Tom, Rozdzial

 1  I,1  |        nieprawda, bo jak całuję, to szczerze!... Chcesz się przekonać?~-
 2  I,1  |         pędzać. Już powiem wszystko szczerze: chcesz waćpanna, to przebacz! -
 3  I,4  |         panienka, swawolniki!~- Mów szczerze.~- Kiedy, panienka, mnie
 4  I,5  |             A zresztą, tak ją witał szczerze, z taką miłością, że resztki
 5  I,10 |         również kalwini, ale ludzie szczerze ojczyźnie oddani. Sami owszem
 6  I,12 |            nie uszła. Tak myślę, że szczerze on się teraz weźmie do Szwedów
 7  I,12 |         zostawi, a sam się Szwedami szczerze zajmie. Ciężko będzie, prawda!
 8  I,13 |         poprawy, o której mówił tak szczerze. 0 jego szczerości nie wątpiła
 9  I,15 |           żem to z dobrej woli albo szczerze uczynił. Niech tego smoka
10  I,16 |           może...~Pan Andrzej mówił szczerze, co czuł i myślał, ale gdyby
11  I,17 |        rzekł Zagłoba. - Wolę to, że szczerze mówisz, chociaż pierwej
12  I,20 |        widzę w domu moim.~- Rad bym szczerze; by tak było!~- Gość gościem... -
13  I,20 |               A miłowała go niegdyś szczerze, wiem o tym! - rzekł miecznik.-
14  I,20 |           ruszać w drogę, to powiem szczerze, że mi to nie na rękę zaraz
15  I,22 |            i nie mogli wypowiedzieć szczerze, jasno i otwarcie wszystkiego,
16  I,23 |             zależy. Gdyby on chciał szczerze stanąć przy Szwedach, tedyby
17  I,25 |            książęca mość raczysz mi szczerze odpowiedzieć?~- To będzie
18  I,25 |       Raczże mi wasza książęca mość szczerze powiedzieć: pozoryli to
19  I,25 |          czemu to brat nigdy z tobą szczerze nie mówił?~- Może dlatego,
20  I,26 |           odpowiedz mi przynajmniej szczerze na jedno pytanie: zaliś
21  I,26 |           to do głowy.~- Na to mogę szczerze waszej książęcej mości odpowiedzieć;
22 II,1  |          ale i dowód, że pan Kmicic szczerze porzucił radziwiłłowską
23 II,4  |        zguby.~"Bo to, co radził, to szczerze - mówił do siebie Rzędzian. -
24 II,5  |           Kmicic okazał już, że nam szczerze życzliwy. Pomyślałbym, że
25 II,5  |          Ale radzi dobrze, ostrzega szczerze, na to przysięgnę, jak również
26 II,5  |     Wołodyjowski - ale jeśli on tak szczerze nam życzy, to czemu sam
27 II,8  |       utrzymam go na wodzy, i bylem szczerze mógł zaufać, pewnie ze wszystkich
28 II,9  |        Szwedach i o nowym panowaniu szczerze. Narzekano wprawdzie głośno
29 II,9  |        nawet najpoufalsi nie mówili szczerze pomiędzy sobą, co o owej
30 II,11 | najniebezpieczniejsi, bo przekonani szczerze, że orbis terrarum musi
31 II,11 |           neguję.~- Więc też powiem szczerze waszmości, że pan nasz boleje
32 II,14 |            Andrzej rozśmiał się tak szczerze, że aż błysnął zębami jak
33 II,16 |      odrzekł Kuklinowski - że mówię szczerze, i nie dlatego, że funkcję
34 II,17 |            wszystkich moich praktyk szczerze się przyznałem. Były między
35 II,17 |              bośmy cię tu pokochali szczerze. Niechże cię Rafał święty
36 II,19 |            Niech każdy z panów mówi szczerze, co myśli. Wszystkim nam
37 II,20 |            książę wojewoda wileński szczerze do nich przystąpił, toteż
38 II,36 |     Lublinie! Nieprawda, że wyszli. Szczerze waszmości radzę, nie wyprawiaj
39 III,6 |         marszałek pomagał mu bardzo szczerze. Być może, iż szlachetniejsze
40 III,11|             zachodu słońca pracował szczerze, wysyłał podjazdy, ekspediował
41 III,16|         przemocą narzucił, jednakże szczerze i prawdziwie po pańsku wypełniał.
42 III,17|            w duszy. Był on zupełnie szczerze przekonany, że obrazą jest
43 III,22|           głowy.~- Jasiu! powiem ci szczerze: niechby cię tam byli ze
44 III,22|      sterany, pewnie by zaraz mniej szczerze począł o Sakowiczowskiej
45 III,31|               Oleńka, powiedz no mi szczerze, co ty myślisz o chorążym