Tom, Rozdzial

 1  I,10 |          główną pozycję, zajął ze swymi ludźmi pan wojewoda poznański.
 2  I,10 |         znaleźć się poza obozem i swymi prześladowcami, którzy w
 3  I,10 |  wdzięczność - wraz ze wszystkimi swymi krewnymi.~- A jakiż będzie
 4  I,10 |         osobą z podjazdem wraz ze swymi dragonami, których, sto
 5  I,11 |         przyjechał Radziejowski i swymi namowami sprawił to, co
 6  I,17 |           ruszył pan Roch wraz ze swymi więźniami w dalszą drogę,
 7  I,18 |           której spuszczał się ze swymi ludźmi pan Wołodyjowski.
 8  I,25 |        szlachta na własną rękę ze swymi dworskimi ludźmi i ubierała
 9  I,25 |           wiecznie spóźnia się ze swymi radami; pisze mi w każdym
10 II,4  |          później Rzędzian wraz ze swymi wozami, z czeladzią, trochę
11 II,6  |      Wołodyjowski, po naradzie ze swymi towarzyszami, polecał mocno
12 II,6  |          przed wami: Zalim się ze swymi zasługami nie krył? Zalim
13 II,12 |         Kmicic, czołgający się ze swymi ludźmi w pierwszych szeregach,
14 II,16 |            Daj mi waćpan pokój ze swymi echami!... Słyszałem już
15 II,16 |     Kmicic ani się spodziewał, że swymi strzałami uratował prawdopodobnie
16 II,20 |       zatriumfował z początku nad swymi własnymi wojskami i nad
17 II,20 |         że tej pomście pogróżkami swymi zapobiegł, ciągle przecie
18 II,22 |           koronny wyskoczy nam ze swymi chorągwiami na spotkanie -
19 II,23 |      Kosma i Damian, bawili króla swymi ogromnymi i niezgrabnymi
20 II,23 |          jakby go chcieli osobami swymi od nagłego niebezpieczeństwa
21 II,23 |        waszmościowie! Babinicz ze swymi pojechał po wieści i pewnie
22 II,24 |        bronić i towarzyszyć mu ze swymi "ciupagami", choćby na kraj
23 II,24 |    królewskiemu.~Tyzenhauz zaś ze swymi ludźmi skoczył ku nim i
24 II,25 |     marszałek skoczył strzemienia swymi dostojnymi rękoma potrzymać
25 II,27 |      beneficiorum zarówno osobami swymi pójdziemy..."~Tak to ów
26 II,33 | Chmielnickiego.~Kupcy stali przed swymi sklepami, okna domów pełne
27 II,36 |     mądrzejszych od cię rajfurami swymi kreował.~Spokojny ton, z
28 II,39 |           sobie jego serce książę swymi radami.~Radził bowiem, żeby
29 II,40 |     zwyciężonemu, i zaraz uderzył swymi bladymi oczyma w pana Sapiehę.~
30 III,7 |   Wołodyjowski -że go będziesz ze swymi Tatary choćby do Bałtyku
31 III,9 |           potężniej następował ze swymi ludźmi, więc i obrona stawała
32 III,11|      przyłączył się doń Kmicic ze swymi strasznymi wolentarzami
33 III,11|         się okropnie w gęstwie ze swymi zabijakami, pan Wołodyjowski
34 III,12|        urodzenia, które za mężami swymi do tego kraju jako do nowej
35 III,13|        urodzenia, które za mężami swymi do tego kraju jako do nowej
36 III,16|    patrzył w jej zapłonioną twarz swymi ślicznymi oczyma, przyciskając
37 III,22|            gdy się raz do nich ze swymi Tatary dostanie. A bronić
38 III,23|           Sakowicz coraz tkliwiej swymi strasznymi bladoniebieskimi
39 III,24|        Widzisz! nie wiesz, bo już swymi szydełkami pod nosem, jak
40 III,25|        Widzisz! nie wiesz, bo już swymi szydełkami pod nosem, jak
41 III,26|          koronny, inni panowie ze swymi pocztami, wszystko przepadło,
42 III,27|           że walczył ze sobą i ze swymi myślami, po czym rzekł:~-
43 III,28|       rzekła - tam będziem między swymi. Choćby też były spalone,