Tom, Rozdzial

 1  I,1  |        ich młode, rumiane twarze, one zaś z rękoma wzniesionymi
 2  I,1  |           i piece mu malować, nie one specjały, którymi oczy pasę.
 3  I,4  |     rozeznać.~- Ciekaw jestem, co one tu robią?~- Może na tańce
 4  I,4  |          i nuż je ściągać z ławy. One niby się broniły, ale więcej
 5  I,5  |     człowiek po wiek siedział i w one śliczne oczy patrzył, i
 6  I,5  |          na kolana przed obrazem, one poszły za jej przykładem
 7  I,7  |        krupniczkiem spać idzie, a one z panem Wołodyjowskim siędą
 8  I,7  |       połączyłeś ? A czymże mu za onę usługę zapłacisz, jeśli
 9  I,11 |           wszystkich tych, którzy onę kapitulację pod Ujściem
10  I,13 |       chodzisz... Podnieś no jeno one firanki z oczu... Dla Boga!
11  I,13 |      porosłe...~- To i porosną, a one łzy sam obetrę.~- Naprzód
12  I,22 |         nie zważał, że wychodziły one z ust ludzi słabych, którzy
13  I,24 |      całej Litwy i Korony! Już mi one niepotrzebne.~- I bez pożegnania
14  I,26 |          którymi was obsypała, za one urzędy, honory, godności,
15 II,3  |       pokazywać. Nie wiem ja, czy one wydane na imię Babinicza,
16 II,4  |   zbuntowały, odchodzisz? Zali to one zbuntowały się dla zatrzymanego
17 II,5  |       jako to z rebelizantów albo onę czarownicę - pamięta jegomość? -
18 II,6  |      skonfederowanych chorągwi, a one wzajem, pozbawione wodza,
19 II,12 |          przez szyby, i wszystkie one blaski czerwone, fioletowe,
20 II,12 | zaziemskich. Chwilami zdawały się one sączyć jak woda w źródle,
21 II,13 |      spowiedzi nakazaną, żeby nie one batożki, które mi co dzień
22 II,14 |          owych granatów. Czemu to one rozpękają się z takim hukiem?...
23 II,17 |        ludzi pracowało. Sterczały one tak wysoko, iż oblężonym
24 II,19 |           wyjdzie przeciw nich, a one jako pszczoły złote siędą
25 II,20 |      własnym zapomniał, gdyż były one nader dla Szwedów niepomyślne
26 II,20 |            Teraz pan Wojniłłowicz one chłopstwo wspomógł, sam
27 II,25 |        chwiało mu się u czapki, a one klejnoty migotały jako skry
28 II,30 |             jechał do grodu i tam onę niebieską konfederację wraz
29 II,31 |             jechał do grodu i tam onę niebieską konfederację wraz
30 II,33 |           wziąść szlachciankę niż one księżniczki, które mu ichmość
31 II,34 |       szwedzkie prezydia stoją, a one Taurogi, widzi mi się, coś
32 II,34 |         jegomościn, a oprócz tego one kamuszki świecące, cośmy
33 II,35 |    siostry będąc, tym samym mam i onę dziewczynę w opiece.~- Miłaż
34 III,1 |             A dragoni? - spytał - one dwa pułki?~- Wszystkie w
35 III,2 |           niedawne czasy, a gdzie one? Dziś władyka w grobie,
36 III,4 |          rozpaczliwie kopytami, a one pokryją go całkiem i drą
37 III,5 |           że nie podnoszę oczu na one wysokości, na które obywatel
38 III,6 |         których królowi udzielał. One to sprowadziły na kozactwo
39 III,8 |          a armaty grunt, dopieroż one pochody a obroty wojenne,
40 III,9 |          majdan. Miejscami tkwiły one dotychczas w ziemi; gdzieniegdzie
41 III,15|           zasię - mam świadków! - one to pałac Kazanowskich i
42 III,21|          rączkę, całkiem pogrążył onę malutką w swych ogromnych
43 III,23|           swoje racje. Wydały się one Anusi słuszne i dostateczne,
44 III,27|         otwartym polu przyjąć niż onę piechotę pod nóż wydać.~-
45 III,27|       rękoma, wywija się, uchyla, one umieją przeniknąć do twarzy,