Tom, Rozdzial

 1  I,3  |          poszczerbił? Kto sejmik ostatni rozpędził?~- Sejmik rozpędziłem
 2  I,6  |          spodziewały się gości a ostatni, widać; szczebel niemocy
 3  I,7  |     Szwedów tylko brak, a już by ostatni termin na Rzeczpospolitą
 4  I,7  |       żołnierzu słyszał. Dlatego ostatni raz mówię: zaniechaj mnie!
 5  I,11 |         razem będzie to na pewno ostatni raz, historia powtórzyła
 6  I,12 |        Ale muszę też waściom ten ostatni rozkaz pokazać, bo już z
 7  I,13 |       Tak nad brzegiem przepaści ostatni wysiłek częstokroć o ocaleniu
 8  I,13 |      jeszcze młódką nierozkwitłą ostatni raz widział, nie w tej ozdobie,
 9  I,17 |         czyli iść z nami, którzy ostatni dech chcemy za ojczyznę
10  I,24 |         nic, bom już i za stary. Ostatni raz... Czekajcie, waszmościowie...
11  I,24 |          kiedyż to było?... Aha! ostatni raz w czasie elekcji dziś
12  I,24 | Consuetudo altera natura... Owóż ostatni raz w czasie elekcji Jana
13  I,24 |   spotyka?!... Bądźże zdrowa!... ostatni raz... A potem niech mi
14 II,1  |        wstrząsnął się wymówiwszy ostatni wyraz.~- Na gościniec? A
15 II,11 |      zwłóczył i lada chwila mógł ostatni cios konającej Rzeczypospolitej
16 II,11 |          śmiano nikogo turbować.~Ostatni nocleg przed przybyciem
17 II,13 |      Chcemy na Najświętszą Pannę ostatni raz popatrzyć! - jęczały
18 II,13 |          w serca nabierzcie! Nie ostatni raz wy tę Patronkę naszą
19 II,18 |      Kaliński i Kuklinowski.~Ten ostatni na widok Kmicica posiniał
20 II,19 |    głowami Szwedów i Polaków. Ci ostatni poczęli się cisnąć do Zbrożka,
21 II,19 |          sposób spełzł na niczym ostatni fortel Wrzeszczowicza.~A
22 II,19 |      krążących za murami, szturm ostatni.~Brzuchański podrzucił list
23 II,19 |       szturm jeszcze, ale to już ostatni - powtarzali sobie księża
24 II,27 |       nastąpi chyba wówczas, gdy ostatni nieprzyjacielski żołnierz
25 II,27 |          zdumieniem król.~- Żeby ostatni pludrak na własnych nogach
26 II,29 |    Temistokles, zamiast zastawić ostatni kontusz jak Sapieha, związał
27 II,29 |        książęcy, i Charłamp.~Ten ostatni bowiem nie opuścił księcia,
28 II,29 |            A który dziś dzień?~- Ostatni grudnia, wasza książęca
29 II,32 |    Beresteczkiem widzieliśmy cię ostatni raz, całego we krwi unurzanego.~
30 II,32 |        pierwszy raz, a daj Boże, ostatni, przeciw dyscyplinie wojennej
31 II,34 |     listy chanowe, w których ten ostatni powtarzał obietnicę ruszenia
32 II,35 |      Zerwikapturem pieczętowali. Ostatni pod Zbarażem poległ. Był
33 II,36 |       wielką ochotę otworzyć ten ostatni, jednak nie śmiał, natomiast
34 III,6 |           nie dam! Mam, nie dam!~Ostatni pozostali rajtarowie rzucili
35 III,9 |       Witowski i Lubomirski, ten ostatni jasny jak samo słońce, bo
36 III,16|         jest, pani... z Kiejdan. Ostatni raz widziałem go w Pilwiszkach,
37 III,27|        koniom i stanęli na popas ostatni. Byli już nie dalej jak
38 III,27|         to samo. Szczególniej ci ostatni wyglądali po prostu strasznie,
39 III,28|         i po lasach się kryje...~Ostatni wypadek zaszedł zbyt blisko,
40 III,29|        po wilczemu Sakowicz. Ten ostatni jednak ani się domyślał,
41 III,30|    pobliżu Troupiów, pod którymi ostatni Szwedzi polegli.~Hamilton
42 III,31|        żałosny, ale był to płacz ostatni. Wypowiedziała wszystko,