Tom, Rozdzial

 1  I,2  |         poczęli go w ramiona brać. Łzy rozczulenia płynęły po tych
 2  I,3  |            a całej ojczyźnie miłej łzy wyciska.~- Bóg to odmieni
 3  I,4  |            pozostaje!... Nic! jeno łzy i prośba, by pan Andrzej
 4  I,5  |            nie dbając na prawa, na łzy i życie ludzkie.~Kompanionowie
 5  I,5  |         człowieka, na którym ciężą łzy ludzkie i krew ludzka, którego
 6  I,5  |            głosem, w którym drgały łzy.~- Bądź zdrowa!~- Bądź zdrów...~
 7  I,6  |           za trupy, pożogę, krew i łzy ludzkie oddaję ci swą miłość
 8  I,9  |            nieznani w tych oczach, łzy, zawisły na rzęsach.~- Niechże
 9  I,13 |            Bóg jeden mógł policzyć łzy, które w samotności nad
10  I,13 |           miała mi nie ufać?~- Bom łzy ludzkie widziała z powodu
11  I,13 |                To i porosną, a one łzy sam obetrę.~- Naprzód to
12  I,22 |          litość ją wzięła głęboka, łzy jej napływały przemocą do
13  I,24 |         już nie obaczym?...~Obfite łzy jak perły poczęły spadać
14  I,26 |      gotowiście nie zważać na onej łzy, na mękę, na ucisk? Gdzie
15 II,2  |         gdy tak błagał pan Kmicic, łzy poczęły mu padać jak groch
16 II,6  |           szabel się imali, drudzy łzy poczęli ronić; panu Zagłobie
17 II,6  |            spiżowych gromów... Nie łzy wylewać, ale krew naszą!...
18 II,10 |     powtarzał Kmicic.~Pannie nagle łzy puściły się z oczu.~- Do
19 II,13 |       Nabierzcie otuchy, otrzyjcie łzy i wzmocnijcie się w wierze,
20 II,14 |      uczynić, byle jej służyć...~I łzy błysły w oczach pana Andrzeja,
21 II,16 | powstrzymać, patrzył na krucyfiks, łzy miał w oczach i głosem powolnym,
22 II,17 |          głos panu Śladkowskiemu i łzy pokazały mu się na rzęsach,
23 II,19 |  wdzięczność!~Ksiądz Kordecki miał łzy w oczach, a pan Czarniecki
24 II,20 |        póki zapał tlał w sercach a łzy nie obeschły, siadano, nie
25 II,24 |         jak pasterz wśród owiec, i łzy wielkie, jasne jak perły,
26 II,24 |           król żywie... wolny...~I łzy błysły mu w źrenicach.~-
27 II,26 |            drogi dawno nawrócił.~I łzy puściły się z oczu rycerza,
28 II,26 |       jeden widzisz mój żal i moje łzy!... Jam banit, jam zdrajca,
29 II,26 |         chcę służyć wam obojgu!~Tu łzy rzewne puściły się z oczu
30 II,26 |           uśmiechnął się już przez łzy.~- Jeszcze też - rzekł -
31 II,28 |      mienią.~To rzekłszy jął ronić łzy na żółte wąsiki, zaś pan
32 II,36 |         czego przyznał, już począł łzy wylewać, utwierdziła ją
33 II,36 |        traktem do Zamościa. Poszli łzy rzewne wylewając. Konie,
34 III,2 |            jej do nóg obaj, rzewne łzy na widok ukochanej pani
35 III,7 |          aż najstarszym żołnierzom łzy stanęły w oczach.~- Roście
36 III,10|      kasztelan wziął go w objęcia, łzy ciurkiem puściły mu się
37 III,11|      poczęli się żegnać, niektórym łzy ciurkiem popłynęły z oczu
38 III,12|        wojsk; milczał ciągle, jeno łzy płynęły mu ciurkiem po twarzy,
39 III,13|        wojsk; milczał ciągle, jeno łzy płynęły mu ciurkiem po twarzy,
40 III,15|     odchodzi wolno i wróci wkrótce łzy i krew wyciskać, dobijać,
41 III,20|            i pokory.~Na jego widok łzy zakręciły się w oczach Oleńce,
42 III,20|        wziął górę nad rezygnacją i łzy obfite a gorzkie puściły
43 III,20|  heretyckiej pomocy!~Oleńka otarła łzy.~- I stryjko myślisz, że
44 III,20|             Radźmy jak najprędzej!~Łzy jej całkiem oschły i brwi
45 III,21|        Oleńki poczęły także płynąć łzy ciche a duże.~Widząc to
46 III,23|     Powiedz, czy ja nie głupia?~Tu łzy błysnęły w Anusinych źrenicach,
47 III,32|           i im po srogich bliznach łzy spływają na wąsiska.~Wtem