Tom, Rozdzial

 1  I,5  |         koniach ubranych w rzędziki polskie, moskiewskie, tureckie.
 2  I,10 |             przez szlachtę kaliską. Polskie armaty poczęły grać w tejże
 3  I,10 |            taka, z jakiej komputowe polskie chorągwie korzystały...~
 4  I,14 |             poucinać, owe chorągwie polskie, pójdą do niego i Sapieha
 5  I,14 |             niedostateczne, i jeśli polskie chorągwie przejdą do wojewody
 6  I,23 |                chciałem powiedzieć: polskie... starły Szwedów na proch.
 7 II,1  |           pan Zend rad by był... Są polskie, moskiewskie... a ten wałach
 8 II,10 |            przypominała, że to jest polskie miasto.~Tylko w niedziele
 9 II,14 |          owa trwoga duszna, z którą polskie sprzymierzone chorągwie
10 II,15 |      widocznie, że to sprzymierzone polskie chorągwie uderzyły na nich
11 II,17 |            Posądzenie o to padło na polskie posiłkowe chorągwie, które,
12 II,18 |           trudno ukryć, całe wojsko polskie odstąpi Karola Gustawa.
13 II,18 |         Kaliński, a z nimi wszystko polskie rycerstwo nie obruszy się
14 II,20 |            wszędzie gdzie się tylko polskie chorągwie znajdowały. Szlachta
15 II,20 |             utrzymywał te chorągwie polskie, które za nim do Prus poszły.
16 II,30 |       obieram. Mnie, Królestwo moje Polskie, Wielkie Księstwo Litewskie,
17 II,31 |       obieram. Mnie, Królestwo moje Polskie, Wielkie Księstwo Litewskie,
18 II,37 |  przechodzić Wisłę, poza którą siły polskie były największe. Pracowano
19 II,38 |  przechodzić Wisłę, poza którą siły polskie były największe. Pracowano
20 III,1 |           Wisły. Niektóre chorągwie polskie, stojące w gotowości rzuciwszy
21 III,3 |          pojawiły się jakieś wojska polskie, które komunikację z Wisłą
22 III,4 |            dobitkę nieszczęścia, te polskie pułki, które służyły mu
23 III,4 |      szwedzkie były lepsze, bądź że polskie jakowąś drogą pomęczone,
24 III,4 |             każdą chwilą, gdyż ręce polskie nie przestały nad nią pracować.~
25 III,5 |         pierwszym alarmem. Oddziały polskie natarły tak blisko, iż kilka
26 III,6 |         powodzi, i te wpadły w ręce polskie. Droga stawała się dla Szwedów
27 III,6 |             już z pomocą, wszystkie polskie wojska wydawały tatarski
28 III,6 |            Szybsze i lżejsze rumaki polskie poczęły ich jednak wkrótce
29 III,6 |            tylko kilkunastu. Mrowie polskie pokryło ich zupełnie, a
30 III,7 |           pomoc.~Zamek wpadł w ręce polskie.~Lecz chytry Szwed, uchodząc,
31 III,9 |          rzecznych i strapiły serca polskie. Szteinbok był jeszcze daleko,
32 III,9 | przewyższała o kilkaset głów wojsko polskie. Lecz natomiast pokazało
33 III,15|            krzewy poniszczone przez polskie kule, fontanny pogruchotane,
34 III,19|        ruszyć i tam czekać... Nasze polskie chorągwie są jeszcze tu,
35 III,23|             wlewając otuchę w serca polskie.~- Zbił pod Kozienicami! -
36 III,24|      Żołnierz szwedzki nużył się, a polskie chorągwie, które trzymały
37 III,25|      Żołnierz szwedzki nużył się, a polskie chorągwie, które trzymały
38 III,27|            6 września doszły wojska polskie do Wąsoszy i stanęły na
39 III,27|        okropny rozdziera powietrze; polskie głosy wrzeszczą: "Bij!" -
40 III,31|        Brześciem, lecz się o piersi polskie rozbiła i wkrótce marnym
41 III,31|            począł z wolna wracać na polskie równiny. Król jeszcze pruskie