Tom, Rozdzial

 1  I,8  |  rycerzowi w zaloty chodzić, gdy ojczyzna ręce wyciąga i ratunku prosi.
 2  I,8  |         i to wyrozumiej, bo mnie ojczyzna woła, której dla ciebie
 3  I,9  |          mam wiedzieć!~- Oto, że ojczyzna była w potrzebie, w poniżeniu,
 4  I,10 |       malował.~- W czymże bowiem ojczyzna cierpi? - mówił - jeżeli
 5  I,10 |           niech go Bóg, niech go ojczyzna sądzi!... My umyjmy ręce,
 6  I,10 |       potrafi. Ulitujcie się nad ojczyzną nieszczęsną, jeśli nad sobą
 7  I,10 |          wyrzekamy się związku z ojczyzną, wyrzekamy się pana, że
 8  I,11 |        Niech Bóg zmiłuje się nad ojczyzną!...~- Dla Boga - rzekł Zagłoba -
 9  I,12 |    Radziwiłłowi, bo może wkrótce ojczyzna zbawienie będzie mu winna...~
10  I,12 |       jeno ducha. Niecnotą ginie ojczyzna. Daj Bóg, abyśmy się tu
11  I,12 |        mi się wypoczynek, ale że ojczyzna w paroksyzmie, że nieprzyjaciel
12  I,15 |         nie nad nami, ale nad tą ojczyzną nieszczęsną!~Stanisław nic
13  I,15 | Radziwiłłowi brakło? Małoż mu ta ojczyzna wyświadczyła, że ją jako
14  I,20 |        towarzyszem najmilszym, a ojczyzna matka przebaczy ci, coś
15  I,20 |         zacne, ale, ot! co jest: ojczyzna tonie. Radziwiłł jej rękę
16 II,6  |           Mości panowie! jako ta ojczyzna ojczyzną, nigdy takowe klęski
17 II,6  |        panowie! jako ta ojczyzna ojczyzną, nigdy takowe klęski na
18 II,6  |        Boga wierzy, komu cnota i ojczyzna miła!~Kilka tysięcy szabel
19 II,8  |      jeśli masz miłosierdzie nad ojczyzną, jeśli sumienie cię ruszyło,
20 II,11 |          wydało się, że Oleńka i ojczyzna to to samo i że obie zgubił
21 II,11 |       widzenia wracały. Oleńka i ojczyzna znów zlewały się w jego
22 II,16 |          doczekała się strapiona ojczyzna! Nie ma już rady! trzeba
23 II,16 |          której stawali stronie.~Ojczyzna, wiara, słowem, wszystkie
24 II,26 |      Boga mi! I ja odpuszczam, i ojczyzna odpuszcza, jeszcze ci dłużni
25 II,37 |         się przeciw hetmanowi za ojczyzną opowiedziały.~Lecz dodało
26 II,38 |         się przeciw hetmanowi za ojczyzną opowiedziały.~Lecz dodało
27 III,7 |  Rzeczpospolita, raduje się miła ojczyzna, gdy tacy jej synowie w
28 III,7 |     zemsty zaniechał dlatego, że ojczyzna była w potrzebie; z kim
29 III,9 |       Komu Bóg! komu wiara! komu ojczyzna miła! za mną!~I ścisnąwszy
30 III,17|       kto nie rozumie! Zginie ta ojczyzna, jeżeli pomsty i kary na
31 III,17|        się zdawało, że nie tylko ojczyzna, lecz i świat cały ginie,
32 III,17|         ręką przeciwi; za nic mu ojczyzna, byle prywaty mógł dochodzić.
33 III,18|          ważniejsze, elekcja czy ojczyzna?~- Wszystko jedno, mości
34 III,18|   Rzeczypospolitej... A cóż jest ojczyzna, jeżeli nie zbiór praw,
35 III,23| dziewczyno, córuchno jedyna, ale ojczyzna milsza.~I nazajutrz dzień
36 III,24|     stoją, nasz król, nasza miła ojczyzna, nasze wojska mogą pięćdziesiąt
37 III,25|     stoją, nasz król, nasza miła ojczyzna, nasze wojska mogą pięćdziesiąt
38 III,26|        innym królem zginęłaby ta ojczyzna wśród klęsk... okazał się
39 III,28|      sławny... przed Bogiem... i ojczyzną... Ty szczęśliwa! Mnie się
40 III,30|        Radziwiłł, jeno wdzięczna ojczyzna włoży mu ją w dłoń z woli
41 III,30|        zginie przez dwa tygodnie ojczyzna, a zresztą widocznie gniew
42 III,30|          zawiniła ta nieszczęsna ojczyzna, ten król pobożny, żeś odwrócił
43 III,30|     oszczędził, nad czym płakała ojczyzna. Widzisz teraz, Panie, że