Tom, Rozdzial

 1  I,8  |        Takżeś tu sobie upodobał?~- Komu lepiej na polu, to umyka,
 2  I,8  |          okrutnie był rad słysząc, komu książę wojewoda wileński
 3  I,8  |        stawią na nogi, więc będzie komu bronić nawet i tych krajów,
 4  I,12 |        Czasem i żal, że nie będzie komu sławy i imienia przekazać,
 5  I,12 |         mówi, a rozpytuje, czy się komu w służbie krzywda nie dzieje.
 6  I,14 |           dać, przekazać, darować, komu zechce?~Magnat spojrzał
 7  I,14 |          więc stanie z tym krajem? Komu go oddadzą? Oto, jeśli ja
 8  I,15 |           macie względu? - dobrze! Komu szkoda, temu płacz! Głupi
 9  I,16 |         już we mnie natura, że jak komu dobra życzę, to duszę bym
10  I,16 |        taką świecę, jaką zechcę, i komu zechcę, ją zapalę. Tym lepiej
11  I,17 |    przyjechał i że jego nie znasz. Komu on zemstę poprzysięże, ten
12  I,17 |           pamiętam przykładu, żeby komu najmniejszą krzywdę odpuścił.~-
13  I,17 |         masz być do lochu wrzucon? Komu, myślisz, dadzą wiarę?...
14  I,18 |        oczy bystro panu Rochowi:~- Komu życzysz wiktorii?~- Jużci,
15  I,26 |            jeszcze Bóg to wie, kto komu lepiej przygrzeje. Już to
16 II,1  |          mi się, że konie biorą, a komu, to nie moja głowa.~- A
17 II,2  |          jednocześnie bliźniacy.~- Komu?~- Komu popadnie.~- A najwięcej?~-
18 II,2  |  jednocześnie bliźniacy.~- Komu?~- Komu popadnie.~- A najwięcej?~-
19 II,3  |          mnie niewinnemu tu grozi? Komu my w drogę wchodzim?...~
20 II,3  |           by, wyjechawszy z lasów, komu po drodze oddać. Siła tu
21 II,4  |      znaleźć odpowiedź na pytanie: komu pan Kmicic służy? "Do króla
22 II,6  |            Bij, kto w Boga wierzy, komu cnota i ojczyzna miła!~Kilka
23 II,9  |           że musi być wierny temu, komu poprzysiągł, pan Andrzej
24 II,9  |           mil ciągano. Szczęśliwy, komu z wozem do domu wrócić pozwolono,
25 II,11 | sprawiedliwości, bo wyroków nie ma komu egzekwować i każdy możniejszy
26 II,15 |         uszach mi ciągle dzwoni.~- Komu by od takich hałasów nie
27 II,16 |          wolność w tym, by służyć, komu się chce. Nic ci po mnichach!
28 II,17 |           powiedzcie sami: możnali komu chwalebniejszej śmierci
29 II,18 |      źrenice oczu poczęły drgać.~- Komu się nie podoba to, co z
30 II,19 |         zwrócił się do oficerów:~- Komu wola, panowie, za mną na
31 II,19 |        sobie księża i żołnierze. - Komu Bóg śmierć zapisze, niech
32 II,20 |       występków odmiana ku cnocie. Komu Bóg i wiara Jego święta
33 II,22 |            się na takich sprawach! Komu słuszniej można by przeprowadzenie
34 II,22 |           w oczach:~- Nie wiadomo, komu to byłoby za wysoko, gdyby...~-
35 II,28 |            krzyknę: Mości panowie! komu wola ze mną pod Częstochowę
36 II,28 |          Tykocina dostaniem, to co komu do tego, czego ja za murami
37 II,39 |         nakładał. Bóg da wiktorię, komu zechce, ale to pewna, że
38 II,40 |       zawziętym. Łatwo zgadłeś, że komu ten człowiek zapisał w duszy
39 III,3 |    odpowiedział pan Zamoyski - aby komu gościnności odmawiać, choćby
40 III,9 |            potężniej zakrzyknął:~- Komu Bóg! komu wiara! komu ojczyzna
41 III,9 |            zakrzyknął:~- Komu Bóg! komu wiara! komu ojczyzna miła!
42 III,9 |              Komu Bóg! komu wiara! komu ojczyzna miła! za mną!~I
43 III,17|          gdy sobie zbytnio przeciw komu na wąs namotał lub gdy o
44 III,21|         chwili tak mówić począł:~- Komu Bóg dał wielkość, dał mu
45 III,22|      wzdycha...~- Gdzie ja bym tam komu mogła wpaść w serce.~"Szelma
46 III,29|            mu było z tym, byle się komu innemu nie dostała.~Chcąc