Tom, Rozdzial

 1  I,6  |     Wielu twierdziło też, że do Chowańskiego zbiegnie i nieprzyjaciół
 2  I,6  |         nieszczęśliwsze. Wojska Chowańskiego coraz szerzej zalewały Rzeczpospolitą.
 3  I,8  |        przedtem u Trubeckiego i Chowańskiego służyli, ale tak i od nich
 4  I,9  |     Kozaków od Trubeckiego albo Chowańskiego pożyczył, tedy bym list
 5  I,12 |       księcia kurlandzkiego, od Chowańskiego i od elektora. Są tacy,
 6  I,23 |      Wilno i będę urywał, jakom Chowańskiego urywał.~Puść wasza książęca
 7  I,25 |        z ostatniej wojny, który Chowańskiego podchodził, a później na
 8  I,26 |     kupę bym nową zebrał i znów Chowańskiego po staremu podchodził. Ale
 9 II,1  |        wszystkie "podchody" pod Chowańskiego, brał udział we wszystkich
10 II,1  |       panem Kmicicem na kwatery Chowańskiego, otoczone ośmdziesięciotysięczną
11 II,1  |        nagroda wyznaczona przez Chowańskiego za jego głowę, a teraz wyznaczą
12 II,5  |         Zołtareńkowi i piechota Chowańskiego. Co innego my! Jedna chorągiew
13 II,6  |      drugiej zaś strony zastępy Chowańskiego, Trubeckiego i Srebrnego
14 II,6  |      Trzecie pismo wyśle się do Chowańskiego, by sobie szedł do paralusa,
15 II,6  |         raz, że pobiwszy wojska Chowańskiego zajął Grodno i stamtąd ciągnie
16 II,6  | Radziwiłł, jeno Sapieha poraził Chowańskiego przy pomocy księcia Michała
17 II,6  | mieszczanie wyprawili posłów do Chowańskiego i Zołtareńki z prośbą o
18 II,6  |      miastem, na co uzyskali od Chowańskiego odpowiedź, że to jest luźna
19 II,7  | przegradzały Radziwiłła zastępy Chowańskiego, które mogły mu bronić drogi;
20 II,7  |      nieprzyjacielski ze strony Chowańskiego musiałby być uważany jako
21 II,7  |       nim własną załogę.~Wojska Chowańskiego rozstąpiły się przed owymi
22 II,7  |        wojny, a my tymczasem na Chowańskiego uderzymy.~Lecz nagle zaczęły
23 II,7  |  odmiana? Czy wówczas uderzy na Chowańskiego, pomści cybichowską klęskę
24 II,7  |         Owóż w razie ustąpienia Chowańskiego zamknęłoby się i to pole
25 II,8  |       baczności nie okazuje. Od Chowańskiego przeszkody w tym mieć Wasza
26 II,11 |      była w rękach szwedzkich i Chowańskiego. Radziwiłł rozpoczął wojnę
27 II,18 |       się dawne czasy, kiedy to Chowańskiego podchodził i nocami wkradał
28 II,18 |       można by go poznać. On to Chowańskiego podchodził tak, że aż nagrodę
29 II,19 |         do desperacji przywiódł Chowańskiego, a Chowański miał, licząc
30 II,26 | Miłościwy panie! Jam to przecie Chowańskiego podchodził, gdy wszyscy
31 II,26 |    Teraz znów mówisz, żeś to ty Chowańskiego podchodził. Ktoś ty jest?
32 II,26 |      Babinicz? Wiadomo nam, kto Chowańskiego podchodził!~Nastała chwila
33 II,26 |       mówi, jeno prawda; jam to Chowańskiego szarpał, od której wojny
34 II,26 |       Szwedów podchodzić, jakoś Chowańskiego podchodził. Twoje nawrócenie
35 II,32 |         niezrównany. Tak jak on Chowańskiego podchodził, że w kilkaset
36 II,32 |       do tego doszło, że Kmicic Chowańskiego sztućcami jadał, na jego
37 II,34 |        podchodził, jako dawniej Chowańskiego, a w Bogu ufam, że mi się
38 II,34 |      wtedy, gdyśmy to skarbczyk Chowańskiego zagarnęli. ~- Dobre były
39 II,37 |         podchodził jako dawniej Chowańskiego.~- Będę go lepiej podchodził! -
40 II,38 |         podchodził jako dawniej Chowańskiego.~- Będę go lepiej podchodził! -
41 III,15|         podchodzić, jak niegdyś Chowańskiego podchodził. A ponieważ król
42 III,17|   podchodzą, jak niegdyś Kmicic Chowańskiego. Bezpieczniej ci będzie
43 III,24|   monetą, bo idąc za przykładem Chowańskiego wyznaczył cenę na jego głowę,
44 III,24|       się pocił. Jużeś waćpan i Chowańskiego sprawniej nie podchodził,
45 III,25|   monetą, bo idąc za przykładem Chowańskiego wyznaczył cenę na jego głowę,
46 III,25|       się pocił. Jużeś waćpan i Chowańskiego sprawniej nie podchodził,
47 III,26|       myśl owe czasy, w których Chowańskiego z tak wielką sławą podchodził,