Tom, Rozdzial

 1  I,1  |         płomieniem lub skrami, w miarę jak stojący wedle komina
 2  I,3  |       pono przez te wieczory nad miarę, a zwłaszcza pierwszego,
 3  I,3  |         sądzi i w niej ma gotową miarę. Tak ją już nieboszczyk
 4  I,6  |          humory uspokajały się w miarę, jak czas płynął, coraz
 5  I,7  |          Pan Wołodyjowski zaś, w miarę jak do zdrowia przychodził
 6  I,7  |          to ten warchoł przebrał miarę!~I patrzył dalej, zatrzymawszy
 7  I,10 |     napotkał mocny opór, który w miarę rozgrzewania się ludzi w
 8  I,11 |          ale coraz senniejsze, w miarę jak miodu w gąsiorku ubywało,
 9  I,13 |           jako Bóg w niebie!~I w miarę kielichów rozgrzewały się
10  I,19 |     wojny ukraińskiej, wypełniła miarę niedoli.~Wojsko komputowe
11  I,20 |      boleść sprawić. Przebierasz miarę, panno, jako żywo, przebierasz
12  I,20 |           jako żywo, przebierasz miarę, a to nic po tym!~- Dobrze
13  I,20 |    począł przebiegać oczyma. a w miarę jak czytał, krew mu napływała
14  I,22 |        ciężkim wrażeniem, lecz w miarę kielichów przybywało fantazji
15  I,23 |     rzekł książę - i przydam, że miarę w zuchwałości przebierasz.
16 II,1  |        przechodzące zuchwalstwem miarę wszelką i graniczące prawie
17 II,2  |          stawał się uniżeńszy, w miarę jak odzywała się w nim służbistość
18 II,7  |   człowieka przechodziły wszelką miarę. Dlategom go wyprawił, bo
19 II,12 |         znowu brzmiały pieśni.~W miarę jak fala zbliżała się do
20 II,12 |         zesłali zaślepienie, aby miarę w swych nieprawościach przebrał.
21 II,15 |         Kordecki i liczył ich, w miarę jak głowy przesuwały się
22 II,18 | chrzęściły wyraźnie po śniegu. W miarę też jak oddalał się od murów,
23 II,24 |       otwartą i rozległą, lecz w miarę jak postępowano naprzód,
24 II,25 |     poświęcenia, gotów był nawet miarę w objawach czci i wierności
25 II,29 |          jego przechodziła nawet miarę jego grzechów. Ziemski upadek,
26 II,34 |    dzikich głów kołysała się pod miarę końskich ruchów, on zaś
27 II,36 |    byczego surowca, lecz nie nad miarę, ażeby wrócić mogli piechotą
28 II,36 |           temu i dowcipu sporszą miarę namierzył. Poznałem to od
29 II,40 |      przechodząca zwykłą wojenną miarę natarczywość, że Bogusław
30 II,40 |        hetman zaś wyższy był nad miarę pana Sakowicza.~- Pan mój,
31 II,42 |          głów podskakujących pod miarę końskiego chodu; szabla
32 III,3 |   Audiencja przeciągnęła się nad miarę, na koniec stała się dla
33 III,4 |          początku kupa polska, w miarę trwania ucieczki, nie tylko
34 III,5 |         bywał i mowny nad zwykłą miarę, i mądrych sentencyj pełen.~
35 III,6 |        podać kielichy i wypili w miarę, na fantazję i dobry humor,
36 III,8 |          męstwa. Sadowski zaś, w miarę jak przejeżdżali, objaśniał:~-
37 III,11|     pójdę, bo tam białogłowy nad miarę gładkiej rzęsiste. Kiedy
38 III,12| nieopisany. Koronne chorągwie, w miarę jak która przeszła, stawały
39 III,13| nieopisany. Koronne chorągwie, w miarę jak która przeszła, stawały
40 III,17|         szwedzki zasilili mnie w miarę wojskiem - mówił książę.~-
41 III,17|          gdy raz przebrano z nim miarę, gdy sobie zbytnio przeciw
42 III,23|    całkiem bez winy, nad wszelką miarę. Jeńcy konali w łańcuchach
43 III,27|     niebu na znak pogody. Lecz w miarę jak mgła roztapiała się
44 III,28|         gdyby wreszcie miał choć miarę w zbrodni, gdyby istniała