Tom, Rozdzial

 1  I,1  |      owym układzie o małżeństwo dzieci zawartym między starym Billewiczem
 2  I,1  |      rodzicielskie o małżeństwo dzieci bywały rzeczą~zwykłą, a
 3  I,1  |         bywały rzeczą~zwykłą, a dzieci choćby po śmierci rodziców,
 4  I,2  |        skończy.~- Furda żałoba! Dzieci się czarne nie rodzą, jeno
 5  I,5  |    Pomordował mężów, niewiasty, dzieci! Kmicic to uczynił!...~-
 6  I,6  |        mężów, rodzice synów lub dzieci ojców. Tym trudniej przyszło
 7  I,6  |        Dom pełen był niewiast i dzieci. Co się nie zmieściło, poszło
 8  I,7  |           Pewnie, że się boimy. Dzieci nim tu matki straszą jak
 9  I,8  |        wyrzec i zamążpójścia, i dzieci... Mnie ciężko, ale i jej,
10  I,9  |         się pobrali i już troje dzieci spłodzili, chociaż on służyć
11  I,10 |      Zali po to mamy ginąć, aby dzieci nasze w niewoli jęczały?~
12  I,11 |         a ja, nie mając żony ni dzieci, tu przyjechałem do brata
13  I,11 |         jeszcze trzęsie. Żonę i dzieci trzeba będzie gdzie bezpiecznie
14  I,11 |      trafią. Jutro zaraz żonę i dzieci wyślę.~- I nie będzie to
15  I,11 |         ich z otwartymi rękami; dzieci zaś mało nie zdusił w pocałunkach.
16  I,12 |    przekazać, bo chociaż miłuję dzieci Jana jak swoje, wszelako
17  I,12 |       każdego pyta o familię, o dzieci, o fortunę i po nazwisku
18  I,13 |          Jeszcze dla żony i dla dzieci w kieszenie bakaliów natka...
19  I,17 |      się wonczas chciał żenić i dzieci płodzić albo się wnuków
20  I,17 |     nawet, że nie będziesz miał dzieci, bo mniej kpów będzie po
21  I,17 |        w których jechały żony i dzieci szlacheckie, pragnące schronić
22  I,23 |         Herakliusza, nie oddał. Dzieci to jeszcze, ale można by
23  I,25 |    wiozące starców, niewiasty i dzieci; za nimi ciągnęły wozy ze
24  I,25 |           O to właśnie idzie.~- Dzieci to oboje zupełne... Hm!
25 II,14 |       chrześcijan podobni; małe dzieci, dziewczęta i chłopcy, zmieszani
26 II,15 |   pękały od żaru, a niewiasty i dzieci zamknięte w izbach dusiły
27 II,15 |        bram:~- Bóg dzień czyni, dzieci... Niech będzie światło
28 II,16 |      chodzi, nie o żony nasze i dzieci, ale drżymy na myśl o tych
29 II,17 |       tu, i owdzie powtarzał:~- Dzieci! Jeszcze Najświętsza Panna
30 II,17 |        na mury nawet niewiasty, dzieci i starcy. Żołnierze stali
31 II,19 |      przeora, wyciągać ku niemu dzieci, gdy ukazywał się na chwilę,
32 II,19 |       chaty skadynawskie, żony, dzieci, choinowe drzewka płonące
33 II,21 |      własnych poddanych, własne dzieci, od straszliwego występku
34 II,27 |         Siadali na koń starcy i dzieci. Niewiasty oddawały klejnoty,
35 II,28 |        mi chaty, ni mi żony, ni dzieci, sam człek jako kopia do
36 II,28 |        albo też za mąż poszła i dzieci wodzi...~- Co by miała iść!
37 II,33 |         widok tłumów, niewiast, dzieci, sklepów otwartych, towarów
38 II,37 |    ratunku, i że tam, gdzie się dzieci rodzą, tam otucha umrzeć
39 II,38 |    ratunku, i że tam, gdzie się dzieci rodzą, tam otucha umrzeć
40 III,11|     głodu na szczypki, widziano dzieci umierające z braku pokarmu,
41 III,12|       niewiasty, nowo narodzone dzieci, starcy, wszyscy nocują
42 III,13|       niewiasty, nowo narodzone dzieci, starcy, wszyscy nocują
43 III,22| Będziesz ty jeszcze Babiniczowe dzieci piastował!~- Bodajżeś język
44 III,29|        tylko starcy, niewiasty, dzieci i panienka z towarzyszką.~
45 III,29|       Zbawco, któryś nas, nasze dzieci i domy od zagłady ocalił!~
46 III,30|        i ostatnim głosem woła: "Dzieci! ratujcie!" A ty jej odpowiadasz: "