Tom, Rozdzial

 1  I,2  |    żmudzinów i para kałmuków, i wszystkiego po parze jak oczu w głowie.
 2  I,5  |        gniewaj się!... Jeszczem wszystkiego nie wyznał...~- Jeszcze? -
 3  I,5  |      bezwstydnicy, owi zbóje do wszystkiego waćpana podmawiają...~-
 4  I,12 |      chwilę, a potem rzekł:~"Do wszystkiego ten to człowiek i gotów
 5  I,12 |       dziś wieczór dowiedzą się wszystkiego, co chcą wiedzieć... Bądźcie
 6  I,14 |         jeszcze zdumiejesz, gdy wszystkiego wysłuchasz... Więcej się
 7  I,17 |  radziwiłłowskie dobra! Jeszcze wszystkiego o nim nie wiecie, co ja
 8  I,19 |  pilnowała, bo od tych zdrajców wszystkiego spodziewać się można. Sam
 9  I,20 |    gości.~- Wolałbym, żeby tego wszystkiego nie było - mówił skłopotany
10  I,20 |        to z przyrodzenia mam do wszystkiego ciekawość. A tam dwóch z
11  I,21 |         czynić i konfuzji wobec wszystkiego wojska się najeść, tyś ledwie
12  I,21 |     Kiejdanach, nie byłoby tego wszystkiego. Aleś ty, prosząc za nich,
13  I,22 |      szczerze, jasno i otwarcie wszystkiego, co im leżało na sercu.
14  I,22 |        również walkę z sobą. Ze wszystkiego, co zaszło, z postępowania
15  I,23 |        roboty, a bezczynność ze wszystkiego najgorsza, bo zmartwienie
16  I,23 |         go jest? od Szwedów zaś wszystkiego prędzej dostaniesz niż pieniędzy,
17  I,24 |       siła by mówić, a tu język wszystkiego nie wypowie. No! szczęścia
18  I,24 |         po chwili.~- Bodaj tego wszystkiego nie było! - odrzekł Kmicic. -
19  I,25 |  drapieżników czyha na spadek i wszystkiego zagarnąć nie zdołamy, przeto
20 II,1  |     głowę tracił myśląc o tym - wszystkiego się bowiem na tym świecie
21 II,1  |     boleśniejszy. Bo na dobitkę wszystkiego, cierpiała w nim i miłość
22 II,4  |      język, by nie wypowiedzieć wszystkiego, co mu było wiadome. Powstrzymywała
23 II,6  | widziała dotąd nieprzyjaciela i wszystkiego ma obfitość.~- Ale to szlachta
24 II,6  |   narażonym co chwila na stratę wszystkiego od kup swawolnych, które
25 II,8  |     mnie - rzekła Oleńka - mogę wszystkiego już wysłuchać.~Ale już i
26 II,8  |       na brata.~- Trzeba by się wszystkiego wyrzec, wszystkiego zaniechać,
27 II,8  |         się wszystkiego wyrzec, wszystkiego zaniechać, własną robotę
28 II,9  |      aby ich złupić.~Wobec tego wszystkiego niebezpiecznie było zostawać
29 II,21 |        sam na wszystko patrzył, wszystkiego się dotknął, wszystko przebył.
30 II,22 |        Kmicic chciał się wyrzec wszystkiego: sławy, która się przed
31 II,23 |     rzekł król - że on nie chce wszystkiego gadać, ale to jego sprawa.~-
32 II,25 |       od niego król i kraj cały wszystkiego oczekiwali, na niego wszystkie
33 II,26 |     spośród jego dworu, spośród wszystkiego wojska i chciałem związanego
34 II,33 |       czekaj waść! Jeszcześ się wszystkiego nie dowiedział, a szukać
35 II,34 |       Taurogach tak długo, póki wszystkiego nie wymiarkujesz, a potem
36 II,39 |         on na nas nastąpi.~- Do wszystkiego błogosławieństwo boże niezbędne -
37 III,11|    zielony dach to Dominikanie; wszystkiego nie wymienię, choćbym językiem
38 III,15|   czworobok, lecz jaki miał być wszystkiego koniec?~Król spojrzał na
39 III,15|      potrzebni, a już myślą, że wszystkiego dokonali.~- Sprawca tego
40 III,16|       godniejszej, królem nawet wszystkiego świata, nie tylko księciem
41 III,16|   zapomnienie wszystkich ludzi, wszystkiego bólu, żalu, pogardy...~
42 III,17|  Podlasie zajmiem bez oporu. Do wszystkiego jednak trzeba pieniędzy,
43 III,18|    książęca mość tak wdzięcznie wszystkiego, co prawię, słuchać raczysz,
44 III,21|  nasłany. Czy ja wiem wreszcie? Wszystkiego się tu boję!~- Ona nasłana?...
45 III,23|       wyjątkiem zdrady księcia, wszystkiego waćpanna ode mnie wymagaj,
46 III,27|        które go oddałem, nim mi wszystkiego dotrzyma!~To rzekłszy zdarł