Tom, Rozdzial

 1  I,3  |     zdeptał, to ci potem jeszcze wstyd : bo zaraz rzeknie, że zacny
 2  I,3  |        tego nie rozumiał... Tfu! wstyd! Warcholiliśmysię okrutnie,
 3  I,4  |     podmawiają... do rozpusty... Wstyd! hańba!... Myślałam, że
 4  I,4  |          oddała panu Andrzejowi. Wstyd jej było za niego i za siebie,
 5  I,4  |          za siebie, a ów gniew i wstyd wewnętrzny szukał przede
 6  I,4  |       uraza i do pana Kmicica.~- Wstyd! sromota! - szeptała do
 7  I,4  |         i ruszyli stępą, gniew i wstyd przeżuwając. Za bramą Ranicki,
 8  I,5  |     waćpana na sercu leży, bo mi wstyd, żeś ledwie przyjechał,
 9  I,8  |     wojna za pasem. Ręka zdrowa. Wstyd rycerzowi w zaloty chodzić,
10  I,10 |      Szwedzi!... Ale to dla mnie wstyd wobec innych panów będzie,
11  I,10 |       Szwedzi tu rzecz główna, a wstyd potem. Zresztą nie będzie
12  I,18 |         i to jest dla szlachcica wstyd, to jest hańba, którą obmyć
13  I,21 |  postąpić? Szlachcicowi prostemu wstyd słowo łamać, a cóż dopiero
14  I,21 |         jam musiał gębę stulić i wstyd łykać...~Wargi hetmana poczęły
15  I,25 |   książęcej mości proszę, bo też wstyd by mi było, gdybym się przy
16 II,3  |  szlacheckiemu imieniowi zakała. Wstyd wam, hultaje!... Chłopami
17 II,7  |          to tylko dlatego, że mi wstyd, iżem się temu gburowi dał
18 II,7  |       drugiego tak, że aż słońcu wstyd świecić...~- Prawda, żeś
19 II,7  |          W polityce co innego... Wstyd byłoby mi nawet, gdybym
20 II,7  |          i powtarzam jeszcze, że wstyd by mi było...~- To musisz
21 II,8  |     dalej Bogusław - choć nieraz wstyd mi za szlachtę polską, gdy
22 II,9  |      byle mieć jakowąś odmianę - wstyd było teraz nawet i narzekać.
23 II,9  |          ku ojczyźnie poczuwam i wstyd mi za zatwardziałość tego
24 II,11 |         w kielichach i rozpuście wstyd i szlachecki honor.~Drudzy
25 II,12 |        nieprzyjaciela, z drugiej wstyd go palił, bo sam widział,
26 II,21 |        Boleść ściska nam serce i wstyd nam za naszych poddanych!
27 II,23 |      widne były doskonale.~- Nie wstyd mi tej rany - rzekł - bo
28 II,24 |    chwili zamieszania i strachu, wstyd widocznie uczyniło się,
29 II,26 |         w tej pannie taka, że mi wstyd było wobec niej dawniejszych
30 II,28 |         ta woda. Jak waćpanu nie wstyd gadać nawet o takiej imprezie!~-
31 II,34 |      Rzeczypospolitej zaniechać, wstyd by mi było prosić, ale tu
32 II,41 |      blisko, bo chociaż ludzi mi wstyd wołać... ale patrz tu! Zbytniś
33 III,4 |       jakiś cios niespodziewany, wstyd mu było po tatarsku, nie
34 III,7 |        konfuzją nie wyjdę, bo... wstyd przyznać się, ale ja na
35 III,12|      koniecznie go zluzować. Nie wstyd to wracać? Tchórz waści
36 III,13|      koniecznie go zluzować. Nie wstyd to wracać? Tchórz waści
37 III,22| zamilczeć, bo dumnej dziewczynie wstyd było wyznawać, że ktoś jednego
38 III,24|        potrzask go wprowadzić.~- Wstyd nam już porać się tak długo
39 III,25|        potrzask go wprowadzić.~- Wstyd nam już porać się tak długo
40 III,28|         i poczęły piec boleśnie. Wstyd na nowo palił jej policzki;
41 III,28|        uciekać mamy. Zali to nie wstyd tak znamienitemu żołnierzowi