Tom, Rozdzial

 1  I,1  |      siedziała panna Aleksandra w izbie czeladnej wraz z dziewczętami
 2  I,1  |    Tymczasem nakrywano co duchu w izbie stołowej, a w gościnnej
 3  I,1  |       gdańskim zegarze w jadalnej izbie stojącym.~- Dla Boga! czas!
 4  I,2  |         rzucił mimo woli okiem po izbie jadalnej i ujrzał na poczerniałej
 5  I,4  |      Panna Aleksandra chodziła po izbie pospiesznym krokiem i w
 6  I,4  |       Prawdali to, że strzelali w izbie do wizerunków?~- Jak nie
 7  I,4  |      ponure i tak małomówne, że w izbie prawie nie słychać było
 8  I,4  |           przymrużając oczy, bo w izbie było ciemnawo. Okna śnieg
 9  I,4  |          jakieś figury plecami ku izbie odwrócone.~Kiedy już krupnik
10  I,4  |         postacie odwróciły się ku izbie i Rekuć pierwszy dostrzegł,
11  I,4  |        przywtórzył Uhlik - jeno w izbie tak ciemno, żem nie mógł
12  I,4  |           aż się rozległo w całej izbie, i krzyknął:~- Bij!~Rapiery
13  I,5  |      zarządzić.~Kmicic chodził po izbie i po czuprynie się głaskał,
14  I,5  |       chodzić szybkimi krokami po izbie; ona siedziała nieruchomie.
15  I,5  |  Ujrzawszy pannę wstrzymali się w izbie jadalnej - ona zaś stojąc
16  I,7  |            Zastał ją w przyległej izbie sypialnej, stojącą pośrodku,
17  I,9  | powstawały; bo i siarką od nich w izbie pachniało... Na mszę już
18  I,12 |           jako gospodarzowi w tej izbie, mówić nie wypada...~Tu
19  I,20 |         zgromadzonymi w pierwszej izbie głuche przez czas jakiś
20  I,24 |       Człek się o cztery ściany w izbie rozbija, bez rady, mościa
21  I,25 |    Przeszedłszy sień, w pierwszej izbie stołowej zastali kilku dworzan
22  I,25 |         spieszniejszym krokiem po izbie. Nagle zatrzymał się przed
23  I,25 |          się i wyszedł.~W drugiej izbie pokojowcy podnieśli się
24  I,25 |         zamknął się natychmiast w izbie i z godzinę nie dawał znaku
25 II,1  |          jagły, a w komorze, przy izbie, znalazł Soroka spory gąsiorek
26 II,1  |   chałupie. Kmicic pozostał sam w izbie i począł rozmyślać nad własnym
27 II,1  |       chodził, a raczej biegał po izbie, potrącał nogami tapczany,
28 II,2  |         wstał i począł chodzić po izbie; chwilami zatrzymywał się
29 II,2  |       Kmicic tymczasem chodził po izbie rozmawiał sam ze sobą.~-
30 II,2  |        Kmicic i począł chodzić po izbie. Twarz mu pałała, bo go
31 II,2  |      pierś szeroką, aż grzmiało w izbie, i powtarzać:~- Bądź miłościw
32 II,2  |         modlitwy. Nastała cisza w izbie i tylko mocny szum pobliskich
33 II,4  |   Wszedłszy przymrużył oczy, bo w izbie mroczno było, gdyż tylko
34 II,4  |           Andrzej zakręcił się po izbie i usiadł w najciemniejszym
35 II,4  |        potrzebował zachęcać, bo w izbie gotowało się jak w garnku.
36 II,4  |       ręku i chlusnął na ogień. W izbie nastała ciemność zupełna;
37 II,11 |        oni weszli zaraz za nim. W izbie oficer skłonił się po raz
38 II,18 |            Tymczasem w sąsiedniej izbie Kuklinowski przyparł Millera
39 II,18 |       chodź.~Oficerowie zostali w izbie, Kuklinowski zaś siadł na
40 II,19 |         stołu w ogromnej i zimnej izbie, w której para oddechów
41 II,21 |      począł go cucić w przyległej izbie. Lecz w zgromadzeniu dygnitarzy
42 III,11|         wielki, że aż ucztujący w izbie umilkli.~- Co to jest? -
43 III,18|          rozlegało się po ciemnej izbie. Noc zapadała coraz głębsza.~
44 III,18|         że jak duch jakowy jest w izbie, to każda świeca będzie
45 III,32| przytomność i rozejrzawszy się po izbie zgadł zaraz, iż już jest
46 III,32|        Anusia, biegając za nią po izbie, próbowała ją pocieszać.