Tom, Rozdzial

 1  I,1  |             złożywszy swą jasną głowę na jej piersiach rzekła pieszczotliwym głosem:~-
 2  I,4  |                brzemię tamowało jej oddech w piersiach.~Mroczyło się na dworze.
 3  I,5  | Kulwiec-Hippocentaurus z żupanem podartym na piersiach i posiekaną gęstymi razami
 4  I,10 |                   stóp długą i w pancerzu na piersiach, ale w słomianym kapeluszu "
 5  I,10 |                     trwożliwsze serce biło w piersiach, uczuli się zaraz bezpieczniejsi
 6  I,10 |                       odzież rozchełstaną na piersiach; obu rękoma trzymał się
 7  I,20 |                  głowie jej się zakręciło, w piersiach tchu zbrakło i padła jak
 8  I,21 |                    mu oczy, tamował oddech w piersiach i pewnie drogo by przyszło
 9  I,25 |                     tylko i rozchełstanej na piersiach koszuli, wyszedł z sieni,
10 II,3  |                      stary krzyżując ręce na piersiach i skłaniając głowę - jeno
11 II,4  |                      nań i serce zabiło mu w piersiach.~Był to Józwa Butrym, zwany
12 II,12 |                   oczekiwanie tłumiło dech w piersiach. Widać tylko było oczy wpatrzone
13 II,15 |                 okopu, cicho, dech tamując w piersiach, jak wilcy podkradający
14 II,15 |                   rany głębokie w twarzach i piersiach, niektóre oblicza zaczernione
15 II,16 |                      rękami skrzyżowanymi na piersiach, ze spuszczoną głową i z
16 II,16 |                 cicho, z rękami złożonymi na piersiach, z modlitwą na ustach. Zamknięto
17 II,17 |               poczęło mu bić jak młotem, a w piersiach tchu mu nie stało.~Ksiądz
18 II,18 |                      na ziemię, klękli mu na piersiach gniotąc je tak, aż żebra
19 II,23 |                  jeźdźców pomknęło co tchu w piersiach końskich.~Krzyk rozpaczy
20 II,24 |                   jakby mgłą. Dech ustawał w piersiach. Uczuł zbliżanie się śmierci,
21 II,25 |                polsku, w stroju wojennym; na piersiach miał pancerz ze srebrnej
22 II,25 |                    zdawało się, że słońce na piersiach niesie; przez lewe ramię
23 II,25 |                     krzyknął, ile mu głosu w piersiach starczyło:~- Vivat Joannes
24 II,29 |                     Duch się w nim łamał i w piersiach zamieszkało mu przerażenie.
25 II,29 |                 ułożywszy ręce Radziwiłła na piersiach, włożył mu go między palce.~
26 II,30 |                   który naprzód w chłopskich piersiach się zerwał i z onych wybuchnął,
27 II,31 |                   który naprzód w chłopskich piersiach się zerwał i z onych wybuchnął,
28 II,32 |                   widocznie nie stawało mu w piersiach. Następnie chwycił się obu
29 II,41 |                      okrutnie pan Andrzej; w piersiach nie stawało mu powietrza,
30 III,4 |                     coraz mniej miały tchu w piersiach i rozpierały się coraz częściej.
31 III,4 |                     brzegu wstrzymali dech w piersiach. Sam król się tuż do brzegu
32 III,6 |                      rozchełstaną koszulą na piersiach, oddychając szybko.~- A
33 III,6 |                    leżeli wsparci głowami na piersiach nieprzyjaciół. Wiele twarzy
34 III,6 |                     nozdrza i tamował dech w piersiach.~Kasztelan patrzył takim
35 III,6 |                    chorągiew obu rękoma przy piersiach.~Porwano go natychmiast
36 III,9 |                    poczęło im braknąć tchu w piersiach.~W Mazowszu było to samo.
37 III,9 |               powietrze raz po razu, aż mu w piersiach grało. Pokazał wreszcie
38 III,15|                   oraz brylantowa gwiazda na piersiach i buława feldmarszałkowska
39 III,15|                       zamiast serca, topór w piersiach nosić musiał. O winę tu
40 III,16|                 kroku gotują. Dech zamiera w piersiach od tego, co mi Paterson
41 III,27|                    lecz tchu już brakło im w piersiach, zmachane ręce mdlały, trup
42 III,27|                     wszystkim serca waliły w piersiach gwałtownie, bo straszliwa
43 III,27|              odpowiedzieć, stanął mu nogą na piersiach i przycisnął z całej siły,
44 III,29|                  prochu przytłumiał oddech w piersiach. Uczyniło się jej mdło i