Tom, Rozdzial

 1  I,1  |       przychylić! Dla ciebie, mój królu, gotówem się i obyczajów
 2  I,1  |      winowajcę. Bogdajże cię, mój królu złoty! Com ja winien, kiedy
 3  I,1  |       hetmanom się kłaniać... Mój królu złoty! jeślić się co we
 4  I,5  |         na czoło nagarniać.~- Mój królu ! - zawołał wreszcie żałosnym
 5  I,17 |      głowę.~- Jezusie Nazareński! Królu żydowski!...~Po chwili krzyknął:~-
 6  I,25 |     prawie:~- Jezusie Nazareński, Królu Żydowski! Jezus, Maria,
 7 II,1  |           jego słowa:~- Miłościwy królu, odpuść... Tamci zdrajcy...
 8 II,1  |             Trzymaj!... Miłościwy królu!... Tędy, bo tam zdrada!~
 9 II,1  |   sumienie - nie byłoż ci to przy królu i ojczyźnie stanąć, nie
10 II,1  |        żywota na świecie! Tak mi, Królu Nazareński, dopomóż! Amen!~
11 II,4  |         bije, którzy właśnie przy królu stoją? Co to jest? I Szwedom
12 II,6  |      zapał w nim wzrastał.~- Przy królu naszym prawowitym, przy
13 II,11 |    przewyższa, że dotąd stał przy królu, bo mu pochlebiało, że oczy
14 II,17 |        padnę i powiem: "Miłościwy królu! Ratuj Częstochowę i najwierniejszych
15 II,21 |        Jan Kazimierz.~- Miłościwy królu! - zakrzyknął pan Ługowski -
16 II,21 |           Nie może być, miłościwy królu! - zakrzyknął pan Andrzej -
17 II,21 | królewskie.~- Upieczon, miłościwy królu, jako na rożnie! - rzekł. -
18 II,21 |      powrócimy.~- O najjaśniejszy królu! - zakrzyknął w uniesieniu
19 II,21 |           łże jak pies! Miłościwy królu, panie mój! nie wierz temu
20 II,21 |      zhańbić, a ciebie przerazić, królu mój, panie!... to zdrajca!...
21 II,21 |           Lecz ty nie gardź nimi, królu, i powierzyć się ich synowskiej
22 II,22 |     opieką go otoczy. Władza przy królu pozostanie, a pana marszałka
23 II,22 |         być nic lepszego!~- Mości królu! to krotochwila!... - zawołał
24 II,23 |         mówić począł:~- Miłościwy królu! Przyjdzie czas, może niedługo,
25 II,23 |       zawołał Kmicic.~- Miłościwy królu! - ozwał się ksiądz biskup
26 II,23 |         zdrajcy znać dadzą! Mości królu, ratuj się, póki czas, bo
27 II,23 |      nieprzyjaciel zamknie! Mości królu, ratuj się! nazad! Nazad!~-
28 II,23 |      nadleciał Tyzenhauz.~- Mości królu ! - rzekł - droga wolna
29 II,26 |             Myślę i ja, miłościwy królu, że do piekła nie pójdę,
30 II,34 |          Nie wytrzymam, miłościwy królu, nie mogę póki jego nie
31 II,34 |          z wielką potęgą nie przy królu szwedzkim zostawa, lecz
32 III,1 |        królowi pochód. "Jakże to, królu - mówił - będziesz zapuszczał
33 III,4 |         Czarnieckim niż o własnym królu. Widziano go wszędzie. I
34 III,10|        dział i piechoty było przy królu, sroga byłaby klęska, ale
35 III,11|          myślał, że mu się żona w królu kocha, a król w niej; za
36 III,12|          Nic nie widać, miłościwy królu!~- Kupa ziemi porytej jeno
37 III,12|         siedzi?~- Wiem, miłościwy królu, Babinicz! Jeśli żyw wyjdzie,
38 III,12|      wysiedzieć?~- Tam, miłościwy królu, istny dzień sądu! Granat
39 III,13|          Nic nie widać, miłościwy królu!~- Kupa ziemi porytej jeno
40 III,13|         siedzi?~- Wiem, miłościwy królu, Babinicz! Jeśli żyw wyjdzie,
41 III,13|      wysiedzieć?~- Tam, miłościwy królu, istny dzień sądu! Granat
42 III,15|       Bogdaj ciebie zabito, małpi królu! - zakrzyknął najbliżej
43 III,15|             ozwały się głosy przy królu. "Jezu miłosierny!" "Ratować!
44 III,17|       zabrać ją ze sobą możesz... Królu miły, jeślić Sapieha pobije,
45 III,26|           się do rąk Karolowych: "Królu, ratuj Szwecję! ratuj siebie! -
46 III,32|        duszą i sercem stojąc przy królu, starostwem upickim nagrodzon,