Tom, Rozdzial

 1  I,10 |       szwagier Krzysztofa, a sam kasztelan poznański, za czym Stanisław
 2  I,10 |      czym Stanisław Pogorzelski, kasztelan kaliski; Maksymilian Miaskowski,
 3  I,10 |          Maksymilian Miaskowski, kasztelan krzywiński, i Paweł Gębicki,
 4  I,10 |  salamandry.~Tam co wojewoda lub kasztelan to był wódz, któremu pancerz
 5  I,10 |        pan Sędziwój Czarnkowski, kasztelan poznański. - Uczynić go
 6  I,10 |          Maksymilian Miaskowski, kasztelan krzywiński, Paweł Gębicki,
 7  I,10 |       krzywiński, Paweł Gębicki, kasztelan międzyrzecki, i Andrzej
 8 II,9  |    umyślnie tryumf szwedzki; pan kasztelan kijowski nie dostał się
 9 II,16 |        przywiódł oblężonych. Pan kasztelan kijowski, poddając Kraków,
10 II,21 |     słyszeliśmy tu o nim - rzekł kasztelan Krzywiński. - Jego pułk
11 II,21 |       Kmicica krewny - rzekł pan kasztelan krakowski.~- Trzeba się
12 II,22 |       Ługowski, z żołnierzy. Pan kasztelan sandomierski rusza także
13 II,23 |             rzekł składając ręce kasztelan sandomierski. - Jeżeli żadną
14 II,23 |          się przekonać - odrzekł kasztelan wojnicki.~Więc pan Tyzenhauz
15 II,25 |     kasztelana kijowskiego.~- To kasztelan kijowski także teraz w Lubelskiem?~-
16 II,27 |         i pan Stefan Czarniecki, kasztelan kijowski, i pan Paweł Sapieha,
17 III,2 |     pomocy nie potrzebował, lecz kasztelan kijowski dwie chorągwie,
18 III,4 |   wszelako chwile, w których pan kasztelan kijowski mijał Szwedów,
19 III,5 |    między Wisłę i San, rzekł pan kasztelan do pułkownika Polanowskiego:~-
20 III,5 |        złego niż dobrego, bo pan kasztelan pisał go w takiej alteracji,
21 III,6 |       pan Czarniecki, nasz wódz!~Kasztelan zmarszczył się i rzekł prędko:~-
22 III,6 |         miły! - zawołał wreszcie kasztelan. - Uszom własnym nie wierzę!~-
23 III,6 |            To rzekłszy kazał pan kasztelan podać kielichy i wypili
24 III,6 |          o lepszą pan Witkowski, kasztelan sandomierski, stary i doświadczony
25 III,6 |      kasztelanowi odda.~- Jedzie kasztelan! jedzie! - ozwały się liczne
26 III,6 |        tamował dech w piersiach.~Kasztelan patrzył takim okiem na owe
27 III,6 |            Vivat!... vivat!...~A kasztelan na to:~- Pójdziecie do tylnej
28 III,6 |  będziesz swój własny! - odrzekł kasztelan.~Lecz Michałko nie słyszał
29 III,6 |       sam słyszałem, jak cię pan kasztelan wysławiał: "Kiep (powiada)
30 III,9 |         tę siłę czuł w sobie pan kasztelan, bo już nie była to lada
31 III,9 |    wszyscy byli w pogotowiu. Sam kasztelan wyszedł przeciw podjazdowi
32 III,9 |      będę indagował!~To rzekłszy kasztelan zwrócił z miejsca, a odchodząc
33 III,9 |       Zadumał się tedy nieco pan kasztelan, bo się dowiedział, że wprawdzie
34 III,9 | Sandomierzem.~Ledwie to usłyszał kasztelan, gdy zerwał się z miejsca
35 III,9 |      laudańska, więc machnął pan kasztelan buzdyganem i krzyknął na
36 III,9 |          i szwedzkie - rzekł pan kasztelan.~- Ja wujowi grubego Szweda
37 III,10|        Wołodyjowski rzekł:~- Pan kasztelan powraca!~I wyszedł z izby.~
38 III,10|       powraca!~I wyszedł z izby.~Kasztelan powracał rzeczywiście; Wołodyjowski
39 III,10|         mu zapieczętowane pismo. Kasztelan poszedł z nim przed okno,
40 III,10|    obliczu.~- Zalterował się pan kasztelan - szeptał do Skrzetuskiego
41 III,10|     prawdę - rzekł z przyciskiem kasztelan - bo ta relacja tak misternie
42 III,10|        przemówić nie mógł, a gdy kasztelan wziął go w objęcia, łzy
43 III,12|    Lisola, hrabia Pöttingen, pan kasztelan kamieniecki, poseł moskiewski,
44 III,13|    Lisola, hrabia Pöttingen, pan kasztelan kamieniecki, poseł moskiewski,
45 III,15|        krotochwilach tęskno!~Gdy kasztelan kijowski żachnął się na