Tom, Rozdzial

 1  I,10 |        prawdopodobnie napotkał mocny opór, który w miarę rozgrzewania
 2  I,12 |              Małopolsce! Sieradzanie opór dadzą!... Nie dadzą! pójdą
 3  I,14 |           czole. Kto tu śmie stawiać opór jego woli?... Rozszalała
 4  I,14 |           północnego lwa. Któż stawi opór tej sile niepohamowanej?~
 5  I,17 |             palą.~- Musiał szlachcic opór dać albo chłopstwo się ruszyło,
 6  I,18 |            sam oficer, dłużej dawało opór, lecz rozciągnięte zbytecznie,
 7  I,19 |        Ukrainy wracać, aby nad Wisłą opór Szwedom dać. Jeśli to się
 8  I,19 |               gryzło sumienie, gryzł opór niespodziany kraju i wojska;
 9  I,20 | podejrzywając, zdrajcą go ogłosili i opór zbrojny mu stawią, zamiast
10  I,21 |             instancję stało: w kraju opór podsycony, wojna domowa
11  I,25 |             między łopatki.~- Na nic opór, bo kula w krzyż! - zakrzyknął.~-
12 II,4  |             to znów ginął w pomroce.~Opór ze strony laudańskiej słabł
13 II,10 |         panowania lub którzy stawili opór w chwili, gdy Szwedzi wdzierali
14 II,16 |     umęczenia, krwi? Dla kogoż przez opór - niestety próżny! - narażacie
15 II,16 |            była prawdziwą, to dalszy opór był istotnie szaleństwem.
16 II,16 |          szwedzkiego, gdy przeciwnie opór, i to opór zwycięski, mógł
17 II,16 |            gdy przeciwnie opór, i to opór zwycięski, mógł zmienić
18 II,17 |              owe pytania odpowiedzi. Opór, który się tu począł, szerzył
19 II,17 |           ale w długość murów, gdzie opór bywa najsłabszy. Jakoż czyniły
20 II,19 |            czuł co dzień wzrastający opór; mrozy odbierały resztę
21 II,20 |        wrogów; zamiast poddania się, opór; zamiast obawy, dziką i
22 II,20 |             a gdzie słuszna, na jaki opór zwiedźcie się. Tam sobie
23 II,20 |             jęli tu i owdzie stawiać opór i tu i owdzie chwytać za
24 II,33 |            daruje, ale byle mu panna opór dała, to w Taurogach nie
25 II,35 |            Krynicach, gdy mieszkańcy opór stawili i nie chcieli żadnej
26 III,1 |               skąd te siły, skąd ten opór, skąd ta wojna straszna
27 III,3 |            kraju potężny a zwycięski opór przygotuje.~- Raz mi się
28 III,9 |        dawały bezładny a rozpaczliwy opór, armaty umilkły. Bitwa przestała
29 III,15|          chwilę, bo już słaby dawali opór Szwedzi. Toż wycięto ich
30 III,15|          uznał Wittenberg, że dalszy opór daremny. Mogli wprawdzie
31 III,16|            ileż więcej rozkoszy, gdy opór dziewczyny sfolżeje i gdy
32 III,17|          despoty wschodniego wszelki opór. Świetne wychowanie, ogłada
33 III,23|             trafił na niespodziewany opór i to ze strony, z której
34 III,23|          teraz zważałli by on na mój opór, gdyby nie był pogrążon?
35 III,23|             nie zważać już na Anusin opór i uciec do Prus, tam szukać
36 III,24|      uprzykrzyła, mały tylko stawiał opór twierdząc, że nie może i
37 III,24|         zatem mogła stawić skuteczny opór siłom pana hetmana polnego.
38 III,25|      uprzykrzyła, mały tylko stawiał opór twierdząc, że nie może i
39 III,25|         zatem mogła stawić skuteczny opór siłom pana hetmana polnego.
40 III,26|              chwytał za broń, by dać opór strasznym niszczycielom;
41 III,26|         przed nimi ustępować, trzeba opór dać lub zginąć!" Przypadają
42 III,27|           jedzie, bo inaczej Tatarzy opór stawią. Ja poprzestaję na
43 III,27|             Hassun-bej stawił groźny opór i dopiero widok pana Gnoińskiego