Tom, Rozdzial

 1  I,10 |          granic od grożącej nawały szwedzkiej...~Wszelka wątpliwość znikła.
 2  I,10 |            opowiadaniach o potędze szwedzkiej.~Z pewną gorączkową ciekawością
 3  I,10 | odpowiadano na owe salwy ze strony szwedzkiej. Dymy układały się spokojnie
 4  I,12 |         Przyschło już niemało krwi szwedzkiej na moich rękach i jeszcze
 5  I,17 |          drobne.~- Gadaj mi waść o szwedzkiej piechocie! - wtrącił Stankiewicz. -
 6  I,23 |          nie był sobą albo zgoła o szwedzkiej fortunie wątpił. Ale nim
 7 II,7  |   przybycia choćby jednej chorągwi szwedzkiej i zżymając się na Pontusa
 8 II,7  |          zastępy bojąc się wzrostu szwedzkiej potęgi przestaną wojować ,
 9 II,9  |       Dostawiam konie wojskom jego szwedzkiej miłości - rzekł pan Andrzej -
10 II,10 |        aniżeli się do utwierdzenia szwedzkiej potęgi przyczyniać.~Za Warszawą
11 II,10 |        przeto ci powiem, że potęgi szwedzkiej nie tylko my, choćbyśmy
12 II,11 |       województwa poddały się jego szwedzkiej miłości.~- Tak jest, ekscelencjo.
13 II,14 |       godzinie trzeciej na baterii szwedzkiej zamilkło drugie działo,
14 II,16 |         widzą już większej siły od szwedzkiej? Czyli nie mniemacie, że
15 II,16 |            było może w całej armii szwedzkiej jenerała, który by więcej
16 II,20 |     rodziny i substancje od pomsty szwedzkiej uchronić. Z wojska pierwszy
17 II,24 |    biskupów i panów pragnących się szwedzkiej ręki uchronić. Prowadzili
18 III,1 |            nie mógł się od głównej szwedzkiej siły ani na dwie godzin
19 III,3 |          Wielcem ja wdzięczny jego szwedzkiej jasności za górne mniemanie,
20 III,3 |              co? Bo Sztokholm jego szwedzkiej jasności, a Zamość mój!
21 III,3 |      wierzę, iż Zamość mógłby jego szwedzkiej jasności do wiktorii nad
22 III,3 |           wiedział, że ja nie jego szwedzkiej mości, jeno właśnie Janowi
23 III,3 |      łacinie:~- A ja ofiaruję jego szwedzkiej jasności Niderlandy!~W tej
24 III,3 |      Zawiśle, ale znów krążył koło szwedzkiej armii jak dziki zwierz koło
25 III,4 |         pan Kaliński, po piechocie szwedzkiej przejechawszy. Sapieha stawał
26 III,4 |           czoło i dumę całej armii szwedzkiej; sami to byli weterani okryci
27 III,4 |         miał równego sobie w armii szwedzkiej. Wszystkie więc oczy były
28 III,7 |          czekamy, boście też juchy szwedzkiej dość rozlali.~- Niech inni
29 III,8 |          Sadowski. Czech w służbie szwedzkiej.~Kmicic zbliżył się szybko
30 III,9 |         koniec ujrzano tłumy jazdy szwedzkiej pancernej, biegnące kłusem
31 III,12|          jako do nowej posiadłości szwedzkiej przyjechały.~Mieli więc
32 III,13|          jako do nowej posiadłości szwedzkiej przyjechały.~Mieli więc
33 III,15|          patrzeć na wyjście załogi szwedzkiej.~Stanął więc otoczony dostojnikami
34 III,15|  czworoboki nieporównanej piechoty szwedzkiej, podobne, wedle wyrażenia
35 III,18|            Mostów. Jeno mi drażnić szwedzkiej bestii nie wypada, za czym
36 III,23|     uwięzieniu króla i całej armii szwedzkiej w widłach rzecznych. Zdawało
37 III,23|        poprawić zachwianej fortuny szwedzkiej, to czego należało się spodziewać
38 III,26|          roznosić czworoboki nawet szwedzkiej dalekarlijskiej gwardii.
39 III,26|          wiktorie nie naprawią już szwedzkiej sprawy, zaś jedna walna
40 III,29|    Hamiltonem, Anglikiem w służbie szwedzkiej i komendantem w Poniewieżu,
41 III,30|          się we krwi niemieckiej i szwedzkiej, który na Żmudzi nieprzyjaciela
42 III,32|       początkach nieszczęsnej owej szwedzkiej inkursji po stronie księcia