Tom, Rozdzial

 1  I,5  |        jeszcze nie znasz...~- O, wierzę, że i mój dziad waćpana
 2  I,10 |        pal wbić. Na pytanie, czy wierzę w wiktorię, odpowiadam jako
 3  I,10 |    odpowiadam jako żołnierz: nie wierzę! - ale po cośmy tu przyszli,
 4  I,12 | wybierają, wolności obserwują, w wierze przeszkody nie czynią. Dlatego
 5  I,13 |         Waści to nie w głowie? A wierzę! - rzekł pan Michał.~Wtem
 6  I,15 |       się stało z prędkości, ale wierzę w to mocno, że się książę
 7  I,17 |      przeciw nam napisano... Nie wierzę ja w to, iżby komendant
 8  I,25 |     niemal modły, umacniał się w wierze względem Radziwiłła i powtarzał
 9 II,2  |          Boga, oczom jeszcze nie wierzę!~- Jam jest, we własnej
10 II,2  |      taki gość w boru! Oczom nie wierzę! Czym my tu waszą miłość
11 II,3  |         myśl w głowie postała.~- Wierzę - rzekł po krótkim milczeniu
12 II,6  |         coraz śmielej prawdziwej wierze bluźniących z ujmą dla Przenajświętszej
13 II,6  |      gotowi! - rzekł Żeromski.~- Wierzę, że tu sami zacni żołnierze -
14 II,7  |         nas nie zapomni. A ja mu wierzę, bo jego korzyść tak mu
15 II,8  |          podał rękę.~- Oczom nie wierzę... i chyba we śnie widzę
16 II,12 |  cesarska mediacja, chętnie więc wierzę, że pojechał, udając, iż
17 II,12 |       uciska.~- Choć w napad nie wierzę, ale przeciw ostrożności
18 II,12 |         to z zawziętości przeciw wierze, by czci Najświętszej Pannie
19 II,13 |          łzy i wzmocnijcie się w wierze, gdyż powiadam wam - a nie
20 II,16 |         was ciąży - dlaczegóż ja wierzę, a wy już zdajecie się wątpić?...
21 II,16 |          przeciwko Bogarodzicy i wierze katolickiej. Oblężeni, ze
22 II,19 |          żołnierzy, utrzymywał w wierze, potwierdzał sto razy dziennie
23 II,19 |        Wrzeszczowicza za dobrą i wierzę w to, że się okupią, taka
24 II,21 |         idę, bym nie wierzył, bo wierzę, ale by z waszmością pogadać.
25 II,22 |      pani! - odrzekł Tyzenhauz - wierzę i ja, że bez woli bożej
26 II,23 |          rzucają.~- Ja ci i dziś wierzę - rzekł król. - Zostań po
27 II,26 |            Dziw, dziw! - rzekł - wierzę ci, ale nie pojmuję. Jakże
28 II,28 |    waszmość utrafił mówiąc o ich wierze - rzekł Wołodyjowski do
29 II,28 |    umyślnie, aby mógł prawdziwej wierze do woli po kościołach bluźnić.~
30 II,29 |     tamtej sprawie i przy tamtej wierze.~A gdy takie myśli huczały
31 II,29 |           wtedy o swojej własnej wierze wątpił i wówczas rozpacz
32 II,29 |          jedno trzymam, którzy w wierze ku ojczyźnie i panu naszemu
33 III,3 |           Ot, racja! Bardzo w to wierzę, iż Zamość mógłby jego szwedzkiej
34 III,6 |   kasztelan. - Uszom własnym nie wierzę!~- Ulissesem z dawna mnie
35 III,12|         tego bluźniciela przeciw wierze, tego zdziercę kościołów,
36 III,13|         tego bluźniciela przeciw wierze, tego zdziercę kościołów,
37 III,15|      odchodzi bluźniciel przeciw wierze, Najświętszej Panny wróg
38 III,18|          naszego domu, dłoni mi, wierzę, nie umkniesz!~To rzekłszy
39 III,21|      temu wierzysz?~- Już ci, że wierzę - odparła z wielką żywością
40 III,26|    któren nieraz prawdziwej Twej wierze bluźnił!~- I ojczyzny nieprzyjaciel! -
41 III,27|        oddał!.. Ale ja tobie nie wierzę, krzywoprzysięzco!~- Na
42 III,27|  wyszedłszy.~- Nie może być! Nie wierzę!~- Tedy ja za niego przysięgam