Tom, Rozdzial

 1  I,2  |            w tych komnatach dobrze działo!~Kmicic rzucił mimo woli
 2  I,2  |              Bogdaj nam się lepiej działo!~Zdrowia zaczęły krążyć,
 3  I,6  |             łatwo się domyślić, co działo się w tych, które już deptała
 4  I,9  |        łóżku Kmicic - co się z nią działo?~- Nic się z nią nie działo,
 5  I,9  |        działo?~- Nic się z nią nie działo, jeno znalazł się mąż, któren
 6  I,10 |       oblężony.~A w obozie źle się działo. Jeden już zdrajca, Radziejowski,
 7  I,13 |           odwagę i ochotę do boju. Działo się to dlatego, że jasne
 8  I,15 |            Gdzie się coś podobnego działo? Ratujcie mnie, mości panowie,
 9  I,15 |        wszystko, co się koło niego działo, choć w gruncie rzeczy cierpiał
10 II,7  |     szczęśliwie do Tykocina, bo to działo się wówczas, gdy jeszcze
11 II,9  |            opowiadać szlachcie, co działo się w Wielkopolsce, jakich
12 II,11 |         bożej we wszystkim, co się działo, i nieugiętego przeznaczenia,
13 II,13 |        uchodził.~Przeor przeżegnał działo i wskazał je księdzu Dobroszowi,
14 II,14 |           walką żołnierzy:~- Wyżej działo!... wyżej!... pomiędzy budynki...
15 II,14 |        którego to wszystko, co się działo, ów ryk armat, stada kul,
16 II,14 |          Co chwila pochylał się na działo, cały zajęty mierzeniem,
17 II,14 |         oczy w dal i zakrzyknął:~- Działo rozbite!... Tam teraz jeno
18 II,14 |         szwedzkiej zamilkło drugie działo, rozbite celnym Kmicicowym
19 II,15 |            ozwał się:~- Największe działo nam rozbito! Czy zaciągnąć
20 II,16 |         zakasywał chętnie habitu i działo rychtował, a z kul przelatujących
21 II,16 |       spokojnie poszedł ku bramie.~Działo się to w załamaniu góry,
22 II,17 |           żyw, w pole wychodzi!~Co działo się w sercach zakonników
23 II,17 |           dwa koła u armaty, jedno działo uszkodzone zamilkło. Jedna
24 II,17 |      poczęto znów atak i olbrzymie działo szerzyło dalej wyłom. Spotykały
25 II,17 |            nie przeszkodzą, bo owo działo, raz narychtowane, może
26 II,17 |          jeden człowiek pójść i to działo prochami rozsadzić. A może
27 II,17 |       podpalić. Gdy prochy buchną, działo kaduk... chciałem powiedzieć:
28 II,17 |          Co się stało?~- Szturm!~- Działo szwedzkie pękło! - wołał
29 II,17 |           puszkarzy.~- Cud! Cud!~- Działo największe pękło! - Ta kolubryna.~-
30 II,17 |          On to sprawił!~- Babinicz działo wysadził! - wołał pan Czarniecki.~-
31 II,18 |                ROZDZIAŁ 18~Co tedy działo się z panem Andrzejem i
32 II,18 |            żeby pójść samemu i owo działo rozsadzić. Z tego jednego
33 II,19 |   wynagrodzoną. Było to największe działo w całej artylerii jego królewskiej
34 II,20 |           topnieć i ginąć poczęły. Działo się to na Litwie, Żmudzi,
35 II,29 |         oblężonej Rzeczypospolitej działo, a działy się rzeczy dziwne
36 II,30 |        jako zwierciadło to, co się działo w całym kraju.~Lecz we Lwowie
37 II,31 |        jako zwierciadło to, co się działo w całym kraju.~Lecz we Lwowie
38 III,2 |          nam się będzie w Zamościu działo, i mnie, i wam. Przystaliśmy
39 III,14|        słyszeć, co w Taurogach się działo, waćpanowie zaś o rodowodach
40 III,16|      opowiedzieć Kmicicowi, co się działo w Taurogach, albowiem zaślepiało
41 III,23| Beresteczkiem, bo tam wszystko się działo jego i Wiśniowieckiego głową.
42 III,32|         zdrowia i życia największe działo burzące prochami rozsadził,