Tom, Rozdzial

 1  I,4  |      jedna i słaba. sierota, ich kupa zbrojna, aleć się nie ulęknę...~-
 2  I,7  |    słynęły z piękności; gdy szły kupą do kościoła, rzekłbyś: kwiaty
 3  I,7  |             Niech przysięgają!~- Kupą tu, waszmościowie, kupą! -
 4  I,7  |          Kupą tu, waszmościowie, kupą! - wołał pan Wołodyjowski
 5  I,7  |      wiosenny. Laudańscy cłapali kupą bezładną po gościńcu, gwarząc
 6  I,10 |         światłem.~- Hej! coś ich kupa większa, niż wyjechała! -
 7  I,11 |   Najlepsza to rada. Po staremu, kupą z Michałem pójdziemy. Poznasz,
 8  I,12 |        tu szlachta ruszy, to się kupa ludzi zbierze, byle pieniędzy
 9  I,13 |       grzechów moich, i taka ich kupa, że jeno ojcowskiemu sercu
10  I,15 |        Jako żywo ! za wielka nas kupa, aby wszystkim głowy postrącać.
11  I,15 |  Węgrzyni. Ludzi dwieście. Potem kupa luźnego towarzystwa spod
12  I,17 |           Toż i naszych dragonów kupa się za Węgrzynami ujęła,
13  I,23 |         Potocczyzna pocznie. Oni kupą chodzą, a Wazom wierni...
14  I,25 |        nietrudno, swawolną także kupą na nich zemknąć, co by się
15 II,1  |   Kmicica.~- Ale ślady są - i to kupa cała! Ot, tam, między sosnami,
16 II,1  |      czuwać do rana: lada chwila kupa nadejść może.~I dając przykład
17 II,1  |          tam? - spytał Kmicic.~- Kupa idzie! - odparł Soroka.~
18 II,2  |   wymykać się przed hetmanem niż kupą mu zajść drogę, tedy obaczywszy
19 II,4  |      mieć się na baczności. Duża kupa idzie?~- Będzie z dziesięć
20 II,6  |         pod Wołkowyskiem stanęła kupa Zołtareńkowych ludzi, wynosząca
21 II,15 |         głos Horna ucichł nagle. Kupa żołnierzy rozbiegła się,
22 II,22 |    Niechże Bóg broni! Im większa kupa, tym o niej głośniej! -
23 II,22 |      zdanie jest, że im mniejsza kupa będzie, tym łatwiej się
24 II,23 |        żołnierzy.~- Nie żadna to kupa, kilka tylko koni słychać -
25 II,26 |          mnie pobito, bo ich tam kupa szaraków siedzi. Musiałem
26 II,39 |        Od Babinicza! Jeńcy! Cała kupa!... Siła ludzi naszarpał!~
27 II,39 |     szedł i chciałem się większą kupą przysłużyć..."~Hetman przerwał
28 III,4 |     Drugi! trzeci! czwarty, cała kupa! - poczęto nagle wołać w
29 III,4 |          poczęli umykać bezładną kupą.~- Naprzód! - krzyknął Kanneberg.~
30 III,4 |          Oto bezładna z początku kupa polska, w miarę trwania
31 III,4 |       drodze. Lecz i ta ostatnia kupa zmniejszała się z każdą
32 III,4 |          ręką ścinał - pędząc za kupą tak, jak gdyby tym samym
33 III,6 |      samo, że ich otoczono gęstą kupą, koło błękitnego sztandaru.
34 III,6 |      szwedzki zmniejszał się jak kupa śniegu, którą polewają ze
35 III,8 |           Po staremu jazda w dym kupą chodzi i szablami goli,
36 III,11|       przykład Butrymowie, waląc kupą a w milczeniu.~Przełamanym
37 III,12|  zarzucili w mgnieniu oka fosę i kupą bezładną dotarli aż do murów.
38 III,12|        widać, miłościwy królu!~- Kupa ziemi porytej jeno zostanie!
39 III,13|  zarzucili w mgnieniu oka fosę i kupą bezładną dotarli aż do murów.
40 III,13|        widać, miłościwy królu!~- Kupa ziemi porytej jeno zostanie!
41 III,24|    wisiało na pętlach razem, jak kupa drozdów, z nogami ledwie
42 III,25|    wisiało na pętlach razem, jak kupa drozdów, z nogami ledwie
43 III,27|        czyni się jedna olbrzymia kupa, w której jazda miesza się
44 III,27| pięćdziesięciu ludzi rzuciło się kupą za nim, lecz nie wszystkie
45 III,27|          jednakowo, więc wkrótce kupa rozciągnęła się w długiego
46 III,29|       drzazgi i heblowiny leżące kupą przy pierwszym domu od kołowrotu.