Tom, Rozdzial

 1  I,13 |          się zbierać. W cekhauzie, dokąd przyszedł się przebrać,
 2  I,13 |         nieprzytomny, nie wiedząc, dokąd i po co idzie.~Uczta była
 3  I,14 |        spytał zmienionym głosem:~- Dokąd wasza książęca mość dążysz?...
 4  I,17 |       waszmościowie, iść ze mną.~- Dokąd? - pytał niespokojnym głosem
 5  I,17 |            oznajmił się, kto jest, dokąd jedzie, kogo prowadzi, i
 6  I,20 |        jakiś obcy głos spytał:~- A dokąd to, panie kawalerze?~Wszyscy
 7  I,20 |   powtórzył Wołodyjowski - wracaj, dokąd chcesz, choćby do Radziwiłła,
 8  I,25 |   pojechali.~- Ale skąd przyszli i dokąd poszli?~- Przyszli od Kozłowej
 9  I,26 |         dokazał, wówczas spytał:~- Dokąd mnie prowadzicie?~- Dowiesz
10 II,1  |         głębokie, sam nie wiedząc, dokąd jechać, co począć, gdzie
11 II,1  |   dwanaście, ile jest, i popędzą a dokąd, to też nie wiem.~Tak rozmawiając
12 II,3  |             Znam, ja tutejszy... A dokąd wasza miłość chce jechać?~-
13 II,3  |           żołnierzom, ni czeladzi, dokąd jedziem.~- Tak ma i być.~-
14 II,4  |        czołem, czołem, mopankowie. Dokąd Bóg prowadzi?~- Z jarmarku
15 II,4  |            na jarmarki jedzie.~- A dokąd jedziecie? - pytał Józwa.~-
16 II,4  |        którzy nie chcą powiedzieć, dokąd jadą!~Kmicic obawiając się,
17 II,5  | przemykałby się w przebraniu, i to dokąd? - do Szwedów?~Tu zwrócił
18 II,5  |           wprost neguję. Nie wiem, dokąd jedzie, dlaczego się w prze-braniu
19 II,6  |         aby każdy grosz tam szedł, dokąd jaśnie wielmożny marszałek
20 II,10 |        począł żegnać starostę.~- A dokąd to tak spieszno? - zapytał
21 II,11 |       wypytując się go, kto jest i dokąd jedzie?~Pan Andrzej powiedział
22 II,18 |         nie zapomniał, gdzie jest, dokąd idzie, co zamierza czynić,
23 II,19 |     wytłumaczył.~- Spytaj go waść, dokąd poszli? - rzekł jenerał.~
24 II,19 |  odchodzących Szwedów i opowiadał, dokąd odchodzili.~W kilka godzin
25 II,33 |  waszmościowie zdrowi!~- Jakże to? dokąd? - pytał Zagłoba zastąpiwszy
26 II,33 |         zakrzyknął nagle Kmicic.~- Dokąd tak spieszno?~- Panu do
27 II,34 |               Ale co ci tak pilno? Dokąd chcesz iść?~- Na Szweda,
28 II,35 |        pojechała w tamte strony.~- Dokąd? do pana Sapiehy?~- Albo
29 II,40 |            pochód ku Szczuczynowi, dokąd podjazd wysłał. Sam z główną
30 II,42 |         spytać, kiedy mi jechać?~- Dokąd?~- Do Taurogów.~Kmicic rozśmiał
31 III,12|      wojskiem na Pomorze wyruszył, dokąd go Szteinbok i elektor jak
32 III,13|      wojskiem na Pomorze wyruszył, dokąd go Szteinbok i elektor jak
33 III,14|            za serce chwyci, to ją, dokąd chce, doprowadzi." Aleć
34 III,14|            za głowy się porwali.~- Dokąd mają uciekać?~- Do puszcz
35 III,16|        zdradzieckiego księcia. Ale dokąd się udać? Wsie i miasta
36 III,16|            sama siebie: co czynić, dokąd uciekać, gdyż tu i tam groziła
37 III,24|            ma, chyba pod Warszawą, dokąd wszyscy ruszymy.~- Ja muszę
38 III,25|            ma, chyba pod Warszawą, dokąd wszyscy ruszymy.~- Ja muszę
39 III,26|           Gosiewski się znajduje i dokąd dojść zamierza?~Szlachcic
40 III,26|     głupkowaty. Nie jemu wiedzieć, dokąd pan hetman chce iść; wie
41 III,29|           czym poszedł nie wiadomo dokąd, bo słuch o nim przepadł.~-
42 III,30|      podniósł i pytał sam siebie: "Dokąd też dolecę?" - I twarz mu
43 III,30|       powróciła do rzeczywistości. Dokąd ma ruszyć z Troupiów, w