Tom, Rozdzial

 1  I,6  |     możni Sapiehowie, którym od dawna była solą w oku potęga radziwiłłowskiego
 2  I,7  |        Krzych Domaszewicz. On z dawna wszystkich na Laudzie opatruje.~-
 3  I,8  |       dobre konie, znam ja je z dawna, okrutnie wytrwałe i zwrotne.~-
 4  I,8  |       tak powiada, bo oni się z dawna z panem podskarbim powąchali.~-
 5  I,12 |    rzekł Zagłoba - znam ja go z dawna, bośmy razem w szkołach
 6  I,13 |        na nic! On tego smoka od dawna w sercu hodował!... Biada
 7  I,22 |        zbieg wypadków, byłby od dawna padł ofiarą swej zuchwałości
 8  I,23 |     Kiejdanach ciężył mu już od dawna. Hetman pewniejszym był
 9  I,25 |        stąpa, dało mu spokój od dawna nie znany. Targanina myśli,
10 II,6  |       ze Szwedami, potwierdzały dawną opinię męża, sława jego
11 II,10 |      ROZDZIAŁ 10~W Warszawie od dawna gospodarowali już Szwedzi.
12 II,10 | wznoszących, te tylko zachowały dawną świetność, których właściciele
13 II,11 |     tymczasem odpraw wasza mość dawną eskortę i podziękuj kapitanowi,
14 II,16 |       ziarno rzucić. Ponieważ z dawna znajomy był panu Czarnieckiemu,
15 II,19 |      wobec teraźniejszej klęski dawną fortuną się chlubić. Wszystko
16 II,19 |   fortecy jest partia, która od dawna poddać się pragnie, i tylko
17 II,19 |      nazywał się Babinicz?~- Od dawna wiedziałem jego prawdziwe
18 II,20 |        były ruchy chłopskie. Od dawna, od pierwszego dnia oblężenia
19 II,20 |        rabunek, ucisk zastąpiły dawną udawaną życzliwość. Z zamków
20 II,22 |  ojczyzny, o którym istotnie od dawna w kraju myślano, ale który,
21 II,22 |      zmiany, które by mogły jej dawną potęgę przywrócić, a których
22 II,22 |          a których zwłaszcza od dawna pragnęła mądra i miłująca
23 II,22 |       głównie królowa, która od dawna i usilnie nad wprowadzeniem
24 II,23 |    radośnie, jakby śpiewały oną dawną pieśń:~- Witajże nam, witaj,
25 II,25 |        powitał znakomitego, a z dawna sobie znajomego rycerza
26 II,26 |     śmierć rozdają. Od jakże to dawna wojenny proceder praktykujesz?
27 II,26 |         sam marszałek, który od dawna już po zamku króla szukał.~-
28 II,27 |         i senatorowie, którzy z dawna się już w sercach z myślą
29 III,1 |     zasnęło snem twardym, bo od dawna po raz pierwszy spokojnym.~
30 III,5 |       Niepowszedni to człek i z dawna to mówiłem!~Zagłoba spojrzał
31 III,6 |       nie wierzę!~- Ulissesem z dawna mnie nazywano! - odrzekł
32 III,8 |   Czarniecki mi przysłał. Ale z dawna to wiem, że rezolutów między
33 III,14|       koligacja jakaś jest, ale dawna i zapomniana.~- Powiadaj
34 III,16|      szczerości serca, bom to z dawna spostrzegła, żeś mi życzliwy.
35 III,18|    wystarczy. Waszmość znasz od dawna Radziwiłłów, wiesz, żeśmy
36 III,20|        się znowu od myślenia, z dawną stanowczością i energią.~
37 III,21|      Panienki doszła, bo to już dawna historia, i ja byłam jeszcze
38 III,21|        Księcia Bogusława znam z dawna - mówiła dalej Anusia -
39 III,23|    febra bowiem wróciła znowu z dawną siłą. Jednak trzeba było
40 III,23|       skąd wyglądać ratunku. Od dawna nie miał wieści od księcia
41 III,26|       pożary, które rozniecał i dawną miłość zarazem podsycały.
42 III,26|      zostaną.~Babinicz, który z dawna umiał się z wojny żywić,
43 III,26|       pan Czarniecki, ale już z dawna odesłał, a teraz idą, gdzie
44 III,27|          a naszą jazdę znasz od dawna; jakże myślisz, po czyjej
45 III,27|        go musiała...~- Zdrów od dawna jak ryba i lekarstw żadnych
46 III,29|  wiedział, że stary miecznik od dawna miał zamiar odwiezienia