Tom, Rozdzial

 1  I,12|      szerokich schodach na górę, do sali audiencjonalnej, w której
 2  I,12|         naprzód mieli czas wejść do sali.~Na koniec lazurowe sklepienia
 3  I,12|          koniec lazurowe sklepienia sali zabłysły przez otwarte drzwi
 4  I,12|       wzniesienie ustawione w głębi sali, zajęte przez świetny orszak
 5  I,12|          Księcia nie było jeszcze w sali, ale Harasimowicz, wiodąc
 6  I,12|         Harasimowicz, powiedz tam w sali zebranym panom braciom,
 7  I,12|             tłum szlachty zebrany w sali audiencjonalnej.~- W ogień
 8  I,13|     Radziwiłł.~- A teraz pójdźmy do sali.~I wziąwszy pod rękę młodego
 9  I,13|              Z daleka, z olbrzymiej sali, dochodziły dźwięki kapeli,
10  I,13|             Wnet ruch uczynił się w sali, wszystkie oczy zwróciły
11  I,13|              a inna. W tej ogromnej sali i w tym tłumie wydaje się
12  I,13|          świecą znaleźć w całej tej sali, w której przecież zebrany
13  I,13|            niej jarzą."~Tymczasem w sali marszałek dał znać, że czas
14  I,13|          dźwiękach kapeli weszli do sali jadalnej, która wyglądała
15  I,13|            Jaremy" nadleciał do tej sali i tchnieniem bohaterskim
16  I,13|       silnych głosów. - Bić, bić!~W sali upał stał się wielki i burzył
17  I,13|         zegar, umieszczony w chórze sali, począł bić północ, a jednocześnie
18  I,13| cudzoziemskiego autoramentu.~Lecz w sali zapanowało głuche milczenie.
19  I,13|     warujemy" - szmer uczynił się w sali, jakby pierwsze tchnienie
20  I,13|       Stankiewicz klęknął na środku sali, między dwoma ramionami
21  I,13|          czworo podwoi wiodących do sali rozwarło się naraz z łoskotem
22  I,13|           przejdzie na prawą stronę sali!~- Ja żołnierz, hetmanowi
23  I,13|      piechota szkocka weszła już do sali - i stał targany boleścią
24  I,14|          Może, gdyby wszedł do owej sali, w której odbywała się uczta,
25  I,22|                 I chodził naokół po sali, zatrzymywał się przed znajomymi,
26  I,22|          jakoby rzeka, do tej samej sali, w której niedawno unia
27  I,22|             odbijał się od sklepień sali i trwał długo, a jak nagle
28  I,22|       Tymczasem nowy gość wszedł do sali. Książę ujrzawszy go zakrzyknął:~-
29  I,22|          krzesło, wstał i wyszedł z sali.~- Win najlepszych, jakie
30  I,22|          pobiegł spełnić rozkazy. W sali zawrzało jak w ulu. Gdy
31  I,22|       zajęli.~Po chwili wtoczono do sali smoliste ankary i poczęto
32  I,22|                   rzekł poważnie.~W sali od świateł i oddechów ludzkich
33  I,22|            jak dziecko, i wyniósł z sali.~
34 II,21|       ogarnął, że klęknął na środku sali. Zapał jego udzielił się
35 II,25|   Lubomirskich przywódca.~W drugiej sali stół był zastawiony dla
36 II,25|       skoczyła służba rojąca się po sali i poczęła rozlewać na nowo
37 II,25|        Szlachta ucztująca w drugiej sali wpadła z kielichami; chciał
38 II,29|           schyłkowi. Książę leżał w sali tak zwanej "Rogowej", położonej
39 II,29|        Charłamp wpadł z powrotem do sali.~- Sapieżyńscy bramę wysadzili! -
40 II,29|          począł wyć ponuro w kątach sali.~Wszyscy ludzie, w komnacie
41 II,29|        hurma szatanów wdarła się do sali po ciało książęce.~- Słowo
42 II,29|           licznych kroków; drzwi od sali otworzyły się na roścież
43 III,3|     udzielnemu monarsze i umilkł. W sali uczyniła się też cisza.
44 III,3|       polityka! - huknął Zagłoba.~W sali uczynił się szmer radosny,
45 III,3| przytłumione śmiechy odzywały się w sali. Spostrzegł wreszcie Forgell,