Tom, Rozdzial

 1  I,3  |               widać.~- Hej, dobrze tu ludziom na tej Żmudzi, bo wszędy
 2  I,3  |         obroków dawać ani koniom, ani ludziom, że to asygnacji nie było;
 3  I,4  |            płynie! - dodał Ranicki.~- Ludziom godnym! familiantom!~- Żołnierzom
 4  I,6  |               takich, jakie tu waćpan ludziom wyrządziłeś, nie płaci się
 5  I,9  |               ratuj; czyniłeś krzywdy ludziom, to je nagródź... Ot, droga
 6  I,10 |               udziale takiej potędze.~Ludziom przywykłym do czci dla urzędu
 7  I,10 |        poznański kazał rozjeżdżać się ludziom do namiotów, uznał bowiem,
 8  I,12 |              gniew, wówczas biada tym ludziom, tym wojskom, na których
 9  I,13 |               miewał ochotę kazać się ludziom własnym rozciągnąć i sto
10  I,14 |            dać, niech pierwszą ćwierć ludziom zapłaci i podochocić im
11  I,14 |               Gdyby każdym dziesięciu ludziom tutejszym dodać za strażnika
12  I,17 |              Jan Skrzetuski. - I nam, ludziom spod chorągwi księcia nieboszczyka
13  I,17 |               Michale! Hetmaniłem tym ludziom w zastępstwie twoim i przyznaję
14  I,17 |                pan Wołodyjowski kazał ludziom siadać na koń, lecz zanim
15  I,17 |       doniesie. Trzeba jakowym pewnym ludziom kazać go pilnować, bo w
16  I,18 |             od fatygi. Oznajmiłem już ludziom, że zostaniemy tu w tej
17  I,25 |               naprawdę nie z tych, co ludziom w ręce patrzą.~O co tedy
18  I,26 |               trzeba było zwolnić, bo ludziom i koniom tchu zbrakło, a
19  I,26 |          wybuchem Bogusław każesz tym ludziom pofolgować mi czy nie?~-
20  I,26 |            nie wspomnisz, co zaszło i ludziom nakażesz milczenie.~- Nie
21 II,2  |             światło - ale łatwiej łby ludziom zacinać niż pióra! A teraz
22 II,3  |          Szwedzi glejty znaczniejszym ludziom dają, a kto nie ma glejtu,
23 II,4  |          Radziwiłłowi służy, a naszym ludziom życzy... I do Szwedów jedzie...
24 II,9  |    przypatrywał się z ciekawością tym ludziom żyjącym ustawicznie w mrokach
25 II,10 | przepowiedziana... Oj, do Częstochowy ludziom, do Częstochowy!...~I znowu
26 II,14 |            błyskawicę, ile mogły, ile ludziom sił i tchu w piersi starczyło.
27 II,14 |       szarawarach i koszuli pozostał.~Ludziom nie obeznanym z wojną rosło
28 II,15 |          wieży z towarzyszeniem trąb. Ludziom stojącym na murach i pracującym
29 II,16 |               Heskiego, ale jak wielu ludziom niższego pochodzenia, tak
30 II,16 |             sposób mówienia, właściwy ludziom wysokiej godności. Miller
31 II,17 |             zachęcał zakonników, żeby ludziom plugawym świętego miejsca
32 II,20 |               dzięki Kmicicowi i jego ludziom.~Lecz z tą myślą stary nie
33 II,24 |           drogi, na których nieobyłym ludziom szumiało i kręciło się w
34 II,27 |              praw szlacheckich został ludziom niższych stanów otworzony,
35 II,28 |     Wołodyjowski - pójdziem obaczyć i ludziom też z muszkietami każę stanąć
36 II,37 |               i to, że ambicję masz i ludziom w ręce nie patrzysz. Usłuż
37 II,38 |               i to, że ambicję masz i ludziom w ręce nie patrzysz. Usłuż
38 II,40 |           wielce może imponować, lecz ludziom pewnej miary; hetman zaś
39 III,16|              nieraz swego wpływu, aby ludziom dobrze czynić. ~W trzecim
40 III,20|           przepadło! Nie żyć uczciwym ludziom w takich czasach!~Tu począł
41 III,24|               i tu nożami po gardłach ludziom przeciągać, alem im zapowiedział,
42 III,25|               i tu nożami po gardłach ludziom przeciągać, alem im zapowiedział,
43 III,28|               radości, bo tym prostym ludziom zdało się, że kiedy miecznik
44 III,32|           rycerskiemu, mianowicie zaś ludziom wojskowym i świeckim, urzędy