Tom, Rozdzial

 1  I,1  |    dzwonek i jął brzęczeć zrazu głośno, potem coraz bardziej mdlejącym
 2  I,5  |      wszystkie poczęły odmawiać głośno litanię za konających.~Były
 3  I,7  |     bronią, gawędząc i ziewając głośno, a chwilami klnąc wrażego
 4  I,8  |         siebie w myśli.~Po czym głośno do panny:~- Więcej waćpannie
 5  I,8  |   więcej tam nie postoi - rzekł głośno. Pachołek Syruć, jadący
 6  I,10 |       rzecz drożną gawędzić tak głośno, że rozkazów oficerów nikt
 7  I,12 |    krokiem chodzi i sam ze sobą głośno gada, a we dnie przez całe
 8  I,12 |          mówił nam, że okrutnie głośno rozprawiali, a zwłaszcza
 9  I,12 |        hetmana, na koniec rzekł głośno:~- Zostawiam więc swój podpis
10  I,14 |         książę zaczął się śmiać głośno:~- Przez Lucypera i cały
11  I,18 |     ludzi, rozprawiając ze sobą głośno, i wnet o uszy pana Zagłoby
12  I,21 |    przykładał i mówił do siebie głośno:~- Nie może być inaczej,
13  I,22 |  przejednania łatwiejsi, mówili głośno, tak nawet głośno, żeby
14  I,22 |        mówili głośno, tak nawet głośno, żeby ich książę mógł dosłyszeć:~-
15  I,23 |      przerwał i począł oddychać głośno, bo dłuższe mówienie męczyło
16  I,23 |       to widzi, że sami Szwedzi głośno o tym wspominają; żeś to
17  I,25 |    chwycił list i począł czytać głośno:~"Sam WXMć w drodze bądź
18 II,1  |    wymachiwał i gadając ze sobą głośno, chodził, a raczej biegał
19 II,2  |   tapczanie i począł się modlić głośno, i prosić z całej duszy
20 II,3  |       Będzie!..."~Po czym rzekł głośno:~- Wasza miłość! Jeśli to
21 II,4  |      Prusach elektorskich mówić głośno przeciw elektorowi, a po
22 II,4  |        w tamtej stronie wszyscy głośno mówią, co myślą, daj zaś
23 II,9  |   szczerze. Narzekano wprawdzie głośno na "rekwizycje" i rzeczywiście
24 II,10 |  których krzywdzono, wysławiali głośno łaskawego protektora Rzeczypospolitej.~
25 II,13 |         je z ich rąk i odczytał głośno. Było to ośm punktów kapitulacji,
26 II,15 |       inaczej, i Sadowski rzekł głośno umyślnie, aby go Miller
27 II,16 |         Kuklinowskiego, odrzekł głośno:~- Osobiście go nie znałem...
28 II,21 |   Zbrożka i Kalińskiego wszyscy głośno o tym mówili, nic na Millera
29 II,23 |   odwrócił się do króla i rzekł głośno:~- Pozwól, miłościwy panie,
30 II,25 |        szukać, tego nie wiem.~- Głośno o nim będzie - rzekł król -
31 II,25 |        zwyczajny, zdumiewał się głośno nad tym, co widział, i słyszano
32 II,26 |         Rzeczypospolitej będzie głośno, wtedy niech się ludzie
33 II,29 |        wichru nie brzmiały zbyt głośno i można było myśleć, że
34 II,34 |      politykował."~Tu ozwał się głośno:~- Akbahu-Ułanie, król mnie
35 II,35 |       Kmicicowi, wreszcie dodał głośno:~- Okrutnie była za to na
36 II,39 |         śmiał odezwać się z tym głośno.~Sapieha zaś czuł, że czynił,
37 II,39 |         pieczęć i począł czytać głośno:~"Jaśnie Wielmożny Panie
38 II,41 |        wpół do siebie książę.~I głośno dodał:~- Gdzie jest pismo?~-
39 II,41 |  oprawcy, począł sapać szybko i głośno, nareszcie rzekł:~- Gorzałki
40 III,10|           Nieszczęście! - rzekł głośno - bo gdybym ja nadążył pod
41 III,18|     chodzić po pokoju, stukając głośno czekanikiem, którym podpierał
42 III,21|     odrzekła Anusia - przecieby głośno było o śmierci takich rycerzy,
43 III,22| dziewczyna!" - pomyślał książę.~Głośno zaś dodał:~- Niechże Sakowicz