Tom, Rozdzial

 1  I,7  |             powaga jej rośnie, a król jegomość kapelusz czarny nosi, brylantami
 2  I,10 |           Gdańsku płacić. Każdy teraz jegomość nad stawem przy myciu albo
 3  I,11 |             odrzekł Stanisław. - Król jegomość musi tam na gwałt zbierać
 4  I,11 |          Warszawy chodzić, kiedy król jegomość właśnie może już do Krakowa,
 5  I,12 |     zakrzyknął pan Stanisław. - Jan i jegomość pan Zagłoba znają już mój
 6  I,12 |               okrutnie. Ma też książę jegomość regiment jeden szkocki z
 7  I,12 |            pan Michał.~- Widać książę jegomość rzymskie chce u nas zaprowadzić
 8  I,13 |          wracać nie chcieli. Słusznie jegomość pan Stankiewicz mówi, że
 9  I,17 |            nie czyni tego, co mu król jegomość każe, bo pewnie mu nie kazał
10  I,17 |               nie ma, i zanim go król jegomość godnością hetmańską nie
11  I,17 |            Podochocił tedy sobie król jegomość i począł pana Czarnieckiego
12  I,17 |      ostatniego tchu!" A wonczas król jegomość zapłakał...~- Kto wie, czy
13  I,17 |         odrzekł stary pułkownik.~- To jegomość pan Stankiewicz...~- Ja
14  I,19 |              że słyszeli, jakoby król jegomość chorągwiom niektórym kazał
15  I,19 |              familianta, aby się król jegomość przekonał, że nie wszystka
16  I,24 |            tam coś przymówił, aż król jegomość musiał godzić.~- Nie ma
17 II,1  |              że weźmiesz w łeb!~- Mój jegomość - odpowiedział smolarz -
18 II,1  |      przezwisko, to też musiałbyś się jegomość kontentować.~- Prawda jest!
19 II,1  |               gościńcu?~- Czy ja, mój jegomość, wiem? Widzi mi się, że
20 II,1  |                  Żeby nie zełgać, mój jegomość, tom tu dwie polanki owsem
21 II,1  |             wojnę?~- Czy ja wiem, mój jegomość. Poszli daleko, jeszcze
22 II,1  |          przejście; dziwno mi to, mój jegomość, żeście trafili, bo kto
23 II,3  |             ludzie powiadają, że król jegomość na Śląsk się schronił, bo
24 II,3  |               szwedzkiego. Gdyby król jegomość wiedział, ktom jest, mógłby
25 II,4  |            niepłochliwy, a po drugie, jegomość do Szczuczyna jedziesz,
26 II,5  |               z rozrzewnieniem:~- Mój jegomość... mój jegomość... W jakich
27 II,5  | rozrzewnieniem:~- Mój jegomość... mój jegomość... W jakich to czasach my
28 II,5  |            teraz z tobą dzieje?~- Mój jegomość, za co mnie mieli wieszać,
29 II,5  |              onę czarownicę - pamięta jegomość? - to też nie grzech, a
30 II,5  |          przetopią!~- Bóg łaskaw, mój jegomość, chociaż to jest nieprawda,
31 II,5  |              wszystkich was ocalił.~- Jegomość to się nic nie zmienił -
32 II,5  |        drugiego w Rzeczypospolitej!~- Jegomość znasz pana Sapiehę? - pytał
33 II,6  |               Po moim liście musi się jegomość elektor jasno opowiedzieć
34 II,9  |              gdy on w więzach, a król jegomość na Śląsku, kto o oporze
35 II,14 |        Częstochowę, bo gdyby nas król jegomość dla pilniejszych spraw pruskich
36 II,15 |             złożyć nie omieszka. Król jegomość jemu odda słuszność, to
37 II,15 |               Karpaty.~- Niechże król jegomość każe w takim razie skórę
38 II,32 |              usłyszą to, co mnie król jegomość powiadał. Jest też tam i
39 II,33 |           waść, jako to było, bo król jegomość ledwie wspomniał.~Pan Kmicic
40 II,33 |             pan Michał - że król nasz jegomość taką umowę zawarł, iż do
41 III,12|            odebrał wiadomość, że król jegomość jeszcze dziś wieczorem z
42 III,13|            odebrał wiadomość, że król jegomość jeszcze dziś wieczorem z
43 III,14|             we drzwiach.~- Jest li tu jegomość pan Zagłoba? - spytał.~-