Tom, Rozdzial

 1  I,9  |                ruszył wąsikami i rzekł:~- Owóż, jak waćpan widzisz, ode
 2  I,12 |               takiego? - pytał Zagłoba.~- Owóż trzeba waćpanom wiedzieć,
 3  I,12 |                 materii! - mówił Zagłoba. Owóż, repeto, należałby mi się
 4  I,13 |                który ją miał i stracił... Owóż stoi tu przed tobą taki
 5  I,15 |                  w oczy słowo: "zdrajca!" Owóż w godzinę później, gdy wino
 6  I,17 |                  stoi, i mnie wyłuszczył. Owóż pan hetman poleca komendantowi
 7  I,17 |                   Stanisław Skrzetuski.~- Owóż takiemu lepiej w paszczękę
 8  I,22 |             Gustawa.~A po chwili znowu:~- Owóż ostatnia poczta! Dobra nasza,
 9  I,23 |                    co się napisać nie da. Owóż wiedz o tym, że wczorajsze
10  I,23 |                 pamiętamy pod Zbarażem... Owóż, jeśli się będzie zacięcie
11  I,23 |               było pod Widawą i Żarnowem. Owóż w pierwszym spotkaniu przednie
12  I,23 |                 do różnych partyj należą. Owóż tym sposobem będzie mógł
13  I,23 |            wiedział, jak się tam obracać. Owóż dawno już pan marszałek
14  I,24 |               Consuetudo altera natura... Owóż ostatni raz w czasie elekcji
15  I,25 |                młody! Ale mniejsza z tym! Owóż wujowi elektorowi chodzi
16  I,25 |                  mówił dalej spokojnie:~- Owóż tak jest: książę wojewoda
17 II,1  |        największej potęgi i szczęścia - a owóż widocznie teraz trafił swój
18 II,6  |              świecie w polu nie wytrzyma. Owóż mam taką myśl, żeby podjazdom
19 II,7  |                   uważać się za bogatych. Owóż, gdy z kolei losów tak wypadło,
20 II,7  |               same plany i pan Gosiewski.~Owóż w razie ustąpienia Chowańskiego
21 II,7  |                mniejsza z tym... Sądziłem owóż z początku, żem tego twego
22 II,8  |                 żem mu wrogiem jako inni. Owóż za znaczną nagrodę obiecywał
23 II,14 |                 na eksperiencji, ojczyku. Owóż kula to jest żelazna, a
24 II,14 |                się przy wystrzale zapala. Owóż kula powinna upaść tuleją
25 II,16 |          potwornie nieprawdopodobna, lecz owóż ten stary szlachcic mówił
26 II,16 |                   miało się na baczności.~Owóż Wrzeszczowicz namówił Millera,
27 II,17 | niebezpieczniejszymi - dość, że pozwolił.~Owóż z tymi kwarcianymi przybył
28 II,17 |             arkana! - rzekł Czarniecki.~- Owóż, gdyby tę kolubrynę rozsadzić -
29 II,19 |              rozległ się przed kwaterą.~- Owóż i pan Zbrożek przyjechał -
30 II,19 |                 wie o niebezpieczeństwie. Owóż, gdyby pod klasztorem były
31 II,33 |                   tym! - rzekł Zagłoba.~- Owóż, widocznie to mówił, aby
32 II,41 |                 mi się życie mniej kuczy. Owóż i twoją zemstę jako uciechę
33 III,4 |              których szumiała mętna woda. Owóż jeździec zdzierał przed
34 III,5 |                   laty pod Buszą wyrwała. Owóż ilekroć był wzruszony, gniewny
35 III,6 |             marszałka i do jego krewnych. Owóż wszyscy chłopi jak jeden
36 III,8 |                   mi tego nie wypada, ale owóż temu, że wszędy piechota
37 III,14|                  ową do Taurogów wywiózł? Owóż, dlaczego się to stało,
38 III,14|                Zagłobę ciarki przeszły.~- Owóż to tylko chciałem dodać -
39 III,17|                książęcą mość to obchodzi? Owóż powinno obchodzić, bo on
40 III,18|                słyszę, mości mieczniku!~- Owóż nie uwierzysz, mości książę,
41 III,18|                   króla i ojczyzny stoję. Owóż pod przysięgą, jako krewnemu,
42 III,21|            elektora do decyzji skłonić... Owóż (mówię to, gdy tajemnicy
43 III,22|                 na całej Litwie nie masz. Owóż, powtarzam, ostań się waćpanna
44 III,28|                  na żadne miasto uderzyć.~Owóż Szwedzi zmądrzeli już. Zaraz