Tom, Rozdzial

 1  I,3  |          zdawały się uciekać gdzieś w tył za sanie, a oni lecieli
 2  I,3  |       Aleksandrę. Przechyliwszy się w tył, zamknęła oczy, całkiem
 3  I,3  |              borem! Drzewa uciekały w tył całymi pułkami. Śnieg szumiał,
 4  I,7  |             Wołodyjowski usunął się w tył, a za nim szlachta, by miejsce
 5  I,7  |          Wołodyjowski zaś lewą rękę w tył założył i stał spokojnie,
 6  I,7  |              cofnął się o mały krok w tył, czasem postąpił naprzód -
 7  I,7  |               ze skrzyni strząsnęła w tył włosy i spytała :~- Kto
 8  I,8  |         Pachołek ściągnął na powrót w tył konia, a pan Wołodyjowski
 9  I,10 | zakomenderował bez zwłoki:~- Lewo - w tył!~Ale jeszcze nie przebrzmiał
10  I,12 |             głosem:~- Lewo! zwrot - w tył!~Kopyta zadźwięczały po
11  I,12 |           jabłka zbierać albo, ręce w tył założywszy, nad żniwakami
12  I,15 |           tracę!~I założywszy ręce na tył głowy począł chodzić wzdłuż
13  I,17 |           Zagłobę; nagle rzucił się w tył i zakrzyknął:~- Niechże
14  I,18 |            tręzle i przechyliło się w tył, inni dobiegli i uderzyli
15  I,18 |          Szwedów, lecz zepchnął ich w tył, tak iż poczęli się cofać
16  I,18 |            stronie, biorąc tym ruchem tył jednej połowie Szwedów,
17  I,26 |      przydrożne zdawały się uciekać w tył w popłochu; mijali karczmy,
18  I,26 |             książęcej mości związać w tył ręce, tak będzie wygodniej.~-
19 II,4  |                a sam zachwiał się i w tył przeważył pod ciosem. Kmicic
20 II,6  |             witebski przechylił się w tył i wziął się w boki ze śmiechu.~-
21 II,10 |            starosta przechylił się na tył fotelu, na którym siedział,
22 II,14 |               paszczami odwróconymi w tył i schylonymi ku ziemi.~Leniwe
23 II,14 |             stanął nagle, podał się w tył, rozwarł chrapy, stulił
24 II,24 |               wszystkich sił cofali w tył rumaka, król zaś parł go
25 II,24 |          ludzi i koni zepchnęli ich w tył i spychali coraz silniej
26 II,27 |           rzuciło, że zaraz sromotnie tył podał. Jak świat światem,
27 II,33 |          mający. Ten, przechyliwszy w tył głowę i zamknąwszy oczy,
28 II,41 |               książę zaś przechylił w tył głowę, przymknął oczy i
29 II,42 |               ten czas, gdy im będzie tył zachodził. Jakoż zbliżywszy
30 II,42 |              znać hetmanowi, iż wziął tył Bogusławowemu wojsku.~Sam
31 III,4 |               już husaria odrzuciła w tył prawe skrzydło i po chwili
32 III,5 |              front armaty zasłaniały, tył wozy utaborowane, po bokach
33 III,6 |           lewo, wreszcie wygiął się w tył, zaryczał nieludzkim głosem
34 III,11|              powitanie, owszem ręce w tył założył, wargę wysunął naprzód
35 III,11|          poczęła ściągać się z pola w tył coraz pospieszniej. Dwa
36 III,14|            odrzucał swe złote włosy w tył i oczy błękitne wznosił
37 III,15|           próżno się miotał, próżno w tył zadawał ślepe razy, samemu
38 III,28|              zagarniając gorączkowo w tył włosy, które opadły jej
39 III,29|         godzinę, my zaś będziem się w tył ku lasom salwować.~Pan Chrząstowski
40 III,29|            Mógł jeszcze wycofać się w tył z częścią jazdy, z pannami
41 III,29|         machnął szablą i krzyknął: "W tył, mości panowie! a w ordynku!