Tom, Rozdzial

 1  I,5  |    jęknął z cicha :~- Jędruś!... księdza!...~- Kto was pobił?! -
 2  I,12 |         dwa szeregi na przyjęcie księdza biskupa; on zaś przejechał
 3  I,12 |           rzekł Zagłoba - że tak księdza biskupa honoruje, chociaż
 4  I,12 |           widać, ktoś większy od księdza biskupa żmudzkiego! -zawołał
 5  I,17 |        by nas nie prowadzili bez księdza, bez spowiedzi? - szepnął
 6  I,20 |        potrzebuje.~- A najwięcej księdza! - rzekł pan Zagłoba.~-
 7 II,9  |      pieniądzach wywiedzieć, jak księdza prowincjała Braneckiego
 8 II,12 |       słuchał ze zdumieniem słów księdza Kordeckiego, które były
 9 II,13 |       przygotowań. Wedle rozkazu księdza Kordeckiego nadciągnęli
10 II,13 |         sprawy. Podziwiał spokój księdza Kordeckiego, dla którego
11 II,13 |          tu i ówdzie biały habit księdza Kordeckiego. Kmicic nie
12 II,13 |         Puścić! - ozwał się głos księdza Kordeckiego.~Otworzono,
13 II,14 |      wspaniała procesja na mury.~Księdza Kordeckiego, niosącego Przenajświętszy
14 II,14 |      Lecz w ciszy zabrzmiał głos księdza Kordeckiego, donośny, choć
15 II,15 |       nie przyszło. Trzeba tylko księdza Kordeckiego zawiadomić.
16 II,16 |       chwyta. Cieszyła ta ochota księdza Kordeckiego, odgadywał bowiem
17 II,16 | zakonników. Więc jednego z nich, księdza Błeszyńskiego, wysłał do
18 II,16 |     wspomniał na niedawne gniewy księdza Kordeckiego, na wagę, którą
19 II,16 |   spotkał Kmicic czekającego już księdza Kordeckiego, który zaraz
20 II,16 |        czym pochylił się do ucha księdza.~- A książę Bogusław - rzekł -
21 II,17 |          i stanął przed obliczem księdza Kordeckiego i rady.~Był
22 II,17 |          smołą i ogniowych dział księdza Lassoty, oblężeni nie mogli
23 II,17 |         rozśmiał się i pocałował księdza w rękaw habita.~- Ojcze
24 II,17 |     wesoło pan Andrzej ściskając księdza - przebiorę się po szwedzku
25 II,17 |      nocy, zapukał znowu do celi księdza przeora, gdzie pan Czarniecki
26 II,17 |    Pietrze, daj gęby i ruszaj po księdza Kordeckiego!~Czarniecki
27 II,19 |         odwagą nacierał teraz na księdza Kordeckiego, by nie narażał
28 II,19 |   różnobarwnym wieńcem nad głową księdza, furkając skrzydełkami,
29 II,19 |   żebraczka Kostucha z listem od księdza Kordeckiego, proszącym pokornie,
30 II,19 |         aby wysłuchać odpowiedzi księdza Kordeckiego na list Millera,
31 II,21 |   wszyscy obecni, nie wyłączając księdza odprawiającego wotywę, spoglądali
32 II,21 |         niejakiego czasu do ucha księdza arcybiskupa gnieźnieńskiego,
33 II,22 |  deliberacje, jak najlepiej rady księdza prymasa do skutku przywieść,
34 II,25 |  pochylił się do siedzącego obok księdza biskupa poznańskiego i rzekł:~-
35 II,42 |         oczy. Wspomniał na słowa księdza Kordeckiego, na to, co mu
36 III,8 |        jest, i zaraz na obiad do księdza trafił. Przy takiej pomocy
37 III,12|      rzekłszy, król wziął z ręki księdza Cieciszowskiego złocisty
38 III,13|      rzekłszy, król wziął z ręki księdza Cieciszowskiego złocisty
39 III,18|       Tymczasem zaś Sakowicza po księdza wyprawię! Bądź zdrów, ojczyku,
40 III,19|          Chłopi pod przywództwem księdza, ale są i partie szlacheckie,
41 III,31|        zwróciła się do stryja:~- Księdza mu trzeba posłać! - rzekła
42 III,32|      Boże!~I znów zabrzmiał głos księdza, także coraz bardziej wzruszony:~"