najprędzej! Niechże tak będzie! Amen!
 9  I,15 |            Amen! Byle się stąd jak najprędzej na wolność wydostać - narobię
10  I,15 |  podsadźcie no mnie do okna, bo ja najprędzej rozeznam, co to jest...~
11  I,16 |         żywo, że zażądam, daj Boże najprędzej! - odrzekł Kmicic.~- Idźże
12  I,17 |        diabeł na rożen wdzieje jak najprędzej i smołą polewa, aby się
13  I,20 |          nie wyparł, ażeby wam jak najprędzej powiedzieć, co się przygodziło...
14  I,20 |           Tak jest. Jechać nam jak najprędzej! A waszmość pojedziesz z
15  I,23 |        ruszyć?~- Dziś jeszcze! Jak najprędzej!...~- Nie maszże jakiej
16  I,23 |              Jechać mi, jechać jak najprędzej! Niech wasza książęca mość
17  I,25 |        niego ruszył, aby się cofał najprędzej.~Z tych to powodów kraj
18  I,25 |                Przesyłajcie mi jak najprędzej /czytał dalej Harasimowicz.
19  I,25 |            A te rzeczy do Prus jak najprędzej wymknąć, strzegąc się najbardziej
20 II,2  |      witebskiego, aby osobą swą co najprędzej nadjechał i komendę nad
21 II,3  |            dość... Ale rad bym jak najprędzej...~Kiemlicz przestał się
22 II,4  |        myślą, daj zaś Boże, by jak najprędzej od gadania do roboty przyszło.~-
23 II,4  |          Tak i ja myślę, że tu się najprędzej wojna rozpocznie! - rzekł
24 II,4  |       których rad by w szeregu jak najprędzej stać. Lecz gdyby nawet poddał
25 II,5  |           wojewodę witebskiego jak najprędzej! - rzekł Jan.~- Z Białegostoku
26 II,10 |    proroctw, ani nowin; chciał jak najprędzej siąść na koń i na wietrze
27 II,14 |     niecierpliwie i pragnąc go jak najprędzej swym złowrogim grzmotem
28 II,16 |            trzeba się poddawać jak najprędzej. Serca upadły i w szlachcie.~
29 II,20 |             by granicę przejść jak najprędzej i w głąb cesarskiego kraju
30 II,27 |             rzekł król.~- Daj Boże najprędzej!... - zakrzyknęli obaj wysłańcy.~-
31 II,29 |       książę wojewoda zgorzał jako najprędzej!"~Ten list, do Sapiehy adresowany,
32 II,33 |            o wyzwoleniu Oleńki jak najprędzej wywiedzieć.~- Byłeś waść
33 II,35 |      Jednak począwszy, pragnął jak najprędzej doprowadzić dzieło do skutku,
34 II,39 |           ruszył, musimy więc jako najprędzej ręce mieć wolne, aby Czarnieckiemu
35 II,39 |            należało zatem mieć jak najprędzej dokładną o niej relację.~
36 II,39 |        pozostaje, to jest: iść jak najprędzej.~Bogusław cofał się ciągle.
37 II,39 |          to trzeba następować jako najprędzej - rzekł Sapieha.~- Póki
38 III,1 |         aby polskiego Dariusza jak najprędzej dosięgnąć. Waszmościom wolno
39 III,9 |        spotka go, jako będzie mógł najprędzej, za czym, jeżeli mu Bóg
40 III,9 |   Sandomierz! pod Sandomierz, jako najprędzej! Umie już wojsko rzeki przepływać;
41 III,12|       wyskoczył, chciał bowiem jak najprędzej mieć go u siebie i rozgadać
42 III,13|       wyskoczył, chciał bowiem jak najprędzej mieć go u siebie i rozgadać
43 III,17|              Niech je przywożą jak najprędzej - rzekł Szkot - jeśli potrzeba,
44 III,18|          bym rad, ażeby klamka jak najprędzej zapadła.~- Otóż, żeby zapadła...
45 III,20|          żem płakała... Radźmy jak najprędzej!~Łzy jej całkiem oschły
46 III,21|        schronić.~- Daj go Boże jak najprędzej - odpowiedział pan Tomasz -
47 III,27|           na łeb na szyję, aby jak najprędzej starała się dostać między