Tom, Rozdzial

 1  I,4  | pamiętający, z nim zięć Pakosza, Józwa Butrym. Ten, choć w sile
 2  I,4  |       tego powodu kuternogą albo Józwą Beznogim. Był to straszliwy
 3  I,4  |    przyjechali! - mruknął ponuro Józwa.~Panna dosłyszała i odparła
 4  I,4  | dziękować - odpowiedział posępny Józwa, który jako prawdziwy Żmudzin,
 5  I,4  |        by nie kciał... - mruknął Józwa - chybaby głupi! A któryż
 6  I,4  |         po naszej myśli! - dodał Józwa.~Billewiczówna zmarszczyła
 7  I,4  |        już nie wtrącali? - pytał Józwa.~- To znaczy, żebyście mu
 8  I,4  |          pacunelski staruszek.~A Józwa znów zwrócił się do starego
 9  I,4  |          biły ciemne rumieńce, a Józwa ozwał się:~- A to wojsko
10  I,4  |     kompanią przyjechał!~- Ojcze Józwa! nie mówcie tak! nie mówcie! -
11  I,4  |        wypędzi - mruknął z cicha Józwa - to sam taki!~Wtem w pannie
12  I,4  |          My ci pomożem ! - rzekł Józwa.~- Dla Boga! - mówiła Oleńka
13  I,4  |      łzami.~- Nie płacz! - rzekł Józwa Butrym.~- Nie płacz, nie
14  I,4  |           więc pierwszy olbrzymi Józwa Butrym, ten, który stopy
15  I,4  |        kupy! do kupy!~Ale już za Józwą sypnęli się Butrymowie,
16  I,4  |          precz! - rzekł z flegmą Józwa.~Na to Ranicki, któremu
17  I,4  |       zamieszanie. Wtem olbrzymi Józwa wycofał się z potyczki,
18  I,5  |           huknął potężnym głosem Józwa Butrym. Po czym zbliżył
19  I,7  |        pytał pan Wołodyjowski.~- Józwa Beznogi, do usług pana pułkownika.~-
20  I,7  |    ruszył truchtem ku bagnom pod Józwą Beznogim.~Tymczasem nadjechało
21  I,17 |        się z ziemi oficera.~- To Józwa Butrym! - zawołał Wołodyjowski. -
22  I,17 |          zawołał Wołodyjowski. - Józwa Beznogi!~Pan Roch chwycił
23  I,18 |   Stanisław Skrzetuski i posępny Józwa Butrym zwany Beznogim szli
24  I,20 |           i sześciu żołnierzy, z Józwą Butrymem na czele, weszło
25 II,4  |    zabiło mu w piersiach.~Był to Józwa Butrym, zwany Beznogim.~-
26 II,4  |       ważniejszych okazjach.~Ale Józwa Butrym zmieszał się widząc,
27 II,4  |     bowiem Kmicic, że to głównie Józwa przyczynił się do rozsiekania
28 II,4  |         minęła. Gdy przed chwilą Józwa rzekł, iż należą do chorągwi
29 II,4  |         wypytywał o znajomych, a Józwa opowiadał mu, co zaszło
30 II,4  |          Kmicicowi, nie wiedział Józwa, natomiast tak opowiadał
31 II,4  |         srogą twarz wachmistrza; Józwa Butrym spojrzał na niego,
32 II,4  |         dokąd jedziecie? - pytał Józwa.~- Do Soboty - odparł stary
33 II,4  |        jest?~- Niedaleko Piątku.~Józwa również, jak poprzednio
34 II,4  |         chcesz ukryć!~Słysząc to Józwa nie rzekł ani słowa, jeno
35 II,4  |          sposobu ukryć się.~Lecz Józwa zaczął krzyczeć na żołnierzy,
36 II,4  |     wjechała czeladź Kiemliczów.~Józwa chwycił za kark lewą ręką
37 II,4  |         pysk szablą go chlasnął. Józwa padł na wznak, jak dąb,
38 II,5  |           Trzech ludzi zabitych, Józwa Butrym usieczony, ledwie
39 II,5  |      usieczony, ledwie tchnie!~- Józwa Butrym?... Toż to człowiek
40 III,4 |        wpadli za nim Skrzetuscy, Józwa Butrym Beznogi, pan Zagłoba
41 III,4 |          rajtarzy. Wołodyjowski, Józwa Beznogi i dwaj Skrzetuscy
42 III,11|       najzacieklejszy jego wróg, Józwa Butrym, mawiał:~- Umarł