Tom, Rozdzial

 1  I,7  |         słuchać nie chcą?... Ciężkie czasy nadeszły na ojczyznę i tak
 2  I,9  |             dla pana Wołodyjowskiego czasy ciężkiej pracy, rozpisywania
 3  I,10 |           wszyscy będziem po wieczne czasy do Szwecji należeć. Że się
 4  I,12 |            bo przychodzą tak ciężkie czasy, jakich jeszcze nie bywało,
 5  I,12 |           nie będziesz szukał. Teraz czasy wojenne i siła zacnych kawalerów
 6  I,12 |            to były dawne łubniańskie czasy, ale się już nigdy nie wrócą.
 7  I,12 |     chwalebniejsza, że takie ciężkie czasy idą.~To rzekłszy Harasimowicz
 8  I,12 |             w zamku... Tu się lepsze czasy przypomną. Szelmą jestem,
 9  I,14 |              mówił dalej:~- Nadeszły czasy gniewu bożego, czasy takich
10  I,14 |        Nadeszły czasy gniewu bożego, czasy takich klęsk i takiego upadku,
11  I,14 |              na dawnym miejscu, jeno czasy nowe przychodzą... Oddałem
12  I,14 |           nabytkami mógł na przyszłe czasy bezpiecznie władnąć, musi
13  I,17 |       patrzyć?~- Albo ja, który inne czasy pamiętam! - rzekł Stankiewicz.~-
14  I,17 |           końcu rzekł: "Choćby takie czasy przyszły, żeby mnie wszyscy
15  I,17 |           prorocze to były słowa, bo czasy klęski już nadeszły! - rzekł
16  I,20 |            Nie chciejże odmawiać, bo czasy teraz takie, że trudno mieć
17  I,23 |          wysiedzę? Bóg wie, co to za czasy, Bóg wie, co to za jakaś
18 II,2  |          Chudzizna teraz! bieda! złe czasy i coraz gorsze, a i starość
19 II,4  |              rzekł:~- Takie to teraz czasy wasza mość, że i z najwyższych
20 II,4  |     westchnął i rzekł:~- Takie teraz czasy, że lepiej o tym nie mówić,
21 II,5  |           Jęli tedy razem wszyscy na czasy narzekać - wreszcie pan
22 II,6  |            Wołodyjowski.- Dziś takie czasy, że kto ma szablę, ten ma
23 II,9  |              brała.~Ale minęły dawne czasy! Każdy wyciągał się jak
24 II,9  |       pocieszano się wszakże, iż gdy czasy wojenne przeminą, skończą
25 II,9  |         desperacji, gdyby nie to, że czasy się zmieniły i że Chmielnicki
26 II,10 |               bo potem przyjdą takie czasy, na które lepiej nie patrzeć...~-
27 II,13 |               Gdzież się podziały te czasy, gdy stał jakoby na rozdrożu,
28 II,13 |               którędy iść; gdzież te czasy, w których nie wiedział,
29 II,18 |            Przypomniały mu się dawne czasy, kiedy to Chowańskiego podchodził
30 II,19 |       przeczucie, pewność prawie, że czasy niedoli miną już rychło.~-
31 II,26 |        należy. Przyjdą spokojniejsze czasy, sam będę zasługi twe promulgował,
32 II,27 |     wysławiać będą, a gdy kto zechce czasy owe za czasy upadku staropolskiej
33 II,27 |              kto zechce czasy owe za czasy upadku staropolskiej cnoty
34 II,32 |              król. - Ciężkie to były czasy na tych, którzy powinność
35 II,33 |           przypomną nam się niedawne czasy, gdyśmy to nie z boku, ale
36 II,34 |             zagarnęli. ~- Dobre były czasy, gdyśmy skarbczyk ogarnęli,
37 III,1 |          dostawi, wolność na wieczne czasy i ziemię w nagrodę otrzyma,
38 III,1 |         wojny na nowo zabity, a jeno czasy pomsty i panowania nastaną.~
39 III,2 |     barbarzyństwa. Takie to niedawne czasy, a gdzie one? Dziś władyka
40 III,3 | Rzeczypospolitej i w szlachcie, inne czasy. Nikt już o zdradzie i o
41 III,14|             kto, że najspokojniejsze czasy, a tu co dzień listy biegały,
42 III,17|          Niesłuszna to rozmowa, jeno czasy takie, iż uwielbieniu i
43 III,26|          przychodziły mu na myśl owe czasy, w których Chowańskiego
44 III,32|       zostawujem. Niech, gdy ciężkie czasy nadejdą, wspomną na nas