Tom, Rozdzial

 1  I,4  |     dawniej od dziadusia, i teraz ode mnie.~- Byle nas nie chciał
 2  I,4  |        usty. - Co wieczora wracał ode mnie do dziewek czeladnych!...~
 3  I,5  |        przed siebie ręce.~- Czego ode mnie chcesz?~- Bądź uczciwy!...~
 4  I,7  |    przysunęli się o niecałą staję ode dworu. Wszystkie okna były
 5  I,8  |    dobrego słowa?~- Waćpan żądasz ode mnie niepodobieństwa...
 6  I,9  |         Owóż, jak waćpan widzisz, ode mnie zależy: albo ci list
 7  I,12 |           gdybyście nie wiedzieli ode mnie, to byście nie poznali,
 8  I,13 |      Żadna krzywda nie spotka cię ode mnie. A choćbyśmy sami byli,
 9  I,14 |      zgładzić grzechy potrzeba. A ode mnie nie spodziewajcie się
10  I,16 |       mość?~- Pojedziesz zaprosić ode mnie pana Billewicza, miecznika
11  I,17 |      rzekł:~- Czego waszmościowie ode mnie chcecie?~- Byś z nam
12  I,18 |         do wytrzymania, lubo domy ode drogi i opłotków oddzielone
13  I,18 |         rzuciło się hurmem, drogą ode wsi, na wirydarz, chwytać
14  I,20 |           niepewien.~I usunął się ode drzwi, ażeby gościa puścić
15  I,20 |    chłopczysków, uściskaj ich tam ode mnie i kwitnij w dobrym
16  I,21 |          mów nikomu o tym, coś tu ode mnie słyszał... Dobrze,
17  I,23 |  szwedzkiemu tego nie ukrywaj, że ode mnie do niego jedziesz,
18  I,23 |         abyś się wydał z tym, żeś ode mnie słyszał, jakobym korony
19  I,25 |          kawalerze, czego jeszcze ode mnie wymaga...~Tu książę
20 II,4  |         widzę, nie lepiej Szwedom ode mnie życzy?~Nieznajomy pan
21 II,4  |         waszmości tak udał, to go ode mnie kup, bo ja dwie orty
22 II,4  |          wielmożność przyjmie też ode mnie...~- Zakryć te wozy! -
23 II,4  |      Wołodyjowskiemu i powiedz mu ode mnie, żem mu nie wróg, a
24 II,6  |       powiedzieć wam: są tu lepsi ode mnie, jako pan Żeromski,
25 II,6  |       próżno ręce wyciąga. Jak wy ode mnie męstwa i wiary, tak
26 II,7  |           poczytywał, gdyby pismo ode mnie otrzymał, i potomkom
27 II,7  |       oddechu. Szczęściem, dostał ode mnie naukę, że z nami niełatwo.
28 II,8  | zwierciadło twoje powie ci więcej ode mnie.~- Powie nie więcej,
29 II,11 |         jakich racyj można więcej ode mnie wymagać niż od Polaków
30 II,26 |        szlachtę, ale nie lepszych ode mnie... Tu i owdzie kogoś
31 II,41 |    jeszcze pewnie kogoś chciałbyś ode mnie wykupić...~Kmicic posunął
32 III,5 |         drugim rozciągnął. On zaś ode mnie się dalej uczył nie
33 III,5 |      trochę tępy, ale co umie, to ode mnie. ~Takiż to z waści
34 III,5 |      który z waszmościów z listem ode mnie do pana Lubomirskiego
35 III,5 |          przyjmę, gdyż on lepszym ode mnie wodzem, gdyż zresztą,
36 III,7 |        Nie neguję, że spotkała go ode mnie niejedna konfuzja -
37 III,11|       puszczać.~- Toć żeś starszy ode mnie!~- Jeno eksperiencją,
38 III,11|           miał też król bliższego ode mnie konfidenta; mogłem
39 III,15|           pan Zagłoba zastąpił im ode drzwi, poczęły w susach
40 III,19|         muszę... Wcale żądze dziś ode mnie odpadły.~- Puść ich,
41 III,19|       WPanu tej przysługi, której ode mnie żądałeś, i pieniądze
42 III,23|     księcia, wszystkiego waćpanna ode mnie wymagaj, choćby tego,
43 III,30|        prawisz?~- Ten list lepiej ode mnie waćpana objaśni - rzekł
44 III,32|       jeszcze nie wiedzą, ale się ode mnie samego dowiedzą. Nie