Tom, Rozdzial

 1  I,4  |             całej kompanii do Upity ruszyć. Kazali, żeby konie były
 2  I,7  |      ojczyznę się upomnieć i w pole ruszyć. Grzech w takich terminach
 3  I,7  |             Mają podobno nasi znowu ruszyć - rzekła Terka - bo jeno
 4  I,10 |         wojewody poznańskiego, miał ruszyć własną osobą z podjazdem
 5  I,11 |         będzie do króla do Warszawy ruszyć, pana kochanego bronić!~-
 6  I,11 |            namówimy, bo i tak muszą ruszyć, gdy przyjdą wici na pospolite
 7  I,11 |                 Chciałbym jutro już ruszyć! - zakrzyknął Zagłoba.~-
 8  I,12 |         każdej chwili może w pochód ruszyć. Trzymaj ją Waćpan w czujności
 9  I,12 |     potrzebna, a może przyjdzie wam ruszyć na Podlasie pod komendą
10  I,12 |        właśnie po południu chciałem ruszyć. Wy się przez ten wieczór
11  I,13 |           na nieprzyjaciół ojczyzny ruszyć, tedy Bóg widzi, nie pozostanę
12  I,14 |     rozbudzę, aby na nieprzyjaciela ruszyć.~Kmicic milczał.~- No! czemu
13  I,17 |    Postanowił więc pan Wołodyjowski ruszyć na noc w stronę Poniewieża,
14  I,19 |         pana miecznika i dziewczynę ruszyć.~- Przymusu nie użyję, chyba
15  I,19 |          będzie na Podlasie wkrótce ruszyć, z tamtymi skończyć.~- Wasza
16  I,20 |            nieprzyjaciela pod Wilno ruszyć i popiły tamtejsze jeszcze
17  I,21 |         przez jakiś czas chciał sam ruszyć na Podlasie i jednym zamachem
18  I,23 |         kilka zostaje. Kiedy chcesz ruszyć?~- Dziś jeszcze! Jak najprędzej!...~-
19  I,24 |          Pilno mu było, więc chciał ruszyć tegoż jeszcze dnia na noc
20  I,24 |               Trzeba siąść na koń i ruszyć, a co się zdarzy, to się
21  I,26 |              Oto mi jeno za cyngiel ruszyć, by ci kulę w krzyże wpędzić,
22  I,26 |             przecie mi tylko cyngla ruszyć...~- Temu nie neguję. Nieraz
23 II,3  |         mają. Choćby się kto chciał ruszyć, to i nie może.~- Tedy przyjmuję
24 II,3  |          wszyscy na koniach, gotowi ruszyć w daleką drogę.~Pan Kmicic,
25 II,4  |             A sam to się nie możesz ruszyć?... Ja mam chodzić?~- Bom
26 II,5  |      pomyślał: widać czas się znowu ruszyć! ma być wojna, to niech
27 II,23 |          spiął konia ostrogami, aby ruszyć naprzód, lecz sam nuncjusz
28 II,28 |         wykurzyli i pod Częstochowę ruszyć mogli!~- Pod Częstochowę! -
29 II,28 |           to tam stary lubi jeszcze ruszyć w pole. Dawajcie mi co najtęższych
30 II,29 |            wielki litewski, zamiast ruszyć w pole, zamiast poświęcić
31 II,32 |           moglibyśmy i dziś jeszcze ruszyć, bo z panem Czarnieckim
32 II,34 |         objąć i z nimi zaraz w pole ruszyć.~- Nie odmawiam - rzekł
33 II,34 |          królewskie.~- Kiedy chcesz ruszyć? - pytał Jan Kazimierz.~-
34 III,4 |           król szwedzki natychmiast ruszyć z całą siłą przeciw Dariuszowi
35 III,15|             strony miała do szturmu ruszyć. Chciał był wprawdzie pan
36 III,17|       zaufanych czeladzi miało niby ruszyć do Billewicz po solówki
37 III,18|       szczera prawda. Wolałbym i ja ruszyć w pole, bo mnie do tego
38 III,19|         Kiejdan, skąd mają do Kowna ruszyć i tam czekać... Nasze polskie
39 III,23| przygotowania, wydał rozkazy i miał ruszyć.~Nagle trafił na niespodziewany
40 III,26|        komend szwedzkich spieszniej ruszyć do Taurogów, ale nie chciał
41 III,27|              potrzebował tylko ręką ruszyć, tylko pocisnąć mocniej,
42 III,27|           do konia. Kmicic kazał mu ruszyć po wodę, sam zaś został
43 III,28| przedstawień Oleńki niepodobna było ruszyć dalej, więc miecznik zakazał
44 III,28|         Miecznik nie tylko nie mógł ruszyć ku Babiniczowi, ale obawiał
45 III,30|            rzeczywistości. Dokąd ma ruszyć z Troupiów, w jakim nowym