Tom, Rozdzial

 1  I,4  |          który szablę wyciągnie, łeb roztrzaskam!~To rzekłszy
 2  I,7  |         tak wrzeszcząc ruszał na łeb na szyję ku zabudowaniom
 3  I,7  |     żywym!~- To cię zdechłego za łeb wywleczem. Wszystko nam
 4  I,9  |         nie zechce, to sobie ten łeb o ścianę rozbiję. Nie może
 5  I,10 |          jednym zamachem odcinał łeb konia; był to żołnierz ponury,
 6  I,13 |          żeś mnie szpetnie przez łeb przejechał, aleś mnie potem
 7  I,16 |            Co dziesiątemu kula w łeb. Resztę pomieszać z innymi
 8  I,16 |       się stało, czeka go kula w łeb, jak również dwóch Skrzetuskich
 9  I,17 |            A ja bym wolał kulą w łeb! - zawołał Wołodyjowski -
10  I,17 |       wieki!... Bogdaj mi kula w łeb!...~- To cię nie minie! -
11  I,17 |         Hańba cię czeka i kula w łeb, nic więcej!~- Bom nic więcej
12  I,17 |     jakby chciał umykać, to mu w łeb palcie.~- Ugniotę ja go
13  I,18 |        nie tylko, że mnie kula w łeb w Kiejdanach czeka, ale
14  I,20 |        stodołą postawić i kulą w łeb!~Na to struchleli tamci
15  I,20 |  wolałbym sto razy dostać kulą w łeb niż tu po waćpana przyjeżdżać.
16  I,20 |        inaczej stryjaszek kulą w łeb dostanie!~I widać, coraz
17  I,20 |         Tatarzyna, a Tatarzyn za łeb trzyma.~Miecznik rosieński
18  I,20 |     wyprowadzić za wieś i kulą w łeb!~Ciężka ręka Butryma spoczęła
19  I,20 |      tamtemu by przez ten czas w łeb ołowiu napchano. Ale jak
20  I,25 |          rzekł:~- Lej mi wodę na łeb!~Wachmistrz wiedział z doświadczenia,
21  I,26 |        mość widzisz, tak bym jej łeb roztrzaskał... co i uczynię,
22  I,26 |     dziesięć wiader wody rano na łeb wychlustać, to byś już był
23  I,26 |       książęcej mości zaraz tu w łeb nie strzelił... Wyście to,
24  I,26 |          z wieży kiejdańskiej na łeb się rzucić!~- Domyślałem
25 II,1  |           chłopie, że weźmiesz w łeb!~- Mój jegomość - odpowiedział
26 II,3  |          szelmom trzeba łopatą w łeb kłaść. Taka mi z nich pociecha...
27 II,4  |    następnie samych wyciągali za łeb młodzi Kiemlicze, aż stary
28 II,16 |         A wiesz, że za to kula w łeb?~- Wiem, wszystko mi jedno!
29 II,18 |       strzela, bo samo powietrze łeb by ci urwało.~"Aha! - pomyślał
30 II,23 |       uczynił, bo byłbym waści w łeb strzelił - rzekł Tyzenhauz -
31 II,26 |        miłościwy panie! Wodęm na łeb lał, by nie oszaleć. Ale
32 II,26 |        go za miasto, porwałem za łeb i do konfederatów chciałem
33 II,29 |       się prochami wysadzili, na łeb nie zleciał, bo że ich tam
34 II,32 |     panie - rzekł na to Kmicic - łeb szlachecki to rejestr, na
35 II,41 |        ucho, ktoś jest, i rozbij łeb w drzazgi... Noc ciemna...
36 III,7 |         Tatarzyna, a Tatarzyn za łeb trzyma! - odparł śmiejąc
37 III,8 |         Tatarzyna, a Tatarzyn za łeb trzyma! Będzie wam jeszcze
38 III,17|     Majstrowi będzie można potem łeb ukręcić, wasza książęca
39 III,19|        że cała Rzeczpospolita na łeb mu runie.~Rozmowa była prowadzona
40 III,22|         jako politycznie skręcić łeb temu miecznikowi, dobrze
41 III,26|      krócicy, chybił. Roch go za łeb, bo mu kapelusz spadł. Już
42 III,27|      wojsk!~Posłano tedy ordę na łeb na szyję, aby jak najprędzej
43 III,27| czworobokami pułków ustawiano na łeb na szyję armaty. Ani Bogusław,