Tom, Rozdzial

 1  I,5  |    pobranych na nieprzyjacielu, drudzy w czapkach kozackich, w
 2  I,8  |   turbowali: jedni dla majątku, drudzy dla urody, trzeci dla zacności
 3  I,10 |         że siedmnaście tysięcy, drudzy, że więcej.~- Hm! to nas
 4  I,10 |       Jedni patrzyli na jeńców, drudzy wypytywali się: "Jak to
 5  I,11 |        strony - jedni do domów, drudzy do Warszawy. Panowie Skoraszewscy
 6  I,17 |      podniesioną zadnią nogą, a drudzy Kowalscy mają za klejnot
 7  I,17 |        poszli kołatać do drzwi, drudzy odpasywali wiązki siana
 8  I,18 |      wypadać co duchu z chałup, drudzy porzucali zrabowane rzeczy,
 9  I,19 |        stanęli przy Radziwille; drudzy, i tych była większość,
10  I,20 |       dziś lub jutro jedni albo drudzy nie zajadą, nie zrabują,
11  I,23 |     stanąć... A wonczas jedni i drudzy, co chcemy, dadzą, byle
12 II,6  |      Jedni do szabel się imali, drudzy łzy poczęli ronić; panu
13 II,6  |     Jedni krzyczeli: "vivat!" - drudzy hałłakowali po tatarsku.
14 II,6  |     mówili, że ze trzy tysiące, drudzy, że pięć albo i więcej.~-
15 II,6  |     klęski nie uszedł" - mówili drudzy. - "A ot teraz pan Lipnicki
16 II,8  | strasznej Bogusławowej nowinie, drudzy zdumieli się nad zuchwalstwem
17 II,11 |       wstyd i szlachecki honor.~Drudzy rozprawiali w niepojętym
18 II,11 |         zwrócone, iż go jedni i drudzy ciągnęli, zapraszali, iż
19 II,12 |  Najświętszej Pannie uszczknąć; drudzy z chciwości, aby coś uzyskać;
20 II,13 |  widomych znaków gniewu bożego; drudzy pogrążali się w bezradnej
21 II,14 |     przed myślą świętokradztwa, drudzy zaś obawiali się czegoś
22 II,15 |      czerpali wodę w studniach, drudzy ciągnęli sznurami wiadra,
23 II,15 |         zdołali się przebudzić; drudzy przy samych skrzydłach namiotów,
24 II,15 |         co odeszli, nadciągnęli drudzy; tym razem Sadowski poruszył
25 II,16 |          Nie ten, to znajdą się drudzy, a waszmościowie układom
26 II,17 |  miejsca najbardziej zagrożone, drudzy spychali do wyłomów w murach
27 II,19 |    drodze: jedni jechali konno, drudzy szli piechotą, były i niewiasty,
28 II,20 |       przed uciskiem szwedzkim, drudzy pomykali ku granicom po
29 II,26 |        ciągać... Przez ten czas drudzy poginą, trzecich załagodzisz...
30 II,40 |       mogli już dłużej uciekać, drudzy gonić. Tymczsem jako zapaśnicy,
31 III,3 |          jedni klaskali w ręce, drudzy zataczali się jak pijani,
32 III,4 |       szczękali zębami z febry, drudzy kładli się po prostu z osłabienia
33 III,4 |         lasach muszą być ukryci drudzy.~Tu zwrócił się do Kanneberga:~-
34 III,4 |      termin gonitwy. I jedni, i drudzy wpadli tym samym impetem
35 III,6 |       rapierami przy ramionach, drudzy z muszkietami opartymi o
36 III,6 | rozpoczęła się gonitwa. Jedni i drudzy wypadli na główną drogę
37 III,8 |        bardzo pogodny i ciepły; drudzy grali w kości na bębnach,
38 III,9 |        jedni gawędzili ze sobą, drudzy pośpiewywali z cicha, bo
39 III,11| krzyczeli ciągle: "Wyżeniem!" - drudzy już wołali: "Bij, kto cnotliwy!" -
40 III,15|        jakoby piorunami rażeni, drudzy pchali się na ich miejsce,
41 III,16|  wojewoda swoją śmiercią zmarł; drudzy; że na szablach rozniesion.
42 III,29|     jęki, świst szabel. Jedni i drudzy wpadają na piechotę, przewracają
43 III,31|       Jedni zaprzeczali gorąco, drudzy powtarzali wieść uporczywie.~