Tom, Rozdzial

 1  I,1  |          bić. ~- A gdzież waćpana laudańscy ludzie znaleźli?~- Oni mnie
 2  I,1  |      dziadusia i o testamencie to laudańscy dopiero waćpanu powiedzieli?~-
 3  I,1  |             rady innej nie widzę. Laudańscy nie będą się przykrzyć ani
 4  I,6  |          do niej na narady starsi laudańscy, a ona w owych naradach
 5  I,6  | pozazdrościć. Chcieli tedy starsi laudańscy Lubicz zbrojno zająć i Butrymom
 6  I,7  |         słoty na świecie. Wszyscy laudańscy zajmowali się wielce tą
 7  I,7  |        Musi on o tym wiedzieć, że laudańscy wrócili, i ani nosa nie
 8  I,7  |         Bij, zabij! - odkrzyknęli laudańscy rzucając się naprzód jak
 9  I,7  |        Michał. - Ze mną są ludzie laudańscy, którzy z wojny wrócili,
10  I,7  |     radosny, prawdziwie wiosenny. Laudańscy cłapali kupą bezładną po
11  I,8  |         niebiosa wynosił, a potem laudańscy ludzie to samo po wyprawie
12  I,9  |          Szczególniej jednak szli laudańscy, którym konie trzeba było
13  I,16 |           Bo to u Wołodyjowskiego laudańscy ludzie, którzy okrutnie
14  I,16 |     chorągwi Wołodyjowskiego sami laudańscy ludzie.~- Opiekunowie twojej
15  I,17 |           nie zna...~- Ale ludzie laudańscy znają, bo pieńkę i wańczos,
16  I,17 |        płomień w oczach.~- To moi laudańscy ludzie z Zagłobą! Nie może
17  I,18 |        brzezinowego lasku, tak że laudańscy sami nie będąc widziani,
18  I,18 |    kulbace i krzyknął:~- Naprzód!~Laudańscy pochylili się ku szyjom
19  I,18 |          Szwedzi biegali wkoło, a laudańscy upędzali się za nimi. Gdzieniegdzie
20  I,18 |         Wołodyjowski na Butrymów.~Laudańscy chwycili rannego i podtrzymali
21  I,23 |      niejakiego Zenda, którego mi laudańscy ludzie usiekli. Od niegom
22 II,4  |     Rzędzian biorąc się w boki.~- Laudańscy, z chorągwi dawniej billewiczowskiej,
23 II,4  |        stołu w drugi koniec izby. Laudańscy bronili się z wściekłością,
24 II,4  |         przeciwników rozeznać, bo laudańscy nie nosili żadnych mundurów.
25 II,4  |      naprzód Rzędzianowi, za nimi laudańscy, za nimi Kmicicowi.~Rozpoczął
26 II,4  |       jego czeladź się schroniła, laudańscy szukali również pod nimi
27 II,5  |          Co by rzekli twoi ludzie laudańscy? Czyby go nie usiekli, gdybyś
28 II,6  |    najpoważniejszych pułkowników. Laudańscy ludzie opowiadali, że gdyby
29 II,26 |            nie mogłem już iść, bo laudańscy na szablach by mnie roznieśli...
30 III,11|        niego z początku spode łba laudańscy ludzie, lecz nie śmieli
31 III,11|          Przy tym blasku uderzyli laudańscy z pomocą Kmicica na pułk
32 III,11|        Charłamp, i Roch Kowalski; laudańscy siekli na wyścigi z Kmicicowymi
33 III,11|       wozami do twierdzy. Wówczas laudańscy i Kmicicowi opasali pierścieniem
34 III,19|        szczególnie wedle Laudy.~- Laudańscy pod Wołodyjowskim wyszli.~-
35 III,28|         nas bronić.~- Ba, wszyscy laudańscy z Wołodyjowskim wyszli -
36 III,29|         jak całe wojsko i wszyscy laudańscy byli przekonani, że Babinicz
37 III,32|             odrzekł żołnierz.~- A laudańscy z panem Wołodyjowskim nie
38 III,32|         obaj weszli do zakrystii.~Laudańscy zatrzymali się wpół nawy,
39 III,32|    zaciskało się coraz więcej, aż laudańscy musieli w końcu otoczyć
40 III,32|      Beznogiego podnieśli wszyscy laudańscy:~- Niech żyje pan Kmicic!~-
41 III,32|         Wołodyjowski przywiózł... laudańscy...~- To pan Wołodyjowski
42 III,32|       Rozstąpić się! - powtórzyli laudańscy.~Ludzie usunęli się zaraz,
43 III,32|          zgłuszył wszystkie uszy. Laudańscy poczęli palić z samopałów,