Tom, Rozdzial

 1 II,11 |        kto chciał, wychodził; na murach, przy działach, zgoła nie
 2 II,12 |         na okolicę i reparacje w murach się prowadzą. W dzień możemy
 3 II,13 |       nim tłumy całe. Stojąca na murach szlachta i żołnierze z nimi
 4 II,13 |       nie zaprzestano pracy przy murach. Ubezpieczano zwłaszcza
 5 II,13 |        to jest szczupłe otwory w murach, które nie były bramami,
 6 II,13 |          usposobieniu chodził po murach z jasną twarzą, rozpatrywał
 7 II,13 |          Kmicic nie spał; był na murach przy panu Czarnieckim, z
 8 II,13 |     Zakonnicy zaczęli śpiewać na murach. Trzask zapadających się
 9 II,14 |     Czyniono ostatnie poprawki w murach i kortynach, przygotowywano
10 II,14 |         procesja była jeszcze na murach. A wtem na krańcach, gdzie
11 II,14 |    dotychczas stali spokojnie na murach, jakby na widowisku, spoglądając
12 II,14 |       nie myślał zrazu uczynić w murach wyłomu, by przezeń do szturmu
13 II,14 |   bosakami!... Płacht więcej!~Na murach zaś okrzyki rozgrzanych
14 II,14 |        czas.~ ~Kmicic, stojąc na murach przy dziale naprzeciw wsi
15 II,15 |        trąb. Ludziom stojącym na murach i pracującym przy działach,
16 II,15 |      gęściej.~Brzask oświecił na murach twarze zmęczone, blade,
17 II,15 |       skoro świt, pojawił się na murach i błogi głos jego rozlegał
18 II,15 |  spoczynek, druga połowa była na murach przy działach.~Ludzie poczęli
19 II,15 |        klasztorowi, jakby w jego murach pragnęli znaleźć schronienie.
20 II,16 |        służby bożej, i służbę na murach zostali obowiązani odprawiać.
21 II,16 |        ksiądz Kordecki naokół po murach jak pasterz po owczarni,
22 II,17 |        inne hałasy. Żołnierze na murach odgadywali łatwo, co się
23 II,17 |          szkody w budynkach i na murach. Okrzyk "gore!" rozlegał
24 II,17 |       starcy. Żołnierze stali na murach, z nieustraszonym sercem
25 II,17 |     drudzy spychali do wyłomów w murach kamienie, drzewo, belki,
26 II,17 | gdzieniegdzie znaczne szczerby w murach, nie dość jednak wielkie,
27 II,17 | szczęśliwie!~Gwar uczynił się na murach. Załoga nie wiedząc, co
28 II,17 |      Gdzie ksiądz Kordecki?~- Na murach! Modli się! On to sprawił!~-
29 II,19 |       strażowanie przy bramach i murach. Lecz wielka czujność była
30 II,19 |       pozwolono stać blisko przy murach. Oni też zebrali się całą
31 II,19 |           Tymczasem strażnicy na murach, którzy nie mogli być w
32 II,19 |          padał coraz gęstszy. Na murach i blankach wież tworzył
33 II,19 |      odeszli! - poczęto wołać na murach i wieść piorunem rozbiegła
34 II,28 |        zadymka. Zawszeć naszym w murach cieplej... Ale co by tam
35 III,2 |  Wołodyjowski dostali funkcje na murach, jako oficerowie i Szwedów,
36 III,3 |         się jeszcze bardziej. Na murach było cicho, więc powiew
37 III,3 |         głowę - bo mam armaty na murach!~Poselstwo było skończone.~
38 III,3 |          często pokazując się na murach, mówił w czasie największej
39 III,3 |          że nie może wytrzymać w murach, tak mu do Szwedów pilno,
40 III,3 |          zajęcia czas spędzał na murach między żołnierstwem, przestróg
41 III,11|    zaraza na niego, bo w tych to murach zaczęło się nieszczęście
42 III,11|        Huk działa rozległ się na murach warszawskich i trąby ozwały
43 III,15|       pięter, wyrąbywano kraty w murach. A przecież z owych krat,
44 III,15|         strony Świętego Ducha na murach, uznał Wittenberg, że dalszy
45 III,15|  Trębacze poczęli tedy trąbić na murach i wiewać białymi chorągwiami.