Tom, Rozdzial

 1  I,1  |         choć to podobno na końcu świata.~- Szczęśliwa panna!~- Bogatym
 2  I,3  | szczęśliwi.~- Chciałbym do końca świata tak jechać! - zawołał Kmicic.~-
 3  I,5  |          suto i wyprawię na kraj świata, bo prawda jest, że oni
 4  I,6  |      dziad nieboszczyk z tamtego świata nakazuje. Ocaliłaś mi życie,
 5  I,8  |          wojnie na cztery strony świata, nie wiedząc, gdzie głowę
 6  I,9  |      samochwalstwa, bo z tamtego świata wracam, alem to sobie przed
 7  I,13 |       zjawiającego się z tamtego świata. I długo oczom nie chciała
 8  I,15 |        może być inaczej - koniec świata nastaje i dzień sądu! Niechże
 9  I,16 |   Pierwej śmierci, pierwej końca świata bym się spodziewał, niż
10  I,17 |     rzecz, która się od początku świata nie zdarzyła! ~- Stary lis
11  I,17 |       gotowi byli iść na kraniec świata i zginąć. Więcej mieliśmy
12  I,24 |        iść za nim choćby na kraj świata. Sama to była szlachta i
13 II,5  |          cię, Rzędzian, na końcu świata!~- Z przeproszeniem jegomości,
14 II,6  |        podjazdy na cztery strony świata wysyłał, ale ja musiałem
15 II,8  |           jako żywo, od początku świata w Rzeczypospolitej nie przygodziło!~
16 II,9  |          osiedli, mogli mieć "do świata przystęp".~Chmielarze, którzy
17 II,10 |          starosta - przed końcem świata i przed sądem ostatecznym
18 II,10 |          anielscy otrąbią koniec świata...~Tu pan starosta przechylił
19 II,11 |          masz ratunku, że koniec świata się zbliża - więc byłoby
20 II,13 |         organy, na cztery strony świata głośne.~Śpiewano do późna;
21 II,16 |          słychać z jednego końca świata w drugi... Znałżeś tam waszmość
22 II,17 |         kłęby pary tak gęste, że świata spoza nich nie było widać.
23 II,21 |        pokażą ludzie, w dziejach świata biegli, inne królestwo,
24 II,22 |          żaden Polak od początku świata nie jęczał.~Toteż były chwile,
25 II,24 |       ciupagami", choćby na kraj świata. Mógł Jan Kazimierz, gdyby
26 II,25 |       tak cudnej, że za ósmy cud świata mogły uchodzić. Kryształ
27 II,26 |          postała... Za królestwa świata tego nie byłbym nigdy podobnego
28 II,30 |       się solennie do skończenia świata rozpamiętywaniem łaski boskiej
29 II,31 |       się solennie do skończenia świata rozpamiętywaniem łaski boskiej
30 II,36 |        waćpanem choćby na koniec świata!~- Waćpanna takich rzeczy
31 II,42 |        go ścigali choćby na kraj świata! - rzekł Kmicic.~Na to hetman:~-
32 III,3 |    strzelaniny tak zaciekłej, że świata spoza dymu nie było widać,
33 III,5 |         jak ty i Michał, na kraj świata jechać gotów... Taka już
34 III,11|  scriptores zamek ów za ósmy cud świata uważają, bo oprócz tego
35 III,11|      Uważają go za dziewiąty cud świata, ale zaraza na niego, bo
36 III,16|         królem nawet wszystkiego świata, nie tylko księciem będąc,
37 III,23|   wezbranej.~Ku podziwowi całego świata, bezsilna jeszcze niedawno
38 III,23|       rozpierzchli się na cztery świata strony. Kilkudziesięciu
39 III,29|         był trzymać tak do końca świata.~. Lecz żołnierze śmiać
40 III,30|         Andrzej na cztery strony świata rozgłosił, kim jest ów przesławny
41 III,31|        przeszkadzały jej echa ze świata.~Oto, na przykład, poczęli